مطالب توسط مدیر موسسه

استرس چیست + علائم، عوارض و درمان استرس

اختلال استرس چیست؟

استرس چیست

یکی از اختلالات شایعی که بسیاری از افراد در شرایط مختلف آن را تجربه کرده اند استرس است. اما شاید برایتان سوال باشد که اصلا استرس چیست؟ استرس در واقع یک هیجان یا حالت خلقی منفی است که با علائم و نشانه های رفتاری ، جسمانی ، شناختی ، عاطفی همراه است. واکنشی طبیعی در بدن است و در اغلب مردم اتفاق می افتد. در واقع بدن انسان به گونه ای طراحی شده است که استرس را تجربه می کند ، افراد با قرار گیری در بسیاری از موقعیت ها و رویداد های مختلف زندگی ممکن است نسبت به آن ها واکنش نشان دهند و استرس ایجاد شود.

 استرس اغلب هنگام تجربه تغییرات ، چالش ها ، موقعیت های جدید ، اتفاقات غیر منتظره و زمانی که احساس کنیم کنترل کمی بر موقعیت داریم رخ می دهد. همچنین می توان استرس را احساس ناتوانی در کنار آمدن با فشار های روحی و روانی نیز بیان کرد.

علت استرس

علت استرس

واکنش افراد نسبت به شرایطی که موجب استرس می شود متفاوت است. ممکن است موقعیتی که برای یک نفر باعث ایجاد استرس می شود برای شخص دیگر اینگونه نباشد. تقریباً در افراد مختلف برخی رویدادها می توانند باعث ایجاد استرس شود.

برای برخی از افراد حتی فکر کردن در مورد یک موقعیت یا محرک هایی می تواند باعث ایجاد استرس شود. هیچ دلیل قابل تشخیصی وجود ندارد که چرا ممکن است فردی در مواجه با یک عامل استرس زا کمتر از دیگری احساس استرس کند. استرس تحت تاثیر عوامل مختلفی ایجاد می شود. اگر می خواهید بدانید علل بروز استرس چیست در ادامه برخی عوامل موثر در ایجاد آن را نام می بریم:

• شغل های استرس زا مانند افراد نظامی یا خدمات اورژانس و …
• موقعیت اجتماعی، مشکلات مالی ، مشکلات رفاهی ، بیکاری
• روابط، ازدواج ، طلاق ، مشکلات خانوادگی
• از دست دادن عزیزان ، بیماری
• قرار گرفتن در موقعیت های پر سرو صدا و پرخاشگرانه
• لحظات ترسناک در فیلم
• آزمون ها و کمبود زمان

انواع استرس

انواع استرس

استرس مثبث: استرسی است که می توان آن را کنترل کرد و موجب می شود کارها را با سرعت بیشتری انجام داد. برای انجام مسئولیت ها مقداری از استرس لازم است زیرا با افزایش هوشیاری ناشی از آن، کارها با دقت بیشتری انجام می شوند. استرس مثبت می تواند ما را با انگیزه تر و آماده تر برای ادامه مسیر کند. همچنین در این نوع مقدار هورمون های استرس بعد از موقعیت استرس زا به سرعت به حالت عادی باز می گردند.

استرس منفی: به استرسی که تحت کنترل فرد نباشد استرس منفی می گویند زیرا در این حالت علائم به مقدار زیاد بروز می کنند و فرد نمی تواند کار یا مسئولیت را به درستی انجام دهد. استرس بیش از حد می تواند آثار منفی را بر بدن داشته باشد و سلامت فرد را به خطر بیندازد.

سطوح استرس

سطوح استرس

استرس با توجه به شدت و سطح آن به انواع زیر دسته بندی می شود:

معمولی: افراد در مراقبت و نگهداری از کودکان ، انجام تکالیف خانه ، مسئولیت های مالی ، تغییرات ناگهانی مانند از دست دادن عزیز یا از دست دادن شغل ، تصادف شدید ، جنگ و… دچار این استرس می شوند.

حاد: این نوع کوتاه مدت است و معمولاً شایع ترین نوع استرس است. استرس حاد اغلب تحت تاثیر فشار رویدادهایی که اخیراً اتفاق افتاده اند یا چالش هایی که در آینده با آن ها روبرو می شوند ، رخ می دهد. عوامل استرس زا حاد اغلب جدید هستند برای مثال مشاجراتی که اتفاق می افتد باعث استرس می شود و پس از حل یا اتمام مشاجرات این استرس از بین می رود. استرس حاد به اندازه استرس مزمن آسیب نمی رساند با این حال اگر استرس حاد در یک دوره طولانی مدت رخ بدهد می تواند مزمن و مضر شود. عوارض کوتاه مدت این نوع شامل سردردهای تنشی، ناراحتی معده و غمگینی است.

مزمن: این نوع استرس در یک دوره طولانی ایجاد می شود و مضرتر از انواع قبل است. دوره طولانی مدت فقر ، عدم حمایت خانواده در طولانی مدت یا ازدواج نامناسب می تواند استرس مزمن را ایجاد کند. این نوع زمانی رخ می دهد که فرد راهی برای دوری یا حل عوامل استرس زا نمیابد در نتیجه باعث استرس مزمن می شود. در استرس مزمن بازگشت بدن به سطح عادی فعالیت هورمون ها دشوار می شود که ممکن است موجب مشکل در سیستم های قلبی عروقی ، تنفسی ، خواب ، تولید مثل و… شود. افرادی که استرس مزمن دارند ممکن است سکته قلبی یا مغزی کنند همچنین احتمال خودکشی در این گروه وجود دارد.

نشانه ها و علائم استرس

نشانه ها و علائم استرس

استرس دفاع طبیعی بدن در برابر خطرات است. هنگامی که انسان با چالش یا خطراتی مواجه می شود بدن هورمون هایی را تولید و ترشح می کند تا نسبت به این خطرات واکنش هایی نشان دهد و از آن ها دوری کند. از جمله هورمون هایی که در این مواقع به مقدار بیشتری تولید می شود کورتیزول ، اپی نفرین و نوراپی نفرین است. افزایش این هورمون ها در بدن باعث بروز موارد زیر می شود:

• افزایش فشار خون
• افزایش تنفس
• افزایش آمادگی عضلانی
• افزایش تعریق
• افزایش هوشیاری
• افزایش ضربان قلب
• کند شدن سیستم گوارش

عوارض ناشی از استرس چیست؟

عوارض ناشی از استرس

استرس مشکلاتی را برای بدن به وجود می آورد و علاوه برآن می تواند باعث افزایش احتمال ابتلا به بیماری هایی شود. در ادامه این عوارض و بیماری ها را نام می بریم:

  • دیابت نوع2
  • فشار خون بالا
  • بیماری های قلبی
  • بی اشتهایی یا پرخوری
  • احساس نا امنی
  • فراموشی
  • بی قراری و ناراحتی
  • پرخاشگری و عصبانیت های بی دلیل
  • گریه های مکرر
  • سردرد
  • افسردگی و سایر اختلالات روانی

چگونه استرس را مدیریت کنیم؟

مدیریت استرس

اگر از جمله افرادی هستید که استرس دارید و می خواهید بدانید که راه های کاهش استرس چیست، با رعایت موارد زیر می توانید کمتر احساس تنش و اضطراب کنید:

- ورزش

ورزش منظم اختلالات حافظه را کاهش می دهد و استرس را تا حد زیادی رفع می کند.

ورزش برای کاهش استرس

- عدم مصرف کافئین و الکل

با مصرف کافئین و الکل تنش و اضطراب افزایش می یابد. پس بهتر است از مصرف این مواد دوری کنیم.

پرهیز از مصرف کاقئین برای کاهش استرس

- تغذیه

رژیم غذایی سالم و متعادل حاوی مقدار زیادی میوه و سبزیجات است که می تواند به حفظ سیستم ایمنی بدن در زمان استرس کمک کند. همچنین رژیم غذایی نامناسب می تواند منجر به بیماری و استرس شود.

تغذیه سالم برای رفع استرس

- مدیریت برنامه ها

افراد با برنامه ریزی و اولویت بندی در ابتدا کار های مهم تر و سپس کارهایی که ارجحیت کمتری دارند را انجام می دهند. این کار باعث آرامش خاطر فرد در هنگام انجام امور می شود.

مراقبت از سالمند

- مدیتیشن

تنفس و آرامش در مدیتیشن ، ماساژ و یوگا می تواند ضربان قلب را کم کند و باعث کاهش استرس و اضطراب و در نهایت آرامش شود.

مدیتیشن برای رفع استرس

- طبیعت گردی

قدم زدن در طبیعت و پیاده روی می تواند تاحدودی به شما برای کاهش استرس کمک کند.

طبیعت گردی برای کاهش استرس

درمان استرس

درمان استرس

استرس می تواند محرک انسان باشد و برای بقا هم ضروری است اما وقتی بدن به راحتی تحریک می شود یا عوامل استرس زا زیادی در یک زمان وجود دارد ممکن است سلامت روحی و جسمی فرد ضعیف شود. پس درمان آن بسیار مهم است چرا که از مشکلات جدی که برای بدن ممکن است در اثر پیشرفت آن ایجاد شود جلو گیری می کند.

اما بهترین راه برای درمان استرس چیست؟ برای درمان در ابتدا می توان با صحبت کردن و به اشتراک گذاشتن احساسات و نگرانی ها با خانواده با کمک یکدیگر عوامل استرس زا را حل کرد و استرس را کاهش داد. اما اگر استرس به حدی زیاد باشد که در انجام کار های شما اختلال ایجاد می کند باید به پزشک مراجعه کنید و درمورد احساسات خود صحبت کنید، آنها درمان هایی را به شما توصیه می کنند. از جمله روش های درمانی کمک کننده موارد زیر هستند:

  • درمان CBT که می تواند با تغییر طرز فکر شما در مورد موقعیت های استرس زا ، به کاهش استرس کمک کند.
  • تصویر سازی فضای امن
  • تکنیک شناختی



روماتیسم مفصلی در سالمندان + علائم روماتیسم مفصلی و درمان آن

روماتیسم مفصلی در سالمندان

روماتیسم مفصلی در سالمندان

دردهای عضلانی، التهاب و درد مفاصل و به طور کلی کاهش توان جسمی و حرکتی از جمله بزرگترین مشکلاتی هستند که سالمندان را آزار می دهند. بسیاری از افراد فکر می کنند این مشکلات کاملا طبیعی بوده و جزو جدا نشدنی دوران پیری هستند. در حالی که آنها علائم بروز بیماری های مختلف در فرد می باشند که اغلب قابل درمان و حتی پیشگیری اند. یکی از این بیماری ها، روماتیسم مفصلی است که شیوع زیادی در میان سالمندان دارد. به طوری که از هر صد نفر، یک نفر به آن مبتلا می شوند. در این مقاله قصد داریم روماتیسم مفصلی در سالمندان را با جزئیات بیشتری به شما معرفی کنیم و نکات ارزشمندی در رابطه با علائم، عوارض و راه های درمان و پیشگیری آن ارائه دهیم.

روماتیسم مفصلی چیست؟

روماتیسم مفصلی چیست

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی خود ایمنی به شمار می رود. همانطور که می دانید بیماری خود ایمنی به آن دسته از بیماری¬هایی اطلاق می شود که در اثر آن، سیستم ایمنی بدن دچار اختلال شده و به سلول های خودی حمله می کند و قسمت های مختلف بدن را مورد تخریب قرار می دهد. این بیماری همانطور که از نامش پیداست، مفصل ها را مورد حمله قرار می دهد. بدین صورت که با تخریب غضروف ها و ایجاد ضایعات استخوانی سبب آسیب رسیدن به مفاصل بدن از قبیل مچ دست، انگشتان، زانوها و.. می شود. از جمله خصوصیات روماتیسم مفصلی در سالمندان این است که معمولا درگیری مفاصل به صورت قرینه است. به طوری که در صورت درگیری یک زانو یا دست، احتمالا زانو یا دست مقابل هم درگیر شده است.

چرا روماتیسم مفصلی می گیریم؟

علل بروز روماتیسم مفصلی

هنوز علت دقیق و مشخصی برای بیماری روماتیسم مفصلی در سالمندان تعریف نشده است. اما تحقیقات نشان می دهند که چند عامل می توانند خطر ابتلا به این عارضه را افزایش دهند. این عوامل عبارتند از:

وراثت

هر چند که روماتیسم مفصلی جزو بیماری های ارثی به شمار نمی رود، اما این عامل می تواند خطر ابتلا به بیماری مذکور را افزایش دهد. به همین دلیل بررسی سوابق خانوادگی یکی از گام های مهم در جهت تشخیص این بیماری می باشد.

ژن ها

وجود برخی از ژن های خاص در بدن یکی دیگر از عوامل مؤثر در افزایش ریسک ابتلا به روماتیسم مفصلی در سالمندان می باشد. به عنوان مثال افرادی که حامل ژن HLA هستند بیش از دیگران در معرض خطر قرار دارند. اما این بدان معنا نیست که هر کسی که ژن مذکور را دارد صددرصد دچار بیماری خواهد شد.

جنسیت

چنین به نظر می رسد که جنسیت هم می تواند در تعیین میزان احتمال ابتلا به روماتیسم مفصلی دخیل باشد. چرا که آمار نشان می دهد زنان سه برابر بیش از مردان به این بیماری دچار می شوند.

عفونت

محققان شواهدی به دست آورده اند که نشان می دهد برخی از باکتری ها نیز می توانند عامل ایجاد بیماری روماتیسم مفصلی در سالمندان شوند. در مواردی مشاهده شده است که تنها عامل زمینه ساز بروز این بیماری وجود عفونت در بافت دهان یا روده بوده است.

استعمال سیگار

تجربه ثابت کرده است که سیگار کشیدن هم می تواند یک عامل خطر برای بروز بیماری روماتیسم مفصلی باشد. همچنین متخصصان می گویند افراد سیگاری در صورت ابتلا، علائم شدیدتری را تجربه خواهند کرد.

استرس

این بیماری در میان افرادی که برای مدت طولانی به دلایلی مانند افسردگی، طلاق، مشکلات خانوادگی و.. استرس و تشویش فراوانی را متحمل شده اند شایع تر است.

علائم روماتیسم مفصلی در سالمندان

علائم روماتیسم مفصلی

روماتیسم مفصلی در سالمندان یک بیماری مزمن و پیش رونده است که با علائم خفیف آغاز شده و کم کم رو به وخامت می رود. بنابراین ممکن است در ابتدا علامتی نداشته باشد یا علائم آنقدر خفیف باشند که شناسایی بیماری تنها برای پزشک متخصص امکان پذیر باشد. در این مرحله، فرد، گزارش درد، تورم و گرمی مفصل را به پرستار سالمند داده و همواره از خشکی مفاصل علی الخصوص تا ساعاتی پس از بیدار شدن از خواب گلایه می کند. اما به مرور زمان با تحلیل رفتن غضروف ها و افزایش ساییدگی استخوان ها، علائم شدیدتر می شوند. البته این شرایط برای همه یکسان نیست. گاه ممکن است بیماری برای مدتی توقف کند. یعنی مدتی، فرد دیگر هیچ نشانه از بیماری را در خود نداشته باشد. اما پس از مدتی دوباره بیماری فعال گردد. به طور کلی نشانه های این بیماری  که در اغلب موارد مشاهده می شوند به شرح زیر می باشند:

  • درد و تورم و التهاب مفاصل
  • گرمی مفصل ها و حساسیت آنها به لمس
  • سفتی و خشکی صبحگاهی
  • خستگی مفرط
  • ضعف ماهیچه ها
  • چنانچه مفصل های تحتانی درگیر شوند، فرد مشکل لنگ زدن در هنگام راه رفتن را خواهد داشت.

عوارض روماتیسم مفصلی در سالمندان

عوارض روماتیسم مفصلی در سالمندان

روماتیسم مفصلی در سالمندان علاوه بر علائم عمومی ممکن است سبب بروز عوارض دیگر در سایر اعضای بدن نیز گردد. از جمله این عوارض می توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. پوکی استخوان که در اثر ضعیف شدن استخوان ها و یا مصرف برخی از داروها که جهت درمان این بیماری تجویز شده اند ایجاد می شود.
2. بیماری های ریوی و تنگی نفس
3. خشکی دهان و چشم که در اثر ابتلای این افراد به سندروم شوگرن اتفاق می افتد.
4. بیماری روماتیسم مفصلی یک بیماری خود ایمنی است. بنابراین هم خود بیماری و هم داروهایی که جهت درمان آن مورد استفاده قرار می گیرند ممکن است سبب ضعف سیستم ایمنی و ابتلای فرد به عفونت گردد.
5. سندروم تونل کارپال که در اثر درگیری مچ دست و تحت فشار قرار گرفتن عصب آن ایجاد می گردد.
6. برجستگی های سفت موسوم به ندول های روماتیسمی که در بافت های مختلف بدن علی الخصوص اطراف نقاط فشار تشکیل می شوند.

روش های درمان روماتیسم مفصلی در سالمندان

روش های درمان روماتیسم مفصلی

پس از آنکه پزشک از بروز روماتیسم مفصلی اطمینان پیدا کرد با در نظر گرفتن شرایط سالمند و میزان شدت بیماری، روش های مختلفی را جهت درمان آن در پیش می گیرد. دارودرمانی، فیزیوتراپی و اوزون درمانی و همچنین پی آر پی زانو از جمله این روش ها هستند.

- درمان با دارو

داروهایی که جهت درمان روماتیسم مفصلی در سالمندان مورد استفاده قرار می گیرند شامل چهار گروه داروهای ضد درد، داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی، داروهای ضدروماتیسمی و داروهای استروئیدی می باشند. پزشک متخصص، اغلب جهت دریافت نتیجه بهتر، دو گروه از داروها را همزمان تجویز می کند.

درمان روماتیسم مفصلی با دارو

- فیزیوتراپی

فیزیوتراپی، یکی از مؤثرترین روش های درمانی است که به منظور کاهش التهاب مفاصل و حفظ و اصلاح عملکرد آنها مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از روش های دیگر درمانی مانند طب سوزنی، امواج اولتراسوند جهت کاهش التهاب، گرما یا سرما جهت کاهش درد، آب درمانی، ماساژ و الکتروتراپی در کنار فیزیوتراپی سبب می شود بیمار نتیجه بهتری از درمان بگیرد.

درمان روماتیسم مفصلی با فیزیوتراپی

- اوزون درمانی

برای درمان روماتیسم مفصلی در سالمندان می توان از خاصیت بیوشیمیایی گاز اکسیژن و اوزون نیز بهره گرفت. از آنجا که درصد بالایی از بیماران دچار اختلالات گردش خونی هستند، اوزون تراپی با بهبود بخشیدن گردش خون و تأمین اکسیژن مورد نیاز خون موجب کاهش علائم بیماری می شود.

درمان روماتیسم مفصلی با اوزون درمانی

- کاردرمانی

کاردرمانی عبارت است از آموزش هایی که یک کاردرمانگر به سالمند می دهد تا بدون فشار آوردن به مفاصل درگیر، کارهای روزانه خود را انجام دهد. پرستار سالمند نیز می تواند این وظیفه را بر عهده گرفته و بر بهبود کیفیت زندگی سالمند کمک کند.

درمان روماتیسم مفصلی با کار درمانی

- پی آر پی (پلاسمای غنی از پلاکت)

این شیوه درمانی بهترین و مؤثرترین راهکار غیرتهاجمی است که جهت درمان مفاصل بزرگ از جمله زانوها و شانه می باشد. چنانچه فیزیوتراپی در بهبود وضعیت بیمار نأثیری نداشته باشد از تزریق پلاسمای غنی از پلاکت به مفصل کمک گرفته می شود.

درمان روماتیسم مفصلی با پی آر پی

- عمل جراحی

زمانی که بیماری به وضعیت حاد خود رسیده و هیچ کدام از روش های گفته شده جهت درمان روماتیسم مفصلی در سالمندان موفقیت آمیز نباشند پزشک ناچار به انجام عمل جراحی خواهد بود.

درمان روماتیسم مفصلی با جراحی

پرستاری از سالمند مبتلا به روماتیسم مفصلی

پرستاری از سالمند مبتلا به روماتیسم مفصلی

سالمندی که به بیماری روماتیسم مفصلی مبتلا شده است نیاز به مراقبت و توجه ویژه دارد. اعمالی که شما یا پرستار سالمند انجام می دهید نقش بسزایی در درمان بیماری او دارند. در گام اول لازم است اطلاعات خود را در مورد این بیماری بالا ببرید. به عنوان مثال علائم آن را بشناسید. مواد غذایی مفید برای درمان آن را فرا بگیرید و یک رژیم غذایی مفید برای سالمند در نظر بگیرید. در گام دوم لازم است با در نظر گرفتن حریم خصوصی سالمند و حفظ شأن و احترام وی به او در انجام کارهای روزانه اش کمک کنید.

مشاوره با پزشک و چک آپ وضعیت سالمند در دوره های زمانی مشخص را فراموش نکنید. همچنین به یاد داشته باشید که گنجاندن فعالیت های بدنی سبک و متناسب با وضعیت سالمند همچون پیاده روی در برنامه روزانه او می تواند عملکرد مفاصل را بهبود بخشیده و به درمان بیماری یا حداقل پیشگیری از پیشرفت آن کمک کند.



پارگی رباط صلیبی + علائم پارگی رباط صلیبی و روش های درمان آن

آسیب های رباط صلیبی

پارگی رباط صلیبی

آسیب و پارگی رباط صلیبی یکی از شایع ترین مشکلات مربوط به زانوست. این عارضه می تواند برای مدتی، حرکت زانو را دچار مشکل کرده و فعالیت های روزمره را مختل کند. آشنایی با این آسیب که ممکن است هر قشری از جامعه را درگیر کند می تواند تا حدود زیادی در پیشگیری از وقوع آن مؤثر باشد. در ادامه با ما همراه باشید تا ضمن معرفی کامل رباط صلیبی و آسیب های آن، راهکارهای مفیدی در معرفی خدمات پرستاری لازم در هنگام مواجهه با این مشکل بیان کنیم.

رباط صلیبی چیست؟

رباط صلیبی چیست

به طور کلی، رباط ها، بافت هایی طناب مانند هستند که استخوان های مفصل را به هم وصل می کنند. جنس این طناب ها از فیبر است که رشته هایی پروتئینی و معمولا از جنس کلاژن تولید می کنند. آنها بسیار سفت و محکم و در عین حال انعطاف پذیر هستند. مفصل زانو که از نظر حرکتی یکی از مهمترین و در عین حال پیچیده ترین مفاصل بدن است شامل دو نوع رباط می باشد. دو رباط جانبی که در طرفین زانو قرار دارند و دو رباط متقاطع یا صلیبی که قسمت جلو و عقب زانو را پوشش می دهند. رباط قسمت جلوی زانو را رباط صلیبی قدامی و رباط قسمت پشت را رباط صلیبی خلفی نیز می نامند. در اغلب موارد پارگی رباط صلیبی مربوط به رباط قدامی می باشد.

درجات پارگی رباط صلیبی

درجات پارگی رباط صلیبی

رباط صلیبی بیش از رباط طرفی حالت کشسانی دارد و این امر موجب می شود زانوی شما به راحتی به جلو و عقب خم شود. در حالی که امکان خم شدن آن به طرفین وجود ندارد. به عبارت دیگر به همان میزان که رباط صلیبی امکان حرکت مفاصل را فراهم می کنند، رباط های طرفی، از آن در برابر نیروهایی که می خواهند زانو را به طرفین خم کنند محافظت می کنند. اما هر کدام از رباط ها دامنه مقاومتی مشخصی دارند و گاه ممکن است نیروی ضربه به قدری زیاد باشد که موجب صدمه دیدن و پاره شدن آنها گردد. با توجه به ضربه ای که به زانو وارد شده است، پارگی رباط صلیبی شامل درجات مختلفی است که عبارتند از:

پارگی رباط صلیبی خفیف

اگر میزان پارگی رباط صلیبی در حد میکروسکوپی باشد در این گرید قرار می گیرد. در این حالت بیمار احساس درد در قسمت زانو دارد. همچنین احتمال تورم نیز وجود دارد. اما مفصل همچنان پایدار است. از آنجا که رباط ها خاصیت خودترمیمی دارند، جای هیچ گونه نگرانی نیست و بیمار پس از حدود یک هفته بهبودی کامل می یابد.

پارگی رباط صلیبی متوسط

در درجه دوم از پارگی رباط صلیبی شدت پارگی بیشتر از حالت قبلی است. میزان تورم و درد نیز بیشتر است و خونریزی داخلی رخ می دهد. اما از آنجا که پارگی، ناقص است باز هم امکان ترمیم رباط و بهبود آن وجود دارد. دوره نقاهت بیشتر از پارگی درجه یک است و بیمار نیاز به پرستاری و مراقبت دارد. جهت رفاه بیشتر او می توانید خدمات پرستار بیمار استفاده کنید.

پارگی رباط صلیبی شدید یا حاد

بیشترین میزان پارگی رباط صلیبی زمانی است که رباط به طور کامل پاره شده است و مفصل زانو دیگر پایدار نیست. در این حالت، فرد یک صدای غیر طبیعی از زانو شنیده و ناگهان احساس خالی شدن و عدم ثبات در ناحیه زانو خواهد داشت. به عبارتی پاره شدن رباط صلیبی را احساس می کند. خونریزی و درد بسیار شدید است و گاها بیمار قادر به حرکت نیست. رباطی که به طور کلی پاره شده است قابلیت ترمیم خود به خودی ندارد و باید تحت درمان تخصصی قرار گیرد. درمان بنابر تشخیص پزشک ممکن است از طریق عمل جراحی و یا روش های دیگر انجام گیرد.

چرا رباط صلیبی آسیب می بیند؟

علت پارگی رباط صلیبی

علل مختلفی می توانند منجر به پارگی رباط صلیبی شوند. این علل ممکن است آناتومیک یعنی مربوط به ساختار زانو باشند. به عنوان مثال رباط صلیبی جلویی در قسمت میانی آسیب پذیرتر است. یا اینکه مربوط به عوامل محیطی همچون ورزش های والیبال، بسکتبال و فوتبال که همراه با دویدن و حرکات پرشی هستند باشند. و یا اینکه علت هورمونی داشته باشند. چرا که تحقیقات نشان می دهند که زنان بیش از مردان دچار این عارضه می شوند و از سویی، بالا رفتن سطح هورمون استروژن در بدن با میزان آسیب پذیری رباط در برابر پارگی رابطه مستقیم دارد. به طور کلی برخی از علل بروز این عارضه به شرح زیر می باشند:

  • تغییر سریع و ناگهانی مسیر حرکت پا
  • ضربه مستقیم به زانو
  • فرود غیر اصولی و نادرست در هنگام پرش
  • خم شدن یا باز شدن بیش از حد زانو
  • چرخش بیش از حد مفصل زانو
  • ایستادن ناگهانی از حرکت یا کاهش سرعت ناگهانی در هنگام دویدن

چه کسانی دچار پارگی رباط صلیبی می شوند؟

پارگی رباط صلیبی در ورزشکاران

پارگی رباط صلیبی مختص قشر خاصی از جامعه نیست و می تواند در هر سنی، از کودکان گرفته تا افراد مسن اتفاق افتد. یک اتفاق ناگهانی مانند تصادف خودرو، برخورد زانو با یک جسم، افتادن، پرش یا دویدن نادرست و.. می تواند زمینه ساز بروز این مشکل گردد. اما این عارضه بیشتر در هنگام ورزش کردن پیش می آید. بنابراین می توان گفت ورزشکاران بیش از سایرین در معرض خطر پارگی رباط صلیبی زانو قرار دارند.

نحوه تشخیص پارگی رباط صلیبی

تشخیص پارگی رباط زانو

پارگی رباط صلیبی با درد شدید، خونریزی داخلی و در نتیجه تورم زانو همراه است. این مشکل ممکن است همزمان با عوارض دیگر مانند دررفتگی زانو یا آسیب غضروف و منیسک اتفاق افتد. اما با این حال در اغلب موارد، تشخیص آن به صورت بالینی و با توجه به شرح حال بیمار امکانپذیر است. البته این کار باید توسط فرد متخصص انجام شود. در صورت نیاز غیر از معاینه بالینی، تست های دیگری نیز انجام می شود تا مشکل بیمار با قطعیت بیشتری مطرح گردد. از جمله تست هایی که به منظور ارزیابی پارگی یا عدم پارگی رباط صلیبی انجام می شوند می توان به تست لاچمن، تست کشویی قدامی و تست تغییر محور اشاره کرد. انجام آزمایش ام آر آی و یا آرتروسکوپی آخرین اقداماتی هستند که جهت شناسایی این عارضه مورد استفاده قرار می گیرند.

روش های درمان پارگی رباط صلیبی

روش های درمان پارگی رباط صلیبی

عوامل متعددی در انتخاب شیوه درمان پارگی رباط صلیبی دخیل هستند. میزان شدت پارگی رباط صلیبی یکی از این عوامل است. به عنوان مثال همانطور که قبلا نیز گفته شد. اگر آسیب در حد میکروسکوپی یا به صورت پارگی ناقص باشد، امکان ترمیم رباط وجود دارد. در این شرایط کافی است بیمار استراحت کرده و از داروها و توصیه های تجویزی پزشک استفاده نماید. در صورت آسیب های جدی تر رباط صلیبی، عوامل دیگری همچون سن بیمار، سطح فعالیت های بدنی او و همچنین سایر آسیب های احتمالی زانو در نظر گرفته می شوند. چنانچه بیمار زندگی پرتحرکی داشته و قصد ادامه فعالیت های ورزشی خود را دارد یا پارگی رباط با آسیب های دیگری همچون پارگی منیسک یا ضایعات استخوانی همراه باشد، پزشک راهی جز جراحی زانو نخواهد داشت. اما در غیر این صورت از روش های غیر جراحی استفاده می شود. این روش ها عبارتند از:

تجویز دارو

تجویز داروهای مسکن و ضد التهاب جهت کاهش درد و تورم زانو اولین اقدامی است که جهت کنترل بیمار انجام می شود. همچنین ممکن است جهت از بین بردن التهاب موضع از تزریق استرویید به زانو استفاده شود.

دارو برای پارگی رباط صلیبی

استفاده از بریس (زانوبند)

استفاده از یک زانوبند طبی استاندارد می تواند تا حدود زیادی به درمان پارگی رباط صلیبی کمک کند. این وسیله با محافظت از بافت های آسیب دیده زانو و استراحت دادن به رباط ها، علاوه بر اینکه از رسیدن صدمه بیشتر به زانو جلوگیری می کند تأثیر بسزایی در ترمیم بافت رباط و بهبود آن دارد.

استفاده از زانوبند برای پارگی رباط صلیبی

تزریق کورتیزون

تزریق کورتیزون یکی دیگر از روش هایی است که جهت آرام شدن درد زانو و کاهش التهاب آن مورد استفاده قرار می گیرد.

تزریق کورتیزون برای پارگی رباط صلیبی

فیزیوتراپی

یکی از روش های بسیار مؤثر در درمان پارگی رباط صلیبی و بازگرداندن دامنه حرکتی زانو به حالت اولیه خود، فیزیوتراپی می باشد. فیزیوتراپی معمولا همراه با سایر شیوه های مؤثر همانند انجام حرکات ورزشی مناسب، ماساژ و لیزردرمانی انجم می گیرد.

درمان پارگی رباط صلیبی با فیزیوتراپی

تزریق اوزون

در این روش با تزریق ترکیبی از اوزون، ویتامین ب، پروکائین و مواد دیگر به زانو، به بهبود گردش خون زانو و همچنین تغذیه بافت های آسیب دیده کمک می شود تا زانو سریع تر بهبود یابد.

تزریق اوزون برای پارگی رباط صلیبی

تزریق PRP

تزریق پلاسمای غنی از پلاکت یا همان PRP یکی دیگر از مؤثرترین روش ها جهت درمان پارگی رباط صلیبی می باشد.

تزریق پی آر پی برای پارگی رباط صلیبی

مراقبت از بیماری که دچار پارگی رباط صلیبی شده است

مراقبت بعد از عمل رباط صلیبی زانو

پارگی رباط زانو اگر جدی گرفته نشده و به سرعت تحت درمان قرار نگیرد می تواند منجر به بروز عوارض جدی تر مانند آرتروز زانو، پاره شدن منیسک، کاهش دامنه حرکتی زانو و درد مداوم و همیشگی این عضو گردد. بنابراین بیماری که دچار پارگی رباط صلیبی شده است نیاز به مراقبت و توجه ویژه دارد. از جمله اقدامات اولیه ای که شما به عنوان پرستار بیمار می توانید انجام دهید عبارتند از:

  • تشویق بیمار به استراحت کردن
  • استفاده از یخ جهت پیشگیری از تورم زانو
  • بستن زانو با استفاده از یک باند
  • بالا نگه داشتن زانو از سطح کمر



دلایل کمبود پتاسیم خون (هیپوکالمی) در سالمندان + درمان هیپوکالمی

کمبود پتاسیم خون (هیپوکالمی) در سالمندان

کمبود پتاسیم خون در سالمندان​

همه ما می دانیم که وجود بسیاری از ویتامین ها و مواد معدنی در بدن امری ضروری است. تا زمانی که آنها به اندازه کافی در بدن موجود باشند، تمام اندام ها و ارگان ها عملکرد درستی داشته و سلامتی جسم و روح تأمین می شود. اما کمبود هر یک از این مواد می تواند منجر به بروز مشکلات مختلفی در بدن گردد این کمبودها اغلب در دوران سالمندی به وجود می آیند.

چرا که  در این دوران، بدن دچار تغییر و تحولاتی شده و برخی از توانایی های خود را از دست می دهد. از سویی، عواملی چون بروز بیماری های مختلف و استفاده از داروها یا حتی عوامل ژنتیکی نیز می توانند در بروز چنین مشکلاتی مؤثر باشند. هیپوکالمی یا کمبود پتاسیم در بدن یکی از این اختلالات است که ممکن است به سراغ سالمندان بیاید. با ما همراه باشید تا به بررسی این عارضه و راه های پیشگیری و درمان آن بپردازیم.

هیپوکالمی چیست؟

آشنایی با هیپوکالمی

پتاسیم یکی از مواد معدنی مهم موجود در بدن است. میزان این یون در خون تأثیر فراوانی بر عملکرد سلول ها، علی الخصوص سلول های ماهیچه های قلب و همچنین سلول های عصبی دارد. بهترین محدوده تعریف شده برای مقدار پتاسیم در خون، ۵/۳ تا ۵ میلی مول بر لیتر می باشد.

چنانچه مقدار آن بیشتر از mmol/L 5 باشد، هایپرکالمی و اگر کمتر از 3.5 mmol/L  باشد، هیپوکالمی رخ می دهد که مسلما هر کدام می توانند مشکلاتی را در پی داشته باشند. در حقیقت، هیپوکالمی به کمبود پتاسیم در بدن اطلاق می شود که با توجه به میزان کمبود و سایر شرایط جسمانی سالمند ممکن است به راحتی حل شود و یا یک مشکل بزرگ تلقی گردد.

چرا سالمندان دچار کمبود پتاسیم می شوند؟

علل بروز هیپوکالمی در سالمندان

کمبود پتاسیم در بدن یا به دلیل دریافت کم این ماده معدنی اتفاق می افتد و یا به دلیل دفع بیش از حد آن از بدن. حالت اول ممکن است در اثر سوء تغذیه (عدم مصرف غذاهای حاوی پتاسیم) و یا سوء جذب (غذاهای مناسب میخورید اما پتاسیم آنها جذب بدن نمی شوند) ایجاد شود.

برای مشکل سوء تغذیه کافی است رژیم غذایی سالمند اصلاح شود. پرستار سالمند باید غذاهای سرشار از پتاسیم را در رژیم غذایی او بگنجاند. اما اگر سالمند مشکل متابولیسمی دارد و با اینکه پتاسیم مصرف می کند، این ماده جذب بدن او نمی شود باید تحت درمان تخصصی قرار گیرد.

حالت دوم یعنی دفع پتاسیم از بدن زمانی اتفاق می افتد که سالمند مشکلات کلیوی یا گوارشی داشته و یا داروهای خاصی استفاده کرده باشد. به طور کلی برخی از مهمترین علل بروز هیپوکالمی در سالمندان به شرح زیر می باشند:

  • بیماری های کلیوی مانند نارسایی حاد یا مزمن کلیوی و یا اسیدوز توبولار کلیه
  • بیماری کوشینگ
  • لوسمی
  • کمبود منیزیم در بدن
  • داروهای ادرار آور
  • مشکلات گوارشی مانند اسهال و استفراغ
  • داروهایی که برای درمان بیماری آسم مصرف می شوند.
  • بی اشتهایی
  • مصرف الکل

کار پتاسیم در بدن چیست؟

کارایی پتاسیم در بدن

در کشور ما برخی از مواد معدنی مانند کلسیم یا آهن به خوبی معرفی و بر ضرورت مصرف آنها تأکید فراوان شده است ولی متأسفانه برخی دیگر کمتر مورد توجه قرار گرفته اند. بد نیست بدانید که پتاسیم، جایگاه سوم فراوانترین مواد معدنی موجود در بدن را به خود اختصاص داده است. این ماده در آب بسیار واکنش پذیر است و الکترولیتی قوی به شمار می رود.

یون پتاسیم (K+) مهمترین و فراوانترین یون داخل سلولی به شمار می رود. این یون ها، یون های سدیم را از درون سلول به بیرون منتقل کرده و مانع تجمع آب در داخل سلول می شوند. این امر از تشکیل تومور و پاره شدن سلول ها و همچنین اسپاسم های عضلانی جلوگیری می کند. از دیگر فواید مهم پتاسیم در بدن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

کنترل فشار خون بالا

همانطور که می دانید افزایش میزان سدیم در بدن موجب بروز بیماری های قلبی و عروقی و همچنین فشار خون بالا می شود. 

مطالعات نشان داده اند که تبعیت از یک رژیم غذایی پرپتاسیم و بالا بردن سطح یون پتاسیم در بدن می تواند به کنترل این بیماری ها کمک کند.

کنترل فشار خون با پتاسیم

جلوگیری از عصبانیت و افزایش شادابی و نشاط

پتاسیم در آب واکنش داده و به کاتیون تبدیل می شود. در واقع کاتیون با ایجاد جریان الکتریکی بین سلولی زمینه انتقال سیگنال های عصبی را فراهم می سازد.

 فقدان این ماده معدنی مهم در بدن موجب کاهش سطح گلیکوژن در بدن شده و کاهش سطح انرژی بدن، خستگی و عصبانیت را در پی خواهد داشت.

تاثیر پتاسیم در افزایش نشاط

جلوگیری از بروز سکته مغزی

متخصصان دریافته اند که مصرف مواد غذایی حاوی پتاسیم نقش مهمی در پیشگیری از سکته مغزی دارند.

 سالمندانی که از خدمات پرستاری در منزل بهره مند می شوند به دلیل داشتن رژیم غذایی مناسب و کنترل مداوم سطح سلامتی، کمتر در معرض خطر ابتلا به هیپوکالمی و عوارض آن قرار دارند.

تاثیر پتاسیم در جلوگیری از سکته مغزی

تنظیم تعادل مایعات داخل سلولی

وجود تعادل در توزیع مایعات در بدن امری حیاتی است. وظیفه تنظیم مقدار مایعات داخل سلولی بر عهده پتاسیم می باشد. 

چنانچه این کار به درستی صورت نگیرد منجر به پاره شده سلول ها یا ایجاد تومور خواهد شد. داشتن رژیم غذایی پر پتاسیم از به هم خوردن تعادل مایعات داخل سلولی جلوگیری به عمل می آورد.

تنظیم مایعات داخل سلولی با پتاسیم​

نشانه های کمبود پتاسیم (هیپوکالمی) در بدن

نشانه های کمبود پتاسیم

علائم هیپوکالمی معمولا خفیف بوده و به سختی قابل تشخیص هستند. اما کمبود این عنصر مهم می تواند منجر به بروز خستگی و بی حالی، گرفتگی عضلات، تپش قلب نامنظم، افسردگی، تکرر ادرار و حالت تهوع و استفراغ گردد. 

همچنین سوزن سوزن شدن یا بی حسی دست و پا نیز می تواند علامت کمبود پتاسیم باشد. اگر سالمند شما داروهای مدر یا ملین یا داروهای بیماری آسم را مصرف می کند و همزمان دچار چنین حالاتی شده است بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

عوارض هیپوکالمی در سالمندان

عوارض هیپوکالمی در سالمندان

هیپوکالمی می تواند منجر به بروز عوارض متعددی شود که از جمله شایع ترین آنها عبارتند از:

  1. خستگی مفرط
  2. ضعف عضلات و ماهیچه ها
  3. فلج عضلانی (در هنگام کمبود شدید پتاسیم پیش می آید.)
  4. یبوست
  5. تپش قلب
  6. مشکلات تنفسی
  7. بیماری های قلبی و عروقی
  8. خشکی پوست و آکنه

راه های تشخیص هیپوکالمی

راه های تشخیص هیپوکالمی

اگر سالمند شما برخی از علائم بیماری هیپوکالمی را دارد سریعا با پزشک او مشورت کنید. زمانی که این عارضه به سرعت شناسایی شود با روش های بسیار ساده ای درمان شده و از بروز عوارض جدی تر جلوگیری به عمل می آید. چنانچه پزشک متخصص با معاینه بیمار و بررسی پیشینه پزشکی او احتمال وجود هیپوکالمی را دهد، درخواست انجام تست های آزمایشگاهی خواهد کرد. 

احتمالا شما باید یک آزمایش خون برای تشخیص میزان پتاسیم موجود در خون و همچنین یک آزمایش ادرار جهت بررسی میزان پتاسیم دفعی توسط کلیه ها انجام دهید. در موارد کمی ممکن است برای اطمینان بیشتر، آزمایشات دیگری نظیر ECG یا ردیابی قلب نیز انجام شود.

درمان هیپوکالمی در سالمندان

درمان هیپوکالمی در سالمندان

خوشبختانه هیپوکالمی یک بیماری قابل درمان است. نوع درمان بستگی به میزان کمبود پتاسیم و همچنین به شرایط بیمار بستگی دارد. در موارد خفیف، با از بین بردن علت بیماری، مشکل حل می شود. به عنوان مثال اگر مصرف داروهای مدر و یا ملین منجر به بروز این عارضه شده اند، با قطع یا کاهش دوز مصرف دارو یا افزایش مصرف خوراکی های پرپتاسیم، کمبود پتاسیم بدن برطرف می شود. 

همچنین ممکن است مصرف مکمل های پتاسیم و یا داروهایی که منجر به بالا رفتن سطح پتاسیم بدن می شوند توصیه شود. اما در موارد شدیدتر، پتاسیم کلرید وریدی تجویز می شود.

مواد غذایی سرشار از پتاسیم را بشناسیم

مواد غذایی سرشار از پتاسیم

کارشناسان تغذیه می گویند، هر فرد بزرگسال باید روزانه حدود ۴۰۰۰ میلی گرم پتاسیم دریافت نماید. این عنصر پرفایده به طور طبیعی در بسیاری از مواد غذایی یافت می شود. بنابراین برای جلوگیری از ابتلا به هیپوکالمی کافی است یک رژیم غذایی سالم و پرپتاسیمی داشته باشیم.

- سیب زمینی

به عنوان مثال سیب زمینی یکی از بهترین منابع پتاسیم به شمار می رود. به طوری که یک سیب زمینی بزرگ پخته شده حدود 1600 میلی گرم پتاسیم دارد. همچنین همه ما موز را به عنوان یک میوه خوشمزه و سرشار از پتاسیم می شناسیم. 

پتاسیم در سیب زمینی

- موز

خوردن یک موز می تواند حدود 450 میلی گرم از این عنصر را وارد بدن شما بکند. 

پتاسیم در موز

- لوبیای سفید

یک لیوان لوبیای سفید (104 گرم) ، 319 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

این مقدار از پتاسیم نصف مقدار پتاسیم توصیه شده برای مصرف روزانه است.

رفع کمبود پتاسیم با لوبیا سفید

- عدس

یک لیوان عدس (198 گرم) ، 731 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

عدس علاوه بر پتاسیم بالا دارای فیبر بسیار قابل توجهی است.

تامین پتاسیم بدن با عدس

- اسفناج

156 گرم از اسفناج ، 540 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

علاوه بر پتاسیم ، اسفناج منبع غنی فیبر و آهن است . 

اسفناج منبع غنی پتاسیم

- پرتقال

1 لیوان آب پرتغال (180 گرم) ، 326 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند.

پرتقال سرشار از ویتامین های B , C ، آهن ، کلسیم ، فسفر ، سدیم و مس است.

پتاسیم در پرتغال

- آووکادو

100  گرم آواکادو ، 485 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

آواکادو تاثیر مفیدی بر جوان سازی پوست دارد.

پتاسیم در آواکادو

- ماست

100  گرم ماست ، 141 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

ماست را با اسفناج میل کنید تا پتاسیم بیشتری دریافت کنید.

پتاسیم در ماست برای درمان هیپوکالمی

- قیصی یا زردآلوی خشک

1 لیوان قیصی ، 1.511 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

بالا ترین مقدار پتاسیم در زردآلوی موجود خشک است.

پتاسیم در قیصی برای درمان هیپوکالمی

- آلوی خشک

1 لیوان آلوی خشک (174گرم) ، 1.124 میلی گرم از پتاسیم بدن شما را تامین می کند. 

آلوی خشک مانند قیصی منبع غنی پتاسیم است.

پتاسیم در آلو خشک

- کلم بروکلی

نصف لیوان کلم بروکلی (معادل 125 میلی گرم) ،حاوی 147 میلی گرم از پتاسیم است.

کلم بروکلی یکی از سبزیجات مفید در رژیم لاغری است.

تامین پتاسیم با کلم بروکلی

- برگ چغندر

هر یک برگ از برگ جغندر (معادل 320 گرم) ،حاوی 244 میلی گرم از پتاسیم است.

از خواص دیگر برگ چغندر میتوان از خواص آنتی اکسیدانی و ضد سرطان بود آن نام برد.

تامین پتاسیم با برگ چغندر

- ماهی

نصف فیله ماهی (معادل 178گرم) ،حاوی 684 میلی گرم از پتاسیم است.

ماهی منبع غنی ویتامین D ، امگا 3 و سرشار از پروتئین است.

تامین پتاسیم با مصرف ماهی

- رب گوجه فرنگی

هر 1 لیوان رب گوجه فرنگی (معادل 262 گرم) ،حاوی 2.657 میلی گرم از پتاسیم است.

سعی کنید از رب گوجه فرنگی بیشتر در غذا استفاده کنید.

پتاسیم در گوجه فرنگی برای درمان هیپوکالمی

کلام آخر

سلامتی بدن با مصرف پتاسیم

هر چند که پتاسیم یک عنصر مهم جهت ادامه حیات و حفظ سلامتی بدن است، اما این امر دلیل نمی شود که شما در مصرف آن زیاده روی کنید. چرا که، همانطور که کمبود پتاسیم می تواند مشکل ساز باشد، افزایش بیش از حد آن در بدن هم موجب بروز عوارضی خواهد بود. بنابراین کافی است یک رژیم غذایی سالم و متعادل داشته باشید. حتی اگر علائم هیپوکالمی را در سالمند خود مشاهده کردید خودسرانه وارد عمل نشوید و به پزشک مراجعه نمایید.



تقویت یادگیری در کودکان+ راهکار تقویت یادگیری

تقویت یادگیری در کودکان

مغز مهمترین عضو در یادگیری و بخواطر سپاری  فعالیت ها، تجربیات، شکوفایی استعداد ها و تقویت و یادگیری است. با تقویت ذهن فرزندان از زمان کودکی این قابلیت را به آنها می افزاید که در آینده انسانهای بهتری شوند. در این مقاله قصد داریم با شما اطلاعاتی راجب روش های متفاوتی که یادگیری کودکان را تقویت میکند با شما والدین عزیز به اشتراک بگذاریم.

نیمکره چپ مغز با تفکر انتقادی مرتبط است

یادگیری کودکان

تفکر انتقادی یک روش برای تقویت توانایی حل مسئله در کودکان  است.تفکر انتقادی راجب تجزیه و تحلیل یک مسئله است که به شما کمک میکند آنرا بهتر درک کنید.

برای آنکه به کودکان تفکرانتقادی را یاد بدهیم، پرستاران کودک باید به آنها یاد بدهند که یک وضعیت را چگونه با تجزیه و تحلیل به تکه های کوچک تر و قابل فهم تبدیل کنند.

این باعث میشود تا کودکان در مواجهه با مشکل پیش رو آنرا تجزیه و تحلیل و سپس برطرف کنند.

تفکر خلاقانه به کودک اجازه میدهد تا فرصت ها را دریابد

یادگیری کودکان

تفکر خلاقانه یک قابلیت است که با نیمکره راست مغز در ارتباط است. مراقبان کودک با یک سری فعالیت های خاص آنرا به کودکان آموزش میدهند.

طوفان فکری یک تمرین است که کودکان را ترقیب میکند تا پیشنهادات ، ایده های عملی،‌غیر ممکن و غیر منطقی را برای یک سناریو خاص ارائه دهند.

به آنها اجازه دهید تا از روش های نوآوری شده یاد بگیرند. آنها را تشویق به پرسیدن سوال کنید، با پاسخ های گرفته شده کودکان همچنین یاد میگیرند در مواجه با مشکل دنبال راه بگردند.

مهارت های ارتباطی                           

ارتباط برقرار کردن  به معنی بروز دادن افکار و عواطف است اما نه فقط با صحبت بلکه با اشکال، حرکات بدن و کمک های بصری.

والدین و مراقبان با ایجاد یک فضای مناسب در خانه برای ارتباط برقرار کردن، کودکان خود به خود ترقیب میشوند تا خوب گوش دادن را بیاموزند.

زمانی که با کودکان به طور مداوم ارتباط برقرار کنید، آنها یاد میگیرند که یادداشت کنند و در عین حال سوال بپرسند؛همچنین میتوانید همراه آنها کتاب بخوانید تا فرزندان با عکس ها و نوشته ها آشنا شوند.

همکاری

یکی از راه های تست شده برای تقویت یادگیری در کودکان فعالیت های گروهی است. در همکاری گروهی، شما به کودکتان مزایای گروهی کار کردن برای رسیدن به هدف را آموزش میدهید.

این به کودکان آموزش میدهد که برای رسیدن به یک هدف مشترک تلاش کنند و کسانی که سد راه رسیدنشان به موفقیت هستند را کنار بگذارند.

این فعالیت همچنین در آنها رشد شخصیتی رهبر را پرورش میدهد که میتواند مشکلات گروه را سنجیده و آنرا حل کند.

قدرت به تصویر کشیدن

یادگیری کودکان

 یک عکس یا نقاشی به اندازه هزاران کلمه صحبت میکنند، به عنوان والدین شما میتوانید قدرت شبیه سازی و تصور را در فرزندانتان  تقویت کنید.

شما باید فرزندتان را ترقیب به تصور چیزی که به زبان آورده اید یا قبلا شنیده است بکنید تا مهارت به تصویر کشیدنشان تقویت شود.

به مرور زمان کودک یاد میگیرد تا مهارت های خود را تقویت کند و به راحتی بتواند بدون داشتن مداد یا کاغذ، عکس یا نقاشی را توصیف کند.

با هر دستاوردی جشن بگیرید

اهمیتی ندارد دستاورد چقدر کوچک است،‌بسیار مهم است که آنها را برای کودکتان جشن بگیرید؛ مخصوصا زمانی که کودکتان پیش دبستانی میرود.

در این زمان فرزندان به انرژی مثبت و انگیزه ای که شما به آنها میبخشید نیاز دارند تا با انگیزه یاد بگیرند و سعی کنند خود را بهتر نمایند.

انگیزه دادن به فرزندان توسط والدین و یا مراقبین باعث میشود کودک بهتر و بیشتر تلاش کند تا بیشتر یاد بگیرد که این ذهن اورا تقویت مینماید.

کتاب خواندن

یادگیری

خواندن کتاب به فرزندان کمک میکند تا راه های مختلفی را برای رسیدن به هدف و موفقیت پیدا کنند. شما میتوانید هم از کتاب های رنگی  استفاده کنید هم از کتاب های دیجیتالی.

به عنوان والدین یا پرستار کودک را تشویق کنید تا برای گذراندن وقت کتاب بخواند که هم سرگرم شود و اطلاعات لازم را از کتاب بگیرد.

  زمانی که آنها بتوانند متن مناسبی را انتخاب کنند که برای همه سوالاتشان راه حلی نشانشان دهد، شروع به یادگیری مفهوم خودیاری( به خود کمک کردن) خواهند کرد.

بازی هایی که به تقویت ذهن کمک میکنند

والدین میتوانند با بازی هایی که ذهن کودکان را تقویت مینماید هم آنها را سرگرم کنند و هم ذهنشان تقویت شود.

در اینترنت میتوانید بازی هایی پیدا کنید که برای تقویت ذهن فرزندان مناسب هستند،‌با این کار فرزند کم کم یاد میگیرد از راه های متفاوت میتواند به راه حل مناسب مشکل خود برسد.

فرزندان یاد میگیرند که تمام شرایطی را که پازل در مقابل آنها قرار میدهد را باهم ترکیب کنند و در نهایت با بهترین پاسخ برنده معما شوند.

یادگیری

بهترین راه برای پیشگیری از کرونا دلتا انجام کامل واکسیناسیون است. متاسفانه واکسنی برای کودکان تایید نشده اما بزرگسالان بعد از تزریق دو یا سه فاز از هر یک از واکسن ها باید دو هفته صبر کنند تا کامل اثر خود را بگذارد. راهکارهای دیگر برای پیشگیری و حفاظت در برابر کرونا دلتا از افرادی که واکسن نزده اند مخصوصاً کودکان و جوانان که بیشتر درگیر می شوند ؛ عبارت اند از:

برای فرزندتان هدف گذاری کنید

اگر فرزندتان به سادگی از حجم درس هایی که به او داده شده خسته میشود، آنها را به بخش های کوچک تبدیل کنید.

در هر فعالیت او شرکت کنید و نظاره گر کامل شدن آن فعالیت باشید تا فرزندان تک به تک اهداف و کار هارا انجام دهند.

این به کودک شما انگیزه میدهد تا اهدافشان را بزرگ تر کنند. حواستان باشد که به کودکان زمان استراحت بدهید تا بازدهی او پایین نیاید و همچنین بتواند مطالبی را که آموخته به خاطر بسپارد.

اهمیت بازخورد سازنده

یادگیری

بسیار پیش میاید که فرزندان برای انجام هر کاری که میخواهند انجام دهند تاییدیه  بزرگتران بگیرند.

برای هر کاری که میخواهند انجام دهند،‌از والدین، معلمان و مراقبین انتظار دارند که آنها را قضاوت کنند و توانایی خود را برای انجام همان کار اعلام کنند.

اهمیت بازخورد سازنده میتواند به عنوان پله ای باشد که به فرزندان راه درست را برای مشکل خود پیدا کنند. این کمک ها باعث میشود تا کودک انگیزه بگیرد و اعتماد به نفسش بالا برود تا در آینده شخصیتی بسازند که آینه ای از اعتماد به نفس و احترام به خودشان باشد.

یادگیری

کلام آخر

راه ها و روش های متفاوتی برای تقویت یادگیری فرزندان وجود دارد. یادگیری به موقع فرزندان باعث میشود آینده خود را بهتر و روشن تر بسازند. مرکز آسایش ایده آل با داشتن مشاورین متخصص و پرستاران کودک مجرب آماده خدمت رسانی به فرزندان شما والدین عزیز و محترم هستند.

پرستار کودک

برای مشاوره و اطلاعات بیشتر در مورد پرستار کودک کلیک نمایید.



سرخجه در کودکان + علائم سرخجه در کودکان و خطرات آن

بیماری سرخجه در کودکان

سرخجه در کودکان

سرخجه یک بیماری تنفسی خفیف است که در بین کودکان دبستانی شایع تر است و با واکسیناسیون کنترل می شود. سرخجه 3 روزه، یک عفونت ویروسی مسری است که به دلیل خارش پوست متمایز آن شناخته می شود.
سرخجه با سرخک متفاوت است. اگر چه هر دو بیماری شباهتی از جمله جوش قرمز با هم دارند، با این حال سرخچه ویروس متفاوتی نسبت به سرخک دارد و مانند سرخک مسری نیست. واکسن سرخجه (MMR) معمولاً قبل از رسیدن به سن مدرسه دو بار به کودکان زده می شود و در جلوگیری از ابتلا به آن بسیار موثر است.
علت بیماری سرخجه در کودکان، یک ویروس است که از فردی به فرد دیگر منتقل می شود. این ویروس از طریق یک فرد مبتلا که عطسه یا سرفه کند، یا تماس مستقیم با ترشحات تنفسی آلوده مانند خلط پیدا کند، منتقل می شود. همچنین از طریق جریان خون می تواند از مادر باردار به نوزاد منتقل شود.

علائم سرخجه در کودکان

علائم سرخجه در کودکان

سرخجه ممکن است با ۱ تا ۲ روز تب خفیف، تورم و حساسیت غدد لنفاوی معمولاً در پشت گردن یا پشت گوش شروع شود. پس از آن بثورات از ناحیه صورت شروع و به سمت پایین گسترش می یابند. با انتشار بثورات به سایر قسمت های بدن، اثرات آن معمولاً از روی صورت پاک می شود.
بثورات پوستی ناشی از بیماری سرخجه در کودکان، اغلب اولین نشانه بیماری است که پرستاران کودک آن می شوند. این نوع بثورات می تواند شبیه بسیاری از بثورات ویروسی دیگر به نظر برسند که به شکل لکه های صورتی یا قرمز روشن روی پوست پدیدار می شوند.

احتمال دارد لکه ها با هم ادغام شوند و تکه های رنگی بزرگتر و یکنواختی را ایجاد کنند. همچنین می توانند خارش دار بوده و تا ۳ روز نیز خارش ادامه داشته باشد. با ناپدید شدن بثورات، پوست محل آسیب دیده با پوسته های ریز پوشیده می شود.

سایر علائم این بیماری بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان مشاهده می شوند. این علائم می تواند شامل سردرد، از دست دادن اشتها، التهاب ملایم ملتحمه مانند پوشش پلک ها و کره چشم، گرفتگی یا آبریزش بینی، تورم غدد لنفاوی در سایر قسمت های بدن، درد و تورم در مفاصل به ویژه در زنان جوان، می باشد. البته اغلب افراد مبتلا به سرخجه علائم کمی دارند یا هیچ علائمی ندارند.

بیماری سرخجه در مادر باردار می تواند باعث سندرم سرخجه مادرزادی نوزاد شود و عواقب بالقوه ویرانگری برای جنین در حال رشد دارد. کودکانی که قبل از تولد به سرخجه آلوده شده اند در معرض خطر مشکلات رشد هستند که شامل ناتوانی ذهنی، نقص قلب و چشم، ناشنوایی و مشکلات کبدی، طحال و مغز استخوان است. شایع‌ترین عارضه مرتبط با سرخجه که در بزرگسالان شایع ‌تر و شدیدتر است ایجاد نوع خفیف آرتروز است، که معمولاً به خودی خود از بین می ‌رود.

روش تشخیص سرخجه

روش تشخیص سرخجه

بیماری سرخجه در کودکان ممکن است با بیماری ‌های سرخک، مخملک و تعداد زیادی از عفونت‌های پوستی شباهت‌ هایی داشته باشد. اما پزشک باید با رد این موارد، تشخیص سرخجه را قطعی کند. بنابراین تشخیص بالینی بیماری سرخجه در اغلب مواقع درست انجام نمی شود. در چنین مواردی پزشک به پاراکلینیک نیازمند می‌ شود.

در موارد حاد تنها با کمک آزمایشگاه می‌ توان بیماری را تشخیص داد. آزمایش به این صورت است که آزمایشگاه تیتر آنتی بادی ضد ویروس سرخجه را در خون فرد ردیابی می ‌کند. این آزمایش دو بار انجام می ‌گیرد و پس از قطعی شدن بالا بودن تیتر آنتی بادی، تشخیص بیماری در فرد مشخص می ‌شود.

یک تا دو هفته پس از پیدا شدن ضایعات پوستی می ‌توان ویروس را از ترشحات گلوی بیمار نیز استخراج کرد. بنابراین خون، ادرار و مدفوع بیمار می ‌تواند حاوی ویروس باشد. برای تشخیص سرخجه مادرزادی، می ‌توان خون نوزاد را مورد آزمایش قرار داد.

پرستاری از کودک مبتلا به سرخجه

پرستاری از کودک مبتلا به سرخجه

اگر شاغل هستید و در صورتی که کودک ما با دچار بیماری سرخجه شده و به علت مشغله های خود توانایی نگهداری از آن را ندارید، بهتر است از پرستار کودک کمک بگیرید تا روند بهبودی کودک شما به درستی انجام شود، زیرا قسمت مهمی از درمان کودک را تغزیه و سر وقت مصرف کردن دارو ها تشکیل می دهد.

اگرچه سرخجه برای کودکان خطرناک نیست، اما می ‌تواند برای جنین در سه ماه اول بارداری اثرات مخربی داشته باشد. واکسن این بیماری در درجۀ اول برای محافظت از زنان در سن باروری و قبل از بارداری ساخته شده است. سرخجه با آنتی بیوتیک قابل درمان نیست. زیرا آنتی بیوتیک ها در برابر عفونت های ویروسی اثری ندارند. این بیماری به خودی خود بهبود می یابد مگر اینکه عوارض خاصی وجود داشته باشد.

بیماری سرخجه در كودكان خفيف است به طوری که مي توان از آنها در خانه مراقبت کرد. کافیست پرستار دمای بدن کودک را مرتبا کنترل کرده و در صورت بالا رفتن تب با پزشک تماس بگیرد. پرستار کودک برای تسکین درد جزئی، می تواند به کودک استامینوفن یا ایبوپروفن بدهد. همچنین هرگز نباید به کودکی که دارای یکی از بیماری های ویروسی است آسپرین داد. زیرا استفاده از آن در چنین شرایطی منجر به ایجاد سندرم ری (یک نوع آنسفالوپاتی ) شده است.

پیشگیری از بیماری سرخجه

پیشگیری از سرخجه با واکسن

بهترین راه پیشگیری از ابتلا به بیماری سرخجه در کودکان، تزریق واکسن است. این واکسن به صورت جداگانه یا توام با واکسن سرخک و ارویون (MMR) یا همراه با واکسن آبله مرغان در کودکان (MMRV) تولید می شود. واکسن سرخجه در دو نوبت، یکبار در سن 12 تا 15 ماهگی و بار دیگر 4 تا 6 سالگی تزریق می شود.

این واکسن از ویروس سرخجه زنده ضعیف شده تهیه شده که نه تنها پادتن آن در سرم خون، بلکه در ترشحات بینی و حلق افرادی که واکسن می زنند به وجود می آید و اثر موقتی شبیه بیماری سرخجه به وجود می آورد. پس از تزریق نوبت اول 98% کودکان به این بیماری مبتلا نمی شوند و دومین تزریق برای آنان توصیه شده است. تزریق این واکسن به کودکانی که دچار تب حاد عفونی و یا چار اختلال ایمنی هستند یا داروهایی مصرف می کنند که باعث تضعیف سیستم دفاعی بدن شان می گردد، ممنوع است.

امکان تزریق واکسن سرخجه به مادران باردار وجود ندارد. بنابراین بهتر است پیش از باردار شدن برای بررسی ایمنی بدن نسبت به سرخجه تست های لازم را انجام داده باشید تا در صورت نیاز، پزشک قبل از شروع بارداری واکسن آن را به شما تزریق کند. اما اگر زن باردار نسبت به این ویروس مصون نباشد، بهتر است برای جلوگیری از ابتلا به این بیماری از تماس با افرادی که جوش‌ های پوستی دارند یا کسانی که اخیراً مبتلا به سرخجه شده ‌اند، پرهیز کند.

معمولا کودکان شش تا هشت ماه بعد از تولد می توانند در برابر سرخجه محافظت شوند. چرا که ایمنی لازم را از طریق مادر دریافت کرده اند. اگر کودکی تا قبل از دوازده ماهگی به دریافت ایمنی در برابر سرخجه نیاز داشته باشد، در آن صورت می توان در اوایل شش ماهگی واکسن را تزریق کرد. اما کودکانی که زودتر واکسینه می شوند هم چنان باید در سنین توصیه شده دوباره واکسینه شوند.

خطرات و عوارض بیماری سرخجه

خطرات و عوارض سرخجه در کودکان

ویروس سرخجه از طریق قطرات کوچک آلوده به ویروس که از بینی یا گلو همراه با عطسه و سرفه در هوا منتشر شده به فرد دیگر منتقل می شود. افراد مبتلا به سرخجه از یک هفته قبل تا یک هفته بعد از ظهور بثورات مسری هستند و می توانند بیماری را منتقل کنند. بیماری که آلوده باشد اما هیچ علامتی نداشته باشد نیز ناقل بیماری است و می تواند ویروس را انتقال دهد.

نوزادان مبتلا به سندرم سرخجه مادرزادی نیز می توانند ویروس را به مدت یک سال یا بیشتر از طریق ادرار یا سایر مایعات که از بینی و گلو به بیرون ریخته می شوند به افرادی که واکسینه نشده اند منتقل کنند. کودکانی که قبل از تولد به سرخجه آلوده شده اند در معرض خطر مشکلات رشد هستند. این مشکلات شامل ناتوانی ذهنی؛ نقص قلب و چشم؛ ناشنوایی و مشکلات کبدی، طحال و مغز استخوان است. پس می توان می گفت که بیماری سرخجه در کودکان خطرناک خواهد بود.

حساسیت در برابر ویروس سرخجه

حساسیت در برابر بیماری سرخجه

حساسیت نسبت به ویروس سرخجه در همه افراد عمومیت دارد. کودکان متولد شده از مادرانی که نسبت به این بیماری ایمن هستند، تا مدتی می ‌تواند سبب ایمنی مادرزادی یا مقاومت در نوزاد در برابر ویروس بیماری شود. این نوع ایمنی غیرفعال و موقتی است. بنابراین مدت انقضای آن ۶ تا ۹ ماه است. در اثر آلودگی طبیعی به ویروس یا واکسیناسیون، ایمنی ایجاد شده در فرد، ایمنی فعال است.

هرچند به میزان مواجهه فرد با بیماری نیز بستگی دارد. نکته بسیار، حفظ مادران باردار از ابتلا به این بیماری است. بنابراین مادران باید نسبت به این ویروس غربال شوند. در صورت تشخیص ویروس در آنها برای جلوگیری از عواقب احتمالی در جنین و نوزاد، اقدامات درمانی لازم صورت گیرد. مادران بارداری که در تماس با بیمار مبتلا به سرخجه بوده‌اند و قبلا به این بیماری مبتلا نشده‌اند یا علیه ویرس واکسینه نشده‌اند، باید گاماگلوبولین (پادتن) دریافت کنند.

کلام آخر

بیماری سرخجه در کودکان

همانطور که گفته شد، سرخجه در همه سنین دیده می ‌شود ولی معمولا بروز آن در کودکان شایع ‌تر است. اگر بدن شما نسبت به سرخجه ایمن شده، نوزادتان پادتن‌ های مادری را دریافت می ‌کند.

بنابراین نوزادان معمولا تا 6 ماهگی از ابتلا به سرخچه در امان هستند. با این حال در سنین 5 تا 14 سالگی شیوع بیشتری دارد. بنابراین نیاز به مراقبت و پرستاری خواهند داشت. در چنین مواردی پرستار کودک موظف است با تحت نظر گرفتن مداوم شرایط بیمار، اعمال لازم جهت بهبود هر چه سریعتر کودک را انجام دهد.

پرستاری از کودکان مبتلا به سرخجه عبارت است از نظارت به رژیم غذایی سالم و مقوی، چک کردن مداوم تب بیمار، مصرف به موقع داروها، همچنین پرستار باید در صورت بروز هرگونه مشکلی سریعا با پزشک در میان بگذارد. بیماری سرخجه در کودکان، به طور کامل بهبود می ‌یابد ولی در بزرگسالان ممکن است با التهاب مغزی یا درد مفاصل همراه شود.



تفاوت کرونا با کرونای دلتا و لامبدا

تفاوت کرونا با کرونای دلتا و لاندا ( لامبدا )

تفاوت کرونا با کرونای دلتا و لاندا

با اینکه حدود دو سال از شیوع دردسازترین و خطرناک ‌ترین ویروس جهان می گذرد، هنوز به درستی مشخص نیست که چرا علائم در حال تغییر است. اما یکی از دلایل احتمالی آن می تواند به این دلیل باشد که ویروس با تغییراتی که می کند ویژگی های متفاوتی از خود بروز می دهد که به علائمی متفاوت می انجامد. جهش‌ های جدید این ویروس، نسبت به انواع قبلی ویروس قابلیت انتقال بیشتری دارند.

این گونه ویروس‌ های کرونا (دلتا، لامبدا) در سطح جهان گسترش یافته اند. هر زمان که نوع جدیدی از ویروس کرونا ظاهر شود، بیشتر از نیمی از سلامتی ما را به خطر می ‌اندازد. تا به حال این بیماری خود را به‌ صورت علائم تنفسی نشان داده است. سه علامت اصلی سرفه خشک، تب و تنگی نفس نشانه ابتلا به کرونا است. در 80 درصد موارد علائم خفیف هستند که تب می‌تواند بسیار خفیف یا شدید باشد.

اما در 20 درصد موارد علائم شدید به ‌صورت تنگی نفس شدید و یا بیماری تنفسی حاد شدید (ARDS) خود را نشان می ‌دهد که می ‌تواند در برخی موارد به مرگ منجر شود. کرونا به ‌ندرت (5%) خود را به ‌صورت علائم آبریزش بینی، عطسه و یا گلودرد نشان می ‌دهد.

راه انتقال ویروس کرونای جدید از طریق قطره‌های تنفسی (Respiratory Droplets) است. این قطرات از طریق عطسه، سرفه و یا صحبت کردن در هوا پخش می ‌شوند و به دلیل وزن سنگینی که دارند نمی ‌توانند در هوا معلق بمانند. در نتیجه بر روی اجسام و یا اشخاصی که در فاصله‌ی نزدیک یعنی در فاصله‌ی 1 یا 2 متری آن ها باشند می ‌نشینند و آنها را آلوده می ‌کنند. ویروس کرونا شبیه به سایر عفونت ها مانند آنفلونزا است. گروه های پرریسک ابتلا به کرونا عبارتند از:

  • گروه سنی 60 سال به بالا
  • افرادی با سابقه بیماری زمینه ای (بیماری قلبی، ریوی، دیابت، سرطان، فشار خون و…)
  • افرادی با سیستم ایمنی ضعیف

علائم کرونا دلتا

علائم کرونا دلتا

با شیوع سویه کرونای دلتا در دنیا، در علائم این بیماری هم تغییراتی ایجاد شده است و تفاوت فاحشی در بروز علائم مشاهده می ‌شود، با بررسی این سویه در مقایسه با کرونای اولیه مشخص شد، معمولا علائم کووید اولیه با سرفه های مداوم و تب بالا خود را نشان می دهد که در بیشتر مبتلایان شایع است. اما در کرونا دلتا علائم متفاوت تر شده است و به عبارتی دو تفاوت عمده در بروز علائم آن نسبت به دیگر انواع ویروس کرونا مشاهده می شود. از جمله مهم ترین و شایع ترین علامتی که در مبتلایان به سویه دلتا مشاهده می شود، آبریزش بینی است. این علامت درحالی شایع ترین علامت مبتلایان به این نوع محسوب می شود که در انواع دیگر کرونا، کاهش بویایی یکی از اصلی ترین و اولین علائم محسوب می شد. در نوع دلتا اما، کاهش بویایی نهمین علامتی است که یک فرد مبتلا ممکن است با آن درگیر می شود.

 

درگیری بخش فوقانی دستگاه تنفسی

درگیری بخش فوقانی دستگاه تنفسی

این جهش بیشترین علائم مربوط به درگیری سیستم تنفسی فوقانی است. کرونا دلتا، حاصل یک جهش در پروتئین اسپایک ویروس هست که باعث می شود خصوصیات رفتاری ویروس اندکی نسبت به سویه معمول تغییر یابد. از جمله این تغییرات سرایت آسان ‌تر بیماری بوده که نتیجه اتصال راحت تر ویروس به سلول های انسانی است. احتمال بالاتر ابتلای کودکان و نوجوانان، از خصوصیات دیگر نوع دلتا است. نتیجه برخی مطالعات و بررسی ‌ها نشان می دهد که، افراد نیازمند بستری در بخش مراقبت های ویژه در نوع دلتا از نوع معمول بیشتر است. نتایج بدست آمده موید این موضوع است که شدت علائم و مرگ و میر در نوع دلتا بالاتر از نوع معمول خواهد بود همچنین بروز علائم گوارشی مثل اسهال، استفراغ و درد شکم در نوع دلتا بیشتر است. در مجموع قدرت انتقال ویروس دلتا در مقایسه با سایر گونه ‌های کرونا ۶۰ برابر بیشتر است. عفونت ‌زایی و درگیری ریوی آن نیز به مراتب بالاتر است. تعریق شدید همراه با ضعف و بی‌ حالی فزاینده از دیگر علائم این گونه است.

علائم کرونا لامبدا یا لاندا

علائم کرونا لاندا

کرونا لامبدا که بعضی به آن لاندا هم می گویند نوع جدیدی از کووید ۱۹ است که در ایالت متحده و آمریکای جنوبی گسترش یافته است. این نوع ویروس که بانام C.37 شناخته می‌ شود، قابلیت انتقال بیشتری نسبت به کرونای دلتا دارد.

برخی از علائم اصلی جهش با دیگر سویه ‌ها مشترک است که عبارتند از:

تب، سرفه خشک، تنگی نفس، گلودرد، اسهال، ورم ملتحمه، سردرد، از دست دادن حس بویایی و چشایی، بثورات پوستی یا تغییر رنگ انگشتان دست‌ و پا.

ویژگی مهم این نوع از ویروس کرونا این است که در برابر سیستم ایمنی ما مقاومت می کند. در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده ایمنی در برابر این واریانت نسبت به واریانت های قبلی کم تر است. طبق گفته متخصصان لامبدا  یا همان لاندا جوانان را بیشتر از قبل درگیر می ‌کند. از جمله عوامل افزایش میزان ابتلا به این سویه، وجود بیماری ‌های زمینه‌ ای مانند دیابت و بیماری‌ های ریوی، قلبی، سوء تغذیه و نداشتن تغذیه صحیح است.

تفاوت کرونای لامبدا و دلتا در چیست؟

تفاوت کرونا دلتا با کونا لاندا

هر موج کرونا با نوعی جدید از این ویروس همراه است. هم اکنون شیوع سویه جدیدی از کرونا به نام لامبدا در دنیا سبب ایجاد ترس و نگرانی شده است. این نوع از جهش تا کنون (C.37) حداقل در ۴۰ کشور دنیا دیده شده است. این سویه از کرونا سرایت بسیار بیشتری در مقایسه با کرونا دلتا دارد. این جهش  مقاومت بسیار زیادی در برابر آنتی بادی‌ ها دارد. در جوانان بیشتر دیده می ‌شود و در مقایسه با کرونای آلفا و دلتا عفونت بیشتری ایجاد می‌ کند. این نوع از ویروس کووید-19 علاوه بر اینکه کشنده‌ تر از نوع دلتا است، در برابر واکسن هم مقاومت ۳ برابری دارد. در افرادی که بیماری زمینه ‌ای دارند بیشتر دیده می ‌شود. در مجموع این جهش کشندگی و خطر بسیار بیشتری در مقایسه با جهش‌های قبل دارد ، لذا توجه به رعایت دقیق‌تر دستورالعمل‌های بهداشتی از اهمیت بیشتری برخوردار است.

درگیری کودکان با کرونای دلتا

درگیری کودکان با کرونای دلتا

گفته می شود کودکان بیشتر ممکن است به ویروس کرونای دلتا مبتلا شوند. به تبع آن در زنجیره انتقال هم قرار بگیرند و به راحتی می ‌توانند بیماری را به دیگران هم منتقل کنند. بنابراین هم سرعت انتقال ویروس کرونا، هم شدت آن و هم تعداد افرادی که درگیر می ‌کند، در گونه دلتا بیشتر است. همانطور که پیش تر اشاره شد، علائم ویروس کرونا شبیه به هم است. اما علائمی مانند حالت سرماخوردگی، گلودرد، اسهال، استفراغ، بدن ‌درد و سردرد ممکن است در کودکان مبتلا به کرونای دلتا دیده شود. با این وجود اگر علائم شدت پیدا کند، می ‌تواند با درگیری ارگان ‌های دیگر باعث ایجاد مسائل ریوی شده و عوارض التهابی را بروز دهد. در بعضی موارد ممکن است منجر به بیماری شدید و حتی مرگ ‌ومیر شود. گرچه میزان مرگ‌ ومیر کرونا در کودکان کم است، اما مساله مهم این است که کودکان در زنجیره انتقال قرار می‌ گیرند.

کلام آخر

تفاوت کرونا دلتا و لاندا

در حال حاضر کرونای لاندا در ۲۹ کشور جهان شیوع پیدا کرده و باعث مرگ هزاران نفر شده است. بالاترین میزان مرگ و میر با ابتلا به بیماری کرونا نیز مربوط به این نوع از جهش های کرونا بوده که زیرمجموعه کرونای گاما محسوب می ‌شوند. طبق مطالعات صورت گرفته، واکسن در مقابل گونه دلتا بسیار کارآمد و موثر است و افراد واکسینه شده در صورت ابتلا علائم بسیار خفیفی دارند. در حالیکه گونه لاندا به طور بالقوه می‌ تواند منجر به افزایش قابلیت انتقال یا افزایش مقاومت در برابر آنتی بادی ‌های ناشی از واکسیناسیون کرونا یا ابتلای قبلی شود. در مجموع این گونه کشندگی و خطر بسیار بیشتری در مقایسه با جهش‌ های قبل دارد. لذا توجه به رعایت دقیق ‌تر دستورالعمل‌ های بهداشتی از اهمیت بیشتری برخوردار است. از آنجایی که کرونا هر روز با شکل جدید می آید، توصیه می شود در صورتی که علائم اولیه کرونا را مشاهده می کنید، شک دارید که با فردی ناقل یا آلوده در تماس بوده اید یا اگر درگیر ویروس کرونا شده اید هر چه سریع تر به مراکز درمانی مراجعه کنید.



درد عصب سیاتیک + علائم درد سیاتیک و طریقه درمان آن

آسیب عصب سیاتیک

آسیب عصب سیاتیک

یکی از بزرگترین و طولانی ترین عصب ها در بدن، عصب سیاتیک پا است و ضخامت آن به اندازه یکی از انگشتان می رسد. این عصب در ناحیه پایین ستون مهره ها قرار دارد. عصب سیاتیک از ناحیه تحتانی مفصل کمر شروع و به طرف لگن و باسن کشیده شده است. سپس در ناحیه ساق پا یعنی ناحیه ای که به دو قسمت در زانو سالمندان تقسیم شده است قرار دارد. در واقع هر ساق پا دارای یک رگ سیاتیک است.

آسیب و درد عصب سیاتیک توسط تحریک عصب در ناحیه کمر ایجاد می شود. علت پا درد و کمر در سالمندان اغلب، به دلیل فشار بر روی عصب سیاتیک و یا فتق دیسک کمر و تحریک استخوان ها و کشیدگی های ماهیچه های آن است. درد سیاتیک کمر در افراد دلایل و علائم متعددی دارد. در این مقاله به بررسی علائم سیاتیک و طریقه درمان آن می پردازیم.

علائم آسیب عصب سیاتیک

علائم آسیب عصب سیاتیک

درد عصب سیاتیک به اصطلاح از نواحی پایین، پشت و نشیمنگاه شروع می شود و بر روی ساق پا، زانو، لگن و ران تاثیر می گذارد. درد در نواحی ساق پا شدیدتر از قسمت کمر یا نشیمنگاه است. دردهای سیاتیک بصورت ملایم شروع می شود و کم کم به دردهای مزمن تری تبدیل می شود. در صورت آسیب دیدن عصب سیاتیک از لگن تا بالای ساق چندین علامت می توانند ایجاد شود که عبارتند از:

• اختلال در کارکرد عصب پرونئال سطحی: کاهش یا از بین رفتن حس پشت پا و انگشتان پا

• اختلال در کارکرد عصب تیبیال: عدم توانایی در پایین آوردن مچ پا و خم کردن انگشتان پا و کاهش حس یا از بین رفتن حس کف پا و زیر انگشتان پا

• اختلال در کارکرد عصب پرونئال عمقی: عدم توانایی در بالا آوردن مچ و انگشتان پا بر اثر فلج شدن عضلات اکستانسور مچ پا و انگشتان پا

چه عواملی باعث درد سیاتیک می شود؟

علت آسیب عصب سیاتیک

در واقع آسیب این رشته ضخیم عصبی، علامت یک مشکل اساسی است. با افزایش سن دیسک ها دچار فرسودگی و در نتیجه باعث ایجاد تغییراتی در نخاع می‌ شوند. درد گرفتگی عصب سیاتیک بر اثر شرایطی به وجود می آید که بر روی ستون مهره ها و عصب هایی که از مفصل کمر عبور کرده است، اثر می گذارد. از طرفی این آسیب دیدگی ها بر اثر افتادن روی زمین یا تومورهای عصب سیاتیک یا ستون مهره ها ایجاد می شود. در کل علت سیاتیک تحریک و فشرده شدن عصب سیاتیک است. چندین اختلال در ستون فقرات وجود دارد که می تواند باعث فشرده شدن عصب سیاتیک شود.

شایع ترین علل فشرده شدن عصب سیاتیک عبارتند از:

  • دیسک بیرون زده یا دچار فتق شده
  • تنگی کانال نخاعی کمری
  • اسپوندیلولیستیز
  • ضربه ای که منجر به آسیب نخاعی شده باشد
  • سندرم Piriformis
  • تومور نخاعی

انواع کمر درد سیاتیک

انواع کمردرد سیاتیک

درد سیاتیک یک درد مکانیکی است که با حرکت ایجاد و یا تشدید می شود. درد عصب سیاتیک می تواند به صورت دردهای ملایم یا شدید در نواحی مفصل کمر، باسن، پا و ساق پا مشاهده شود. همچنین احساس ضعف و بی حسی در این نواحی نیز طبیعی است. بوسیله آسیب دیدگی های عصب و فشار روی عصب مانند فشار روی مهره ها (استخوان های ناحیه کمر و گردن) ایجاد می شود.

دردهای وخیم سیاتیکی کمر و پا

این گونه دردها به صورت ناگهانی در افراد و سالمندان رخ می دهد. معمولا بعد از چند روز و چند هفته بهبود می یابند. چنین مواردی با علائم درد کف پا نیز متفاوت است. شدت درد پا بستگی به میزان آسیب به بافت ها دارد. ممکن است منبع اصلی کمر درد و پا درد، مفصل ستون مهره ها، دیسک، عصب ها، یا ماهیچه ها و لیگامنت ها(بند، رباط) باشد.

دردهای مزمن سیاتیکی کمر و پا

دردهای مزمن بیشتر از ۳ ماه در بدن می ماند و علت کمر درد هم مشخص نیست. این درد ها همیشه همراه بیمار است و با انجام فعالیت های خاص شدیدتر می شوند. عواملی چون آسیب دیدگی عصب ها، جراحت در بافت ها، آرتروز و یا تاثیر روانی درد بر روی بیمار از پیامدهای این بیماری است. افراد با در صورت مشاهده این علائم در خود، باید به پزشک متخصص مراجعه کنند.

روش های درمان درد سیاتیک

روش های درمان درد سیاتیک

برای تسکین درد سیاتیک و درمان آن روش های مختلفی وجود دارد که با توجه به وضعیت بیمار و شرایط جسمانی وی از این راهکارها استفاده می شود. در ادامه با این روش های درمانی آشنا خواهید شد.

- کمپرس سرد و گرم

استفاده از ترکیبی از کمپرس ‌های گرم و سرد، تاثیر زیادی در تسکین درد ناشی از سیاتیک دارد. کمپرس سرد باعث کاهش التهاب ناشی از درد عصب سیاتیک می ‌شود. کمپرس گرم نیز به افزایش جریان خون در این ناحیه از بدن کمک شایانی می ‌کند.

کاهش درد سیاتیک با استفاده از کمپرس آب گرم و سرد

- درمان دارویی

پزشک متخصص معمولا برای دردهای خفیف، کدئین و یا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی را تجویز می کند. شل ‌کننده‌های عضلانی و داروهای ضد افسردگی مانند آمی‌ تریپتیلین نیز در مواردی توصیه می ‌شوند. اما در موارد حادتر پزشک با استفاده از بوتاکس، ماهیچه‌هایی را که در تولید درد مؤثر هستند، فلج می کند. کورتون نیز به کاهش دردهای عصبی کمک خواهد کرد.

آمی تریپتیلین برای درمان سیاتیک

- فیزیوتراپی

بهترین روش برای مقابله با سیاتیک و کمر درد فیزیوتراپی است. متخصص فیزیوتراپی برای تسکین درد سیاتیک از روش‌های مختلفی استفاده می کند که عبارتند از درمان دستی، متحرک ‌سازی مفصل، متحرک ‌سازی مفصل نرم، تقویت عضلات مرکزی، اصلاح حالت اندامی و مکانیک بدن، تمرین‌های تقویتی، تمرین‌های کششی و ایروبیک.

فیزیوتراپی برای درمان سیاتیک

- پیاده روی

پیاده روی روشی موثر برای کاهش درد عصب سیاتیک است. زیرا پیاده روی منظم باعث آزاد شدن اندورفین های ضد درد می شود و التهاب را کاهش می دهد. از طرفی وضعیت نامناسب پیاده روی ممکن است علائم سیاتیک شما را تشدید کند.

پیاده روی برای درمان سیاتیک

- تمرینات تقویتی درد پایین کمر

اغلب تمرینات تقویتی علاوه بر کمر بر عضله ‌های شکم، باسن و مفصل ران نیز متمرکز می ‌شود. از آنجایی که این عضلات از ستون فقرات حمایت می‌ کنند، آن را در یک راستا نگه می ‌دارند و احتمال آسیب دیدنشان حین انجام حرکت ‌های کششی یا چرخشی را کاهش می ‌دهند.

تمرینات تقویتی برای کمر درد

- عمل جراحی

در موارد نادری برای درد شدید یا اختلال در عملکرد، جراحی انجام می گیرد. عمل جراحی مانند میکرودیسکتومی یا لامینکتومی کمری گزینه ‌ای برای درمان سیاتیک است. چنانچه درد سیاتیک به دلیل فتق دیسک است و بعد از چهار تا شش هفته هنوز احساس درد شدید دارید، جراحی می ‌تواند گزینه آخر باشد.

جراحی عصب سیاتیک

سیاتیک کمر در سالمندان و اهمیت پرستاری از آنها

درد سیاتیک در سالمندان

سالمندی دوره ای پر خطر و حساس در زندگی هر فرد است. اما با داشتن آگاهی درباره آن و بیماری های شایع در آن دوران، خانواده و پرستار سالمند، می توانند با آمادگی کافی و لازم با آن مواجه شوند. آسیب و درد عصب سیاتیک یکی از شایع ترین بیماری ها است. استخدام پرستار سالمند برای سالمندان مبتلا به کمر درد از ضروری ترین خدمات مورد نیاز این جامعه است.

همراه بودن پرستار در تمامی لحظه ها، تغذیه مناسب، انجام ورزش های تجویز شده توسط پزشک و یا فیزیوتراپیست معالج و مصرف به موقع داروها از جمله نیازهای اساسی یک سالمند مبتلا به درد سیاتیک است. حضور پرستار سالمند در کنار سالمندان مبتلا به این بیماری، جهت کمک ایشان در تحرک، رژیم غذایی مناسب و مصرف درست و به موقع داروها در کنترل بیماری و جلوگیری از شدت یافتن آن مفید و ضروری است.

کلام آخر

عصب سیاتیک

سیاتیک وضعیتی دردناک است که می تواند زندگی سالمندان را مختل کند. راه‌ های بسیاری برای تسکین علائم سیاتیک وجود دارد. در اغلب موارد درد عصب سیاتیک در عرض چند هفته کاملا تسکین می ‌یابد. چنانچه علائم شما با درمان خانگی بهبود نیافت، حتما با پزشک متخصص مشورت کنید. همچنین با کمک پرستار سالمند در منزل تشخیصی درست، پیشگیری موثر و درمانی مطمئن داشته باشید. سالمندان نیازهای مراقبتی خاص خود را دارند.

خدمات و مراقبت های مورد نیاز سالمندان که پرستار سالمند باید انجام دهد متناسب با شرایط سالمند و درخواست ایشان است. پرستار برای مراقبت از سالمند همیشه به او یادآوری کند که همیشه صاف بایستد و شانه ها را صاف نگه دارد. لازم به ذکر است احساس کرختی و سوزش در پا و ساق پا نگران کننده نیست. اما اگر در صورت احساس ضعف و یا افت در این نواحی، باید مورد توجه قرار گیرد.



دیسک کمر در سالمندان + علائم دیسک کمر و درمان آن

دیسک کمر در سالمندان

دیسک کمر در سالمندان

کمردرد یکی از مشکلات شایعی است که اغلب افراد جامعه از جمله سالمندان با آن دست و پنجه نرم می کنند. این عارضه ممکن است علل مختلفی داشته و در اثر عوامل گوناگونی به وجود آید که هر کدام از آنها جای بحث و بررسی جداگانه ای دارند. دیسک کمر در سالمندان یکی از شایعترین علل ایجاد درد در قسمت کمر می باشد. در این مطلب قصد داریم توضیحات کاملی در رابطه با دیسک کمر، مشکلات و بیماری های مربوط به آن و همچنین راهکارهای مفیدی جهت پیشگیری و درمان آنها به شما ارائه دهیم.

دیسک کمر چیست و در کجا قرار دارد؟

دیسک کمر چیست

ستون فقرات انسان به صورت یکپارچه ساخته نشده است. بلکه از استخوان ها یا مهره های کوچکتر تشکیل شده که بر روی هم قرار گرفته اند. این قسمت ها در واقع همان هفت مهره گردنی، دوازده مهره سینه ای و پشتی و پنج مهره کمری و در نهایت، دنبالچه می باشند.
نکته دیگر این است که این مهره ها مستقیما روی هم قرار نگرفته اند. بلکه بین آنها دیسک های بین مهره ای وجود دارند. این دیسک ها علاوه بر آنکه از به هم ساییده شدن استخوان ها و آسیب دیدن آنها جلوگیری می کنند، قسمت گردن و پشت و کمر را انعطاف پذیر کرده و به ما کمک می کنند به راحتی بدن خود را به سمت های مختلف حرکت دهیم.
همانطور که گفتیم، قسمت کمر دارای پنج مهره است. دیسک هایی که در بین این مهره ها قرار گرفته اند را دیسک کمر گویند. جنس دیسک کمر از غضروف و ساختار آن از دو قسمت خارجی که بسیار محکم است و آنولوس فیبروزوس نامیده می شود و داخلی که نرم و ژلاتین مانند بوده و نوکلئوس پولپوزوس نام دارد تشکیل شده است. بروز مشکل در این قسمت ها باعث بروز دیسک کمر در سالمندان می شود.

انواع بیماری های دیسک کمر

انواع بیماری های دیسک کمر

دیسک های بین مهره ای بسیار مقاوم و محکم هستند و انعطاف پذیری بالایی به ستون فقرات انسان می دهند. اما گاه ممکن است این دیسک ها تحت تأثیر عواملی همچون فشار ناگهانی، بالا رفتن سن و.. دچار شکستگی یا فرسودگی شوند و یا حتی به طور کامل از بین بروند. در اصطلاح، به هر گونه نشانه غیر طبیعی (ساختاری یا عملکردی) که در دیسک های مربوط به مهره های کمر مشاهده شود، بیماری دیسک کمر گفته می شود. برخی از مهمترین بیماری های دیسک کمر در سالمندان به شرح زیر می باشند.

دیسک کم آب یا دهیدره یا دیسک سیاه

دیسک کم آب یا دهیدراته اولین علامت بروز بیماری دیسک کمر در سالمندان می باشد. دیسک بین مهره ای دارای حالت اسفنجی است. بدین معنا که وقتی فشار زیادی به آن وارد می شود مقداری آب جذب کرده و داخل آن سفت می گردد.  زمانی که دیسک کمر، این حالت اسفنجی خود را از دست دهد گفته می شود دیسک، کم آب شده است. 

دیسک سیاه

ترک برداشتن دیسک

دیسک ها گاها دچار ترک خوردگی می شوند. این ترک ها ممکن است به صورت طولی، عرضی یا شعاعی باشند. از آنجا که دیسک دارای خاصیت خودترمیمی است، ترک ها خود به خود از بین می روند. اما گاه در اثر بالا رفتن سن و یا دهیدراته شدن دیسک ها، تعداد ترک های ایجاد شده افزایش می یابد و منجر به بروز بیماری دیسک کمر در سالمندان می شود.

ترک دیسک کمر

برجستگی دیسک

همانطور که گفتیم دیسک کمر از دو قسمت خارجی و داخلی تشکیل شده است. قسمت خارجی، خود متشکل از لایه های متعددی است. زمانی که برخی از این لایه ها پاره می شوند، آن قسمت از دیسک برجسته می شود. این حالت از بیماری دیسک کمر در سالمندان را دیسک برجسته گویند.

برجستگی دیسک کمر

پارگی دیسک (فتق دیسک)

پارگی دیسک کمر در سالمندان به حالتی گفته می شود که تمام لایه های قسمت خارجی آن پاره شده و مایع درونی به سمت بیرون راه یابد. در این حالت مایع داخل دیسک در اطراف دیسک قرار گرفته و به ستون فقرات فشار وارد می کند. این امر موجب بروز ضعف و درد و در موارد شدیدتر موجب بی حسی و کرختی می شود.

پارگی دیسک کمر

بیرون زدگی دیسک

اگر دیسک کمر در برخی از قسمت ها بیش از حد فشرده شده و ضخامت خود را از دست دهد بیشتر از حد طبیعی خود از بین مهره ها بیرون می زند. این حالت ممکن است در اثر کم آبی دیسک هم ایجاد شود.

بیرون زدگی دیسک کمر

دیسک جدا شده

در مواردی مشاهده می شود که قسمتی از مایع درون دیسک به طور کامل از آن جدا شده و به صورت کاملا مجزا و آزاد قرار گرفته است.

جدا شدن دیسک کمر

دیسک مهاجر

زمانی که قسمت جدا شده از دیسک کمر به سمت بالا یا پایین ستون فقرات حرکت کند به آن دیسک مهاجر گویند.

دیسک مهاجر

علائم دیسک کمر

علائم دیسک کمر

بیماری دیسک کمر در حالات و مراحل مختلف ممکن است بدون علائم یا دارای علائم خفیف تا شدید باشد. برخی از نشانه هایی که ممکن است خبر از بروز بیماری دیسک کمر در سالمندان بدهند عبارتند از:

درد کمر

 احساس درد در ناحیه کمر از جمله اولین و بارزترین علائمی است که به پرستار سالمند گزارش داده می شود. این درد در هنگام حرکت ناگهانی، عطسه یا سرفه کردن، خم و راست شدن، اشاره کردن به چیزی و نشستن یا ایستادن طولانی مدت شدیدتر می شود. کمردرد صبحگاهی و سفتی و خشکی عضلات پس از چند ساعت خواب هم جزو دردهای دیسک کمر در سالمندان به شمار می رود.

درد در عضلات دیگر

 مشکلاتی از قبیل برجستگی، بیرون زدگی و… که در دیسک کمر به وجود می آیند موجب تحریک عصب های مجاور می شود. این امر سبب بروز درد در عضلات دیگر مانند ران، پاها، بازوها و شانه ها می گردد. چنانچه دیسک کمر موجب تحریک عصب سیاتیک شود، درد کمر از ناحیه باسن به یک پا منتقل می شود و تا کف پا کشیده می شود.

احساس ضعف در عضله

 چنانچه اعصاب قسمت های آسیب دیده تحت فشار قرار گرفته و صدمه ببینند، عضلات، دچار ضعف خواهند شد. در این حالت بیمار نمی تواند چیزی (حتی وسیله ای کم وزن) را بلند کند یا آن را برای مدت کوتاهی نگه دارد.

احساس بی حسی و سوزن سوزن شدن

 از نشانه هایی که فتق دیسک کمر به دنبال دارد، مورمور شدن و احساس بی حسی در قسمت ها مختلف پا مانند ران و زانو می باشد.

عوارض دیسک کمر

عوارض دیسک کمر

دیسک کمر در سالمندان اگر مورد بی توجهی قرار گرفته و به سرعت درمان نشود می تواند موجب ایجاد عوارضی همچون موارد زیر شود:
• اختلال در عملکرد مثانه (بی اختیاری ادرار)
• اختلالات دستگاه گوارش و روده ها
• درد شدید و غیرقابل تحمل در کمر و ران و پاها
• ضعف بیش از حد عضلات و عدم توانایی فرد برای انجام کارهای روزانه
• بی حسی شدید عضلات پهلو، کمر، ران و حتی روده ها

چرا دیسک کمر می گیریم؟

دلایل بروز دیسک کمر

مهمترین علت ابتلا به بیماری دیسک کمر در سالمندان، افزایش سن و فرسودگی دیسک های بین مهره ای می باشد. با بالا رفتن سن و به مرور زمان دیسک ها انعطاف پذیری خود را از دست می دهند. آنها ممکن است خشک شده و ترک بردارند و در نهایت دچار آسیب های جدی تری شوند. اما علاوه بر فرآیند پیری، عوامل دیگری هم می توانند موجب ایجاد این بیماری شوند که از جمله آنها عبارتند از:
• چاقی و اضافه وزن
• بلند کردن اجسام سنگین
• وارد شدن فشار ناگهانی به کمر
• آسیب کمر در اثر حوادثی مانند افتادن، پیچ خوردن یا تصادف کردن
• ژنتیک
• مشاغل سنگین و پرکار که در طول روز ساعت ها فرد ناچار است وسایل سنگین بلند کند یا هل دهد و…

آیا دیسک کمر درمان می شود؟

درمان دیسک کمر

پزشک متخصص با توجه به شدت علائم دیسک کمر در سالمند و شرایط عمومی وی ممکن است روش های مختلفی را جهت درمان او به کار گیرد.

دارو درمانی

اولین و ساده ترین روش درمان دیسک کمر در سالمندان تجویز دارو می باشد. این داروها شامل داروهای مسکن (جهت رفع درد خفیف)، داروهای مخدر (در صورت عدم بهبودی بیمار با مسکن) داروهای ضد درد عصب (جهت تسکن دردهای عصبی در مراحل اولیه بیماری) و داروهای ریلکس کننده عضلات (در صورت وجود اسپاسم در عضلات) می باشند.

دارو درمانی برای دیسک کمر

حرکات ورزشی مفید

 یکی از روش های مؤثر جهت درمان دیسک کمر و بازیابی سلامت آن، انجام حرکات ورزشی مناسب می باشد. شما نباید فکر کنید سالمندی که به دیسک کمر مبتلاست مدام باید استراحت کند. پرستار سالمند با برنامه ریزی منظم می تواند به بیمار جهت انجام حرکات ورزشی صحیح و مفید کمک کند.

ورزش برای دیسک کمر

فیزیوتراپی

 یکی از درمان های بسیار مفید برای دیسک کمر در سالمندان که معمولا پزشک متخصص در کنار دارو درمانی از آن بهره می گیرد، فیزیوتراپی می باشد. اگر سالمند شما شرایط حضور در مرکز درمانی را ندارد می توانید از خدمات پرستاری در منزل بهره بگیرید.

فیزیوتراپی برای دیسک کمر

جراحی

چنانچه دیسک کمر در سالمندان به میزانی پیشرفت کرده که هیچ کدام از روش های بالا جهت درمان آن پاسخگو نیستند پزشک متوسل به جراحی دیسک خواهد شد. جراحی دیسک کمر، خود به دو روش بسته و باز انجام می شود. جراحی بسته شامل تزریق در ناحیه اپیدورال و همچنین جراحی از طریق لیزر می باشد.

جراحی برای درمان دیسک کمر

پرستاری از سالمند مبتلا به دیسک کمر

پرستاری از سالمند مبتلا به دیسک کمر

سالمندی که دچار مشکلات دیسک کمر شده یا به تازگی مورد عمل جراحی قرار گرفته است نیاز به مراقبت و پرستاری دارد. پرستار سالمند می تواند با به کار گیری روش های درمانی مؤثر، کنترل زمان مصرف داروها، کنترل وزن سالمند و رژیم غذایی و.. نقش بسزایی در بهبودی شرایط بیماری او داشته باشد.



علل نابینایی سالمندان + پیشگیری و درمان نابینایی سالمندان

علل نابینایی سالمندان

نابینایی در سالمندان

نابینایی از جمله مشکلاتی است که افراد پیر و سالخورده را تهدید می کند. اگر شما نیز یک عضو سالمند در خانواده خود دارید یا پرستار سالمند در منزل هستید با ما همراه باشید تا دلایل بروز این عارضه و راه های پیشگیری از آن را بررسی کنیم. علی رغم باور عامیانه همیشه مقصود از کلمه نابینایی، کوری مطلق نیست. بلکه نابینایی درجات مختلفی دارد. سالمند شما ممکن است دچار نابینایی جزئی و یا به صورت کامل نابینا شود. برخی از اصلی ترین عللی که می توانند منجر به نابینایی در سالمندان شود به شرح زیر می باشند:

1. دژنراسیون ماکولا

بیماری دژنراسیون ماکولا در سالمندان

دژنراسیون ماکولا یا تباهی لکه زرد چشم شایع ترین علت کاهش بینایی در سالمندان و ابتلای ایشان به نابینایی می باشد. ماکولا یا لکه زرد قسمتی از شبکیه چشم است که بیشترین میزان حساسیت به نور را داشته و زمینه یک دید کامل و واضح را برای چشمان ما فراهم می کند. این بیماری عموما در اثر افزایش سن پدید می آید و اغلب در افراد بالای ۶۰ سال شایع است.

دژنراسیون ماکولا ممکن است منجر به نابینایی ناگهانی شود و یا دید فرد را به صورت تدریجی کاهش دهد. این بیماری درمان قطعی ندارد اما درمان هایی همچون تجویز ویتامین ها و لنز درمانی و اصلاح شیوه زندگی می توانند در کنترل و کاهش سرعت پیشرفت آن مؤثر باشند.

تباهی لکه زرد به دو نوع مرطوب و خشک تقسیم بندی می شود. نوع خشک شایع تر است و معمولا در اثر نازک شدن ماکولا یا رسوب رنگدانه ها در بافت آن ایجاد می شود. اما دژنراسیون ماکولای مرطوب یا تر که بسیار خطرناک تر از نوع خشک است و معمولا منجر به نابینایی کامل می شود شیوع کمتری دارد. در این نوع از بیماری مذکور، رگ های جدیدی در زیر شبکیه رشد می کنند که خون یا مایع دیگری از آن نشت می کند.

2. آب مروارید

آب مروارید در سالمندان

آب مروارید چشم، یکی از مهمترین و معروف ترین مشکلات چشمی در سالمندان است. این بیماری ممکن است در ابتدا علائمی نداشته و به عبارتی موجب آزار سالمند نشود. اما به تدریج و با گذشت زمان پیشرفت می کند و چنانچه به موقع درمان نشود شدت نابینایی افزایش یافته و حتی ممکن است به کوری کامل نیز منجر شود. کاهش دید، دید ابری، دوبینی و عدم تشخیص حالت چهره ها از جمله علائمی هستند که در فرد ظاهر می شوند. آب مروارید چشم در اثر عواملی چون دیابت، ضربه، عوامل ژنتیکی و یا صرفا به دلیل افزایش سن پدید می آید. خوشبختانه آب مروارید چشم با انجام عمل جراحی کاملا درمان پذیر است.

3. رتینوپاتی دیابتی

رتینوپاتی دیابتی در سالمندان

بیماری دیابت، یکی از عوامل تهدید کننده سلامت چشم در هر سنی است. این بیماری ممکن است با تحت تأثیر قرار دادن عروق خونی چشم مشکلات فراوانی را به وجود آورد. رتینوپاتی دیابتی یا شبکیه رنجوری، یکی از مهمترین این مشکلات است که در اثر آسیب رسیدن به شبکیه و تخریب عروق آن پدید می آید. این عارضه ممکن است موجب کاهش دید و یا نابینایی کامل گردد.

4. سکته مغزی

سکته مغزی در سالمندان

سکته مغزی نیز می تواند منجر به نابینایی شود. سکته مغزی زمانی رخ می دهد که خون رسانی به قسمتی از مغز مختل شود. چنانچه در اثر این حمله ناگهانی، قسمت بصری مغز آسیب ببیند شخص دچار مشکلات بینایی خواهد شد و حتی ممکن است بینایی خود را به طور کامل از دست دهد. این نابینایی ممکن است موقت باشد و یا پس از مدتی به صورت خود به خود برطرف شود.

5. پیرچشمی

پیر چشمی در سالمندان

فرآیند پیری موجب وقوع تغییرات زیادی در اندام ها و ارگان های مختلف بدن می شود. به طور طبیعی بسیاری از توانمندی های انسان کاسته می شود. حس بینایی و چشم ها نیز از این قاعده مستثنا نبوده و در اثر افزایش سن دچار تغییر و تحول می شوند. ممکن است عدسی های چشم، انعطاف اولیه خود را از دست دهند. یا ماهیچه هایی که آنها را نگه داشته اند دچار ضعف شوند و یا مشکلاتی از این قبیل پیش آید. پیرچشمی نیز در اثر کهولت سن بروز پیدا می کند و مجموعه ای از اختلالات چشم از جمله نزدیک بینی، دوربینی و… را در بر می گیرد. اگر دقت کرده باشید حتما متوجه شده اید که اغلب سالمندان در انجام کارهایی مانند مطالعه، نخ کردن سوزن، رانندگی و.. به مشکل برمی خورند.

6. آسیب دیدگی ناگهانی چشم

آسیب دیدگی ناگهانی چشم در سالمندان

گاه ممکن است سالمند در اثر یک آسیب کاملا ناگهانی و اتفاقی دچار نابینایی شود. برخورد اجسام تیز، ضربه، مواد سمی و مواد شیمیایی مختلف می توانند منجر به این امر گردند. اگر پدر یا مادر پیر شما به واسطه داشتن بیماری های مختلف جسمی یا روحی نمی توانند به طور کامل از خود مراقبت کنند حتما از خدمات پرستاری در منزل بهره بگیرید تا آسیبی به ایشان نرسد.

7. آب سیاه یا گلوکوم

آب سیاه یا گلوکوم

آب سیاه یک بیماری چشمی است که در اثر آسیب دیدن عصب های چشم ظاهر می شود. همانطور که می دانید، برای آنکه بتوان جسمی را مشاهده کرد باید عصب های چشم تصویر آن را از شبکیه دریافت کرده و به مغز برسانند. حال اگر این عصب ها آسیب ببینند، شخص نمی تواند دید کامل یا واضحی داشته باشد. یک معظل بزرگ در رابطه با گلوکوم یا آب سیاه چشم این است که سالمند ابتدا دید محیطی خود را از دست می دهد. به همین دلیل متوجه شروع و پیشرفت این بیماری نخواهد شد. تا زمانی که آب سیاه به میزان زیادی پیشرفت کرده و به دید مرکزی نیز آسیب برساند. متأسفانه میزان دیدی که در اثر ابتلای فرد به آب سیاه از بین رفته است قابل درمان نیست. اما روش های درمانی مؤثری جهت پیشگیری از پیشرفت آسیب عصب ها وجود دارد. به همین دلیل توصیه می شود سالمندان به صورت منظم به چشم پزشک مراجعه نمایند.

8. خشکی چشم

چشم در سالمندان

خشکی چشم، از دیگر مشکلات چشمی است که با ورود به دوران پیری ظاهر می شود. علاوه بر افزایش سن، عواملی همچون مصرف برخی از داروها توسط سالمند، بیماری هایی همچون رماتیسم یا اختلالات تیروئید، آسیب غدد چشمی و جراحی چشم نیز می توانند منجر به بروز خشکی چشم شوند. چشمان سالمندی که دچار خشکی شده اند قادر به تولید اشک نیستند. او احساس سوزش و خارش در چشم ها دارد و ممکن است نسبت به نور حساس شده باشد. فکر می کند جسمی خارجی در چشمش است که او را اذیت می کند. ممکن است سطح رطوبت چشم ها بسیار کاهش یابد و چنانچه درمان نشود ممکن است منجر به ایجاد زخم در قرنیه و یا کاهش بینایی گردد.

علائم نابینایی در سالمندان

علائم نابینایی در سالمندان

نابینایی درجات مختلفی دارد. نابینایی کامل زمانی است که سالمند به طور کامل دید خود را از دست داده و قادر به مشاهده هیچ چیزی نیست. اما نابینایی جزیی یا کم بینایی ممکن است علائم مختلفی داشته باشد. قرمزی چشم، دید تار، دوبینی، دید ابری، حساسیت به نور، عدم تشخیص رنگ ها و چهره ها، عدم دید در تاریکی، درد و سوزش و خارش چشم و.. از جمله این علائم می باشند.

پیشگیری از نابینایی در سالمندان

پیشگیری از نابینایی در سالمندان

نابینایی در اغلب موارد قابل پیشگیری است. اگر می خواهید دوران سالمندی سالمی داشته باشید باید از همان دوران جوانی مراقب سلامتی خود باشید. بنابراین برای آنکه در دوران سالمندی دچار نابینایی نشوید لازم است نکاتی را رعایت کنید. در زیر برخی از این نکات طلایی را برای شما یادآور می شویم:

  • چشمان خود را بیش از حد خسته نکنید. اگر مدام با گوشی و کامپیوتر کار می کنید پس از هر ۴۵ دقیقه، یک ربع به چشم های خود استراحت دهید.
  • ورزش هایی را که برای تقویت بینایی مفید است یاد بگیرید و انجام دهید.
  • خواب کافی یکی از مهمترین راه های پیشگیری از اختلالات چشم است. سعی کنید ۸ ساعت خواب شبانه داشته باشید و فراموش نکنید که حداقل یک تا دو ساعت قبل از خواب با گوشی و کامپیوتر کار نکنید.
  • از عینک آفتابی استفاده کنید. برخی از اختلالات چشم در اثر قرار گرفتن در معرض نور مستقیم خورشید عارض می شوند.

خواب کافی در سالمندان

مراجعه به چشم پزشک در سالمندان

  • اگر به دلیل ضعف چشم ها از عینک یا لنز استفاده می کنید، گاهی بدون استفاده از آنها نوشته ها را بخوانید یا به اطراف نگاه کنید. این کار از تنبلی چشم جلوگیری می کند.
  • اگر ورزشکار هستید یا مشاغل پرخطری دارید حتما از عینک محافظ چشم استفاده کنید.
  • رژیم غذایی خود را اصلاح کنید. غذاهای سالم بخورید. خوراکی ها و میوه های حاوی ویتامین های A و C و E را در رژیم روزانه خود بگنجانید. همچنین مواد معدنی مس و روی نیز جهت تقویت بینایی مفیدند.
  • به طور منظم به چشم پزشک مراجعه کنید. همانطور که گفته شد اغلب اختلالات چشم به مرور زمان پیشرفت می کنند و اگر به سرعت تشخیص داده شوند شانس درمان آنها نیز بیشتر است. بنابراین مراجعه منظم به متخصص یکی از بهترین راه ها برای پیشگیری از نابینایی است.
  • بیماری های مزمن همچون دیابت، فشار خون بالا و.. را مدیریت و کنترل کنید.

آیا نابینایی سالمندان قابل درمان است؟

تجویز عینک و لنز برای سالمندان

بازگرداندن بینایی سالمند به حالت اولیه و درمان کامل اختلالات بینایی کار دشواری است. این امر در برخی موارد مانند آب مروارید قابل انجام است اما در برخی دیگر از بیماری ها غیر ممکن می باشد. با وجود این، روش های درمانی فوق العاده مؤثری جهت پیشگیری از پیشرفت بیماری و حتی بهبود آنها وجود دارد. استفاده از دارو، تجویز عینک یا لنز و عمل جراحی از جمله این روش های درمانی می باشند. ناگفته نماند که تشخیص به موقع بیماری و علت آن نیز نقش مؤثری در درمان آن دارد.