مطالب توسط مدیر موسسه

علائم کرونا لامبدا + عوارض کرونا لامبدا

کرونا لامبدا

کرونا لامبدا چیست؟

هر روز شاهد گسترش سریع ویروس کرونا و انواع جهش یافته آن هستیم. در حال حاضر خطرناک ترین نوع این ویروس که نسبت به انواع دیگر جهش یافته آلفا و دلتا شناخته شده است، کرونا لامبدا است. این نوع جدید قابلیت انتقال بیشتری نسبت به انواع دیگر داشته و نیز آمار مرگ و میر را به سرعت بالا برده است. در حال حاضر حداقل 40 کشور جهان با این ویروس دست و پنجه نرم کرده اند. در این مقاله به بررسی تاریخچه این ویروس ، راه های انتقال و پیشگیری آن می پردازیم:

ویروس کرونا لامبدا از کدام کشور آغاز گردید؟

مبدا کرونا لامبدا پرو در آمریکا جنوبی

اولین نوع ویروس کرونا از کشور چین شروع و به سرعت به بقیه کشورها نیز رسید. بعد از آن نوع جهش یافته کرونا در کشور انگلیس کشف شد که به ویروس کرونای آلفا شهرت یافت و در نهایت نوع جهش یافته دیگر کرونای آلفا در کشور هندوستان تبدیل به ویروس کرونای دلتا گردید. زادگاه ویروس کرونا لامبدا کشور پرو در آمریکای جنوبی است که نسبت به انواع دیگر به سرعت شیوع پیدا کرده و افراد بیشتری را در مدت زمان کوتاه درگیر می کند. دسامبر سال 2020 تاریخ شناسایی و تشخیص این نوع از کرونا است که عامل ابتلای بیش از 80 درصد مبتلایان در آمریکای جنوبی از جمله شهر نیویورک  به شمار می رود. هرچند هنوز این ویروس به کشورهای دیگر از جمله ایران وارد نشده است، ولی احتمال شیوع آن مانند سایر گونه های این ویروس دور از ذهن نیست.

ویژگی های ویروس کرونا لامبدا کدام است؟

ویژگی های ویروس مبدا کرونا لامبدا

این ویروس ویژگی های زیر را دارد:

  • به سرعت و از راه های مختلف انتقال پیدا می کند.
  • در برابر آنتی بادی ها و نیز واکسن های تزریقی مقاومت نشان می دهد.
  • احتمال عفونت بدن در این بیماری بسیار بالاتر از انواع قدیمی تر آن است.
  • میزان ابتلا در افرادی که بیماری پیش زمینه ای دارند، بیشتر است.
  • در این نوع ویروس، احتمال درگیری افراد با سنین کمتر و جوانان بیشتر از افراد دیگر است.
  • میزان مرگ و میر در اثر ابتلا به این ویروس بالاتر رفته و کشنده تر است.

علائم ویروس کرونا لامبدا چیست؟

علائم ویروس کرونا لامبدا

این ویروس نوع جهش یافته ویروس کرونا است، بنابراین هر علامتی که نشان دهنده این ویروس به شمار می رود، قابل تعمیم به نوع لامبدا نیز می باشد این علایم عبارتند از:

درجه حرارت بالای بدن

تب یکی از اولین علایم وجود عفونت در بدن است. برای افرادی که به کرونا مبتلا می شوند، یکی از اولین نشانه ها، درجه حرارت بالای بدن است. می توانید با استفاده از تب سنج و یا در صورت نبود این وسیله با لمس قفسه سینه یا پشت کمر متوجه وجود تب و درجه بالای بدن شوید.

سرفه های مداوم

سرفه ها اگر به صورت متناوب و بیش از یک ساعت پشت سر هم تکرار شود، می تواند در کنار سایر علایم، نشان دهنده ابتلای فرد به ویروس کرونا لامبدا باشد.

از دست دادن حس چشایی و بویایی

یکی دیگر از علایم بارز این بیماری، از دست رفتن حس چشایی یا بویایی و یا هر دو در فرد است. به طوری که نه بویی را احساس می کنید و نه متوجه مزه غذاها می شوید.

این علایم از جمله نشانه هایی هستند که در افراد مبتلا به انواع ویروس کرونا دیده می شوند. ممکن است یکی یا هر سه این علایم را در کنار هم تجربه کنید. پس لازم نیست منتظر شوید تا همه علایم با هم ظهور پیدا کنند، با دیدن هر یکی از این علایم بهتر است سریعاً به پزشک مراجعه نمایید.  تشخیص سریع و به موقع ابتلا به این ویروس می تواند از پیشروی علایم و درگیری بیشتر فرد جلوگیری نماید.

آیا افرادی که واکسن زده اند، به ویروس کرونا لامبدا مبتلا می شوند؟

واکسن بدن را در برابر کرونا لامبدا مقاوم نمی کند

در حال حاضر یکی از بهترین راه های پیشگیری از شیوع ویروس کرونا، واکسیناسیون همه افراد جامعه است. ممکن است این سؤال پیش آید که با وجود دریافت یک یا دو دوز واکسن های موجود، امکان ابتلای فرد به ویروس کرونا لامبدا وجود دارد یا خیر؟ در پاسخ باید گفت به علت عفونی تر بودن بیشتر این نوع نسبت به انواع دیگر ویروس کرونا، احتمال درگیری فرد وجود دارد. ممکن است در اثر تزریق این واکسن ها، بدن فرد آمادگی لازم را برای مقابله با این ویروس داشته باشد و کمتر غافلگیر شود. آنتی بادی هایی که در بدن افراد نیز تولید می شوند، آماده مقابله با پیشروی بیماری هستند. بنابراین نتیجه می گیریم که احتمال ابتلا به این بیماری با توجه به واکسیناسیون و دریافت دوزهای دارویی وجود دارد، ولی عوارض کمتری متوجه فرد می شود. پس بهتر است تمامی روش های پیشگیری را رعایت نمایید.

روش های پیشگیری از ابتلا به ویروس کرونا لامبدا چیست؟

شستشوی مداوم دست ها راهی برای مقابله با کرونا لامبدا

کنترل و جلوگیری از شیوع بیماری کرونا لامبدا نیز مانند سایر انواع آن البته با شدت بیشتر است. این روش های پیشگیری عبارتند از:

شستشوی دست ها

اولین روش سرایت ویروس کرونا لامبدا، تماس دست با اجسام و اشیا و افراد آلوده به این بیماری است. بنابراین ابتدایی ترین پیشگیری نیز جلوگیری از آلوده شدن دست ها است. لازم است مرتب دست ها را به مدت 20 ثانیه شستشو داده و در صورت عدم دسترسی به آب و صابون یا مایع دستشویی، از الکل و مایع ضدعفونی کننده استفاده کنید.

 عدم حضور در اماکن شلوغ و پر برخورد

یکی دیگر از سریع ترین راه های ابتلا، تنفس هوای آلوده به ویروس است. تجمع افراد در مکان های شلوغ و بدون تهویه مناسب، یکی از  سریع ترین راه های انتقال بیماری است. جتی اگر افراد واکسینه هم شده باشند، احتمال انتقال و ناقل بودن آن ها بسیار بالا است. بنابراین تا حد امکان نباید در مکان های شلوغ حضور داشته باشید.

استفاده از ماسک استاندارد

یکی از بهترین راه های پیشگیری از ابتلا به بیماری از طریق تنفس، استفاده از ماسک است. ماسک احتمال انتقال ویروس از طریق هوا را به شدت کاهش می دهد. حتی اگر فرد واکسینه شده و احتمال ابتلا نیز در حد پایین باشد، می تواند خود ناقل این ویروس باشد. بنابراین استفاده از ماسک هم برای افراد در معرض خطر و هم افرادی که احتمال بیماری در آن ها کمتر است، شیوع این ویروس را به شدت کاهش می دهد.

واکسینه شدن همه افراد

یکی از راه های ایمن برای جلوگیری از شیوع بیماری، واکسیناسیون همه افراد جامعه است. واکسیناسیون می تواند احتمال انتقال و شیوع بیماری را کاهش دهد. بهترین واکسن، در دسترس ترین آن ها است. بنابراین هر نوع واکسن و ساخت هر کشوری که در دسترس بود، می تواند بهترین گزینه به حساب آید. پس بهتر است زمان را برای دریافت واکسن مشخص از دست ندهید. 

کلام آخر

ضد عفونی کردن دست ها برای مقابله با کرونا لامبدا

هر روز شاهد شناسایی و گسترش انواع مختلف و گونه های جهش یافته ویروس کرونا هستیم که آخرین نوع آن ویروس کرونا لامبدا است. این ویروس به سرعت انتشار می یابد و باعث می شود فرد عوارض اصلی بیماری کرونا را با شدت بیشتری تجربه کند. تنها راه جلوگیری از گسترش بی وقفه این ویروس، پیشگیری های فردی است. استفاده از ماسک، شستن دست ها و استفاده از ضد عفونی کننده یا الکل های طبی، عدم حضور در مکان های سرپوشیده، شلوغ و بدون تهویه مناسب و در نهایت واکسیناسیون می تواند از شیوع این نوع ویروس خطرناک و کشنده کرونا جلوگیری نماید. پس حتی اگر واکسن زده اید، لازم است پروتکل های بهداشتی را با دقت و وسواس بیشتری رعایت نمایید.



علائم کبد چرب + درمان کبد چرب و روش های پیشگیری از ابتلا

علائم کبد چرب

کبد و نقش آن در بدن

کبد دومین عضو بزرگ در بدن و یکی از مهم ترین عضوها با عملکرد حیاتی است. کبد خود را توسط سلول هایی ترمیم و پاکسازی می کند اما چربی زیاد در آن می تواند باعث التهاب، زخم و در نهایت سبب آسیب شود. مهم ترین وظیفه کبد پردازش مواد مغذی موجود در غذا و نوشیدنی ها است. 

از جمله وظایف های دیگر کبد عبارت اند از :

• تولید صفرا « کمک به هضم غذا »
• ایجاد پروتئین
• ذخیره آهن
• کمک به تصفیه و حذف باکتری ها، سموم و مواد مضر از خون
• تبدیل مواد مغذی به انرژی
• تولید موادی جهت کمک به لخته شدن خون
• ایجاد عوامل ایمنی

کبد چرب

علائم کبد چرب

بیماری کبد چرب یا استئاتوز بیماری شایعی است که به دلیل تجمع بیش از حد چربی در کبد ایجاد می شود. داشتن مقدار کمی چربی در کبد طبیعی است، اما مقدار زیاد آن می تواند برای سلامتی مشکلاتی ایجاد کند، وقتی چربی به 5 تا 10 درصد وزن کبد برسد ، مشکل ساز می شود. افراد مبتلا به این بیماری اغلب شرایطی به نام مقاومت به انسولین دارند یعنی بدن انسولین تولید می کند اما نمی تواند از آن به خوبی استفاده کند.

گلوکز در خون تجمع می یابد و کبد آن را به چربی تبدیل می کند. چربی با تجمع در سلول های کبدی عملکرد این عضو حیاطی بدن را مختل می کند. این بیماری در اکثر مردم علامت هشدار دهنده ای ندارد، مشکلات جدی برای آنها ایجاد نمی کند و مانع عملکرد طبیعی نمی شود. اما 7 تا 30 درصد از افراد مبتلا به کبد چرب، با گذشت زمان بدتر می شوند و در برخی موارد ممکن است منجر به آسیب کبدی شود. 

انواع کبد چرب

پیشرفت بیماری کبد چرب به صورت مرحله ای است:

- کبد چرب ساده

کبد چرب ساده

با تجمع چربی اضافی در کبد به وجود میاید و کبد بزرگ می شود. ممکن است علامتی ایجاد نکند ، اما با درد یا ناراحتی در سمت راست بالای شکم همراه باشد.

- کبد استئاتو هپاتیت

استئاتو هپاتیت

در این مرحله علاوه بر چربی اضافی ، در کبد التهاب نیز وجود دارد. تورم و التهاب در کبد می تواند باعث تب ، تهوع ، استفراغ ، درد شکم و زردی « زرد شدن پوست و چشم ها » شود.

- کبد فیبروز

کبد چرب فیبروز

 التهابی که در مرحله قبل در کبد به وجود میاید باعث ایجاد زخم می شود و با تجمع مایع زیاد در شکم ، فشار خون بالا در کبد ، خونریزی و برخی علائم مرحله قبل همراه است.

- کبد سیروز

کبد سیروز

در این مرحله زخم کبد گسترش میابد و خونریزی بیشتر می شود. در سیروز بزرگ شدن طحال و نارسایی کبد دیده می شود. این مرحله می تواند کشنده و برگشت ناپذیر باشد.

– کبد چرب الکلی

تجمع چربی در کبد در این نوع به علت نوشیدن زیاد مشروبات است و زمانی رخ می دهد که کبد با مصرف زیاد الکل صدمه دیده و قادر به شکستن چربی‌ها نیست. حدود 5 درصد از مردم در ایالات متحده به این شکل از بیماری کبدی مبتلا هستند .بیماری کبد چرب مرتبط با الکل « ALD» قابل پیشگیری است. معمولاً وقتی الکل مصرف نکنید بهتر می شود اما اگر به نوشیدن ادامه دهیدALD می تواند مشکلات جدی ایجاد کند.

علائم کبد چرب

در ALD و NAFLD معمولاً علامتی وجود ندارد اما برخی از افراد ممکن است احساس ناراحتی ، خستگی یا درد در ناحیه کبد را داشته باشند. در NASH یا سیروز ممکن است علائم زیر را داشته باشید:
• تورم شکم و پا
• زردی چشم و پوست
• بزرگ شدن رگ های خونی زیر پوست
• از دست دادن اشتها و در پی آن کاهش وزن
• خون دماغ شدن
• خارش پوست
• بزرگ شدن سینه در مردان

روش های پیشگیری از کبد چرب

های پیشگیری از بیماری کبد چرب

 ترک مصرف الکل: اگر زیاد مشروب می نوشید، با پزشک مشورت کنید؛ پزشک می تواند به شما کمک کند تا مصرف خود را کنترل و سلامتی خود را حفظ کنید. با کاهش و قطع مصرف الکل احتمال ابتلا به این بیماری کمتر می شود.

مصرف مشروبات الکلی

انجام ورزش: سعی کنید در بیشتر روزهای هفته حداقل 30 دقیقه در روز فعالیت داشته باشید. اگر در تلاش برای کاهش وزن هستید ، ورزش و تحرک گزینه بهتری است. ورزش پیوسته می تواند میزان کلسترول و تری گلیسرید را متعادل کند شما می توانید با ورزش های سبک شروع کنید و در ادامه آن را زیاد کنید.

کردن برای فرار از بیماری کبد چرب

کنترل بیماری ها: از خود در برابر هپاتیت C محافظت کنید این عفونت کبدی ویروسی می تواند در صورت مصرف الکل، مشکوک به سیروز کبدی شود. قند خونتان را بررسی کنید و دیابت خود را مدیریت کنید.

کنترل بیماری دیابت برای فرار از بیماری کبد چرب

کنترل مصرف داروها: داروهای بدون نسخه را فقط طبق دستور مشخص شده مصرف کنید. قبل از استفاده از داروهای گیاهی با پزشک مشورت کنید و فقط به دلیل طبیعی بودن یک محصول از آن استفاده نکنید. گیاهی بودن دارو به این معنا نیست که بی خطر است. هنگامی که نزد پزشک میروید اگر مشروب مصرف می کنید به پزشک بگویید زیرا ترکیب الکل با بعضی دارو ها مانند استامینوفن می تواند به کبد آسیب برساند.  

کنترل مصرف داروهای متناقض با بیماری کبد چرب

رژیم غذایی سالم: از مواد غذایی سالم استفاده کنید و از غذاهای فست فودی « مخصوصا دارای سوسیس و کالباس» دوری کنید. غذا های چرب و سرخ کردنی مصرف نکنید. رژیم غذایی گیاهی با مقدار زیادی میوه ، سبزیجات ، غلات و چربی های سالم انتخاب کنید.

داشتن رژیم غذایی سالم برای فرار از بیماری کبد چرب

مصرف ویتامین: ویتامین ها و مواد معدنی مورد نیاز خود را دریافت کنید. در رژیم غذایی خود حتماً ویتامین هایD ، E، پتاسیم و  B12را مصرف کنید. این ویتامین ها را می توان در محصولات لبنی، ماهی، جوانه گندم، سبزیجات، میوه ها و… مشاهده کرد. 

مصرف ویتامین برای کنترل بیماری کبد چرب

داشتن وزن متعادل: با کاهش حتی 5 درصد از وزن بدن می توان چربی کبد را کاهش داد. توجه داشته باشید که وزن خود را آهسته کاهش دهید. برای کاهش وزن و متعادل نگه داشتن آن می توانید از ورزش های هوازی و رژیم غذایی متعادل « اغلب رژیم مدیترانه ای حاوی سبزیجات ، میوه ها و چربی های خوب توصیه می شود» استفاده کنید.

داشتن وزن متعادل برای جلوگیری از بیماری کبد چرب

چه کسانی به کبد چرب مبتلا می شوند؟

• افراد چاق
• افراد که سوء تغذیه دارند
• افرادی که سابقه خانوادگی دارند
• افراد مسن
• افراد دارای فشار خون بالا، دیابت یا کلسترول بالا
• افراد مبتلا به هپاتیت مزمن ویروسی مخصوصاً هپاتیت C
• بانوان یائسه

روش تشخیص بیماری کبد چرب

خون برای تشخیص بیماری کبد چرب

اگر علائم کبد چرب را دارید حتماً به پزشک مراجعه کنید زیرا جلوگیری از آن در مراحل ابتدایی بسیار مهم است. پزشک با بررسی موارد زیر می تواند آن را تشخیص دهد و میزان پیشرفت را مشخص کند:

1. معاینه بدنی: پزشک ممکن است با معاینه شکم اگر کبد بزرگ شده باشد بتواند آن را تشخیص دهد، اما ممکن است کبد بدون بزرگ شدن ملتهب شود.

2. آزمایش خون: در این آزمایش افزایش آنزیم های کبدی نشانه التهاب کبد است.

3. مطالعات تصویربرداری: پزشک با بررسی آزمایش هایی مانند سونوگرافی، سی تی اسکن و MRI می تواند وجود زخم را تشخیص دهد.

4. بیوپسی کبد: این روش بهترین راه برای تعیین شدت بیماری کبد محسوب می شود. در طی بیوپسی کبد یک تکه بافت برای معاینه برداشته می شود. این آزمایش می تواند به تعیین مرحله بیماری کبد چرب کمک کند.

درمان کبد چرب با غذا

مصرف خوراکی های مفید برای درمان بیماری کبد چرب

در حال حاضر هیچ دارویی در بازار وجود ندارد که توسط سازمان غذا و دارو برای بیماری کبد چرب تأیید شده باشد. پزشکان برای کمک به این بیماران در کنترل عوامل موثر بر این بیماری تمرکز می کنند. آنها همچنین تاکید به ایجاد تغییراتی در شیوه زندگی می کنند و مصرف مواد زیر را با علت آن توصیه می کنند:

- قهوه

تاثیر قهوه بر کبد چرب

کاهش دهنده ی آنزیم های غیرطبیعی کبد

- سبزیجات

تاثیر سبزیجات بر کبد چرب

 جلوگیری از تجمع چربی

- پروتئین سویا

تاثیر سویا بر کبد چرب

 جلوگیری از تجمع چربی

- گردو

گردو بر کبد چرب

بهبود کبد

- غلات

تاثیر غلات بر کبد چرب

کربوهیدارت مورد نیار برای تامین انرژی 

- ماهی

تاثیر ماهی در کبد چرب

کاهش التهاب و سطح چربی

- تخمه آفتابگردان

تاثیر تخمه آفتاب گردان بر کبد چرب

دارای آنتی اکسیدان ها

- روغن زیتون

تاثیر روغن زیتون بر کبد چرب

کنترل وزن

- سیر

سیر بر کبد چرب

کمک به کاهش وزن بدن

- 12. چای سبز

تاثیر چای سبز بر کبد چرب

کمک به جذب کمتر چربی

- آووکادو

تاثیر آواکادو بر کبد چرب

کمک به محافظت از کبد

- لبنیات

تاثیر لبنیات بر کبد چرب

محافظت در برابر آسیب

 

تحقیقات نشان داده افراد مبتلا به کبد چرب با رعایت موارد بالا تا حدودی توانسته اند از پیشرفت آن جلوگیری و حتی برخی آسیب های کبدی را برطرف کنند. متاسفانه در صورت پیشرفت بیماری و بروز عوارض ناشی از NASH ، مانند سیروز یا نارسایی کبد ، ممکن است نیاز به جراحی یا پیوند کبد باشد که متخصصین کبد و جراحان پیوند، آن را انجام می دهند.

عوارض بیماری کبد چرب

عوارض بیماری کبد چرب

عارضه اصلی NAFLD و NASH سیروز است که زخم در کبد است. وقتی کبد شما سعی می کند التهاب ناشی از این شرایط را متوقف کند ، مناطقی از زخم «فیبروز» ایجاد می کند. با گسترش التهاب ، زخم ها نیز گسترش می یابند و در نهایت، کبد نمی تواند کار خود را انجام دهد و زخم بیشتر بافت کبد را اشغال می کند که ممکن است منجر به موارد زیر شود:

  •  جمع شدن مایعات در شکم
  • متورم شدن رگ ها در مری که ممکن است پاره شوند و خونریزی کنند.
  • گیجی و خواب آلودگی
  • سرطان کبد     
  • نارسایی کبد

آیا بیماری کبد چرب قابل برگشت است؟

کبد اندامی است که بدون آن نمی توان زندگی کرد همچنین توانایی شگفت انگیزی برای ترمیم خود دارد. در صورت اجتناب از الکل یا کاهش وزن، ممکن است چربی و التهاب کبد کاهش پیدا کند و آسیب های اولیه کبد معکوس شوند.

کبد چرب چیست؟

کبد چرب وضعیتی است که در آن چربی در کبد تجمع می یابد و باعث افزایش اندازه و وزن آن می شود. چاقی، قند خون بالا، فشار خون بالا، کلسترول بالا و مصرف بیش از حد الکل همگی از عوامل خطر این بیماری هستند.

علائم و نشانه های کبد چرب چیست؟

کبد چرب معمولا هیچ علامتی ایجاد نمی کند. برخی از افراد مبتلا به کبد چرب ممکن است دچار خستگی، درد شکم یا افزایش خفیف آنزیم های کبدی در آزمایش خون شوند.

کبد چرب چگونه تشخیص داده می شود؟

کبد چرب معمولاً با استفاده از آزمایش خون، مطالعات تصویربرداری مانند سونوگرافی یا MRI یا بیوپسی کبد تشخیص داده می شود.

علل کبد چرب چیست؟

چاقی، قند خون بالا، فشار خون بالا، کلسترول بالا و مصرف بیش از حد الکل از عوامل خطر کبد چرب هستند. کم تحرکی، رژیم غذایی پرچرب و برخی داروها نیز از عوامل خطر هستند.

درمان کبد چرب چیست؟

درمان کبد چرب معمولاً مستلزم تغییراتی در سبک زندگی مانند کاهش وزن، ورزش و رژیم غذایی سالم است. ممکن است در برخی موارد دارو برای کمک به مدیریت این بیماری تجویز شود.

آیا درمانی برای کبد چرب وجود دارد؟

دارو در برخی موارد می تواند در درمان کبد چرب مفید باشد، اما توجه به این نکته ضروری است که داروها فقط باید همراه با تغییر سبک زندگی استفاده شوند و نه تنها به عنوان درمان.

آیا کبد چرب می تواند مشکلات جدی برای سلامتی ایجاد کند؟

بله، اگر کبد چرب تشدید شود، می تواند منجر به بیماری های جدی مانند فیبروز، سیروز و سرطان کبد شود. در نتیجه در صورت داشتن علائم کبد چرب باید در اسرع وقت به پزشک متخصص مراجعه کرده و درمان مناسب را آغاز کنید.

آیا می توان از کبد چرب جلوگیری کرد؟

 بله، می توانید با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی مانند تغییر رژیم غذایی، افزایش فعالیت بدنی و کاهش مصرف الکل، خطر ابتلا به کبد چرب را کاهش دهید. برای کاهش خطر ابتلا به کبد چرب و بیماری های جدی مرتبط با آن، ایجاد عادات سالم در سنین پایین بسیار مهم است.



علائم آسم کودکان و بزرگسالان + درمان آسم و پیشگیری از ابتلا

آسم چیست ؟

آسم

آسم به معنی تنگی نفس است. بیماری ای مزمن که با التهاب و تنگ شدن مجاری تنفسی همراه است و ناشی از عوامل محیطی و ژنتیکی می باشد. آسم بیماری حمله ای می باشد و در فاصله های زمانی مشخص بروز می کند. معمولاً حملات آسم کوتاه مدت است. افرادی که مبتلا به آسم هستند نفس کشیدن برایشان سخت می شود، زیرا مجاری تنفسی در ریه های آنها باریک تر است. افراد مبتلا به آسم نسبت به استنشاق بسیاری از مواد حساس می شوند و با واکنش بیش از حد نسبت به مواد دچار التهاب و تورم خواهند شد. التهاب باعث حساس شدن راه های تنفسی و افزایش حساسیت مجراها به واکنش های آلرژیک می شود.

علت ایجاد آسم

عوامل موثر در ابتلا به آسم

بسیاری از عوامل مختلف محیطی و ساختار ژنتیکی می تواند در ایجاد آسم موثر باشد. آسم می تواند حساسیت زا یا غیر حساسیت زا باشد. آسم آلرژیک « حساسیت زا » تا حدی به ژنتیک بستگی دارد و بیشتر در خانواده های مبتلا به آسم و آلرژی شایع دیده می شود. در ادامه برخی از مهم ترین عوامل ایجاد آسم را بیان می کنیم:

  • داشتن آلرژی

معمولاً بیشتر افرادی که آسم دارند به آلرژی نیز دچارند. آلرژی زمانی رخ می دهد که سیستم ایمنی بدن به موادی که برای اکثر مردم بی ضرر است، واکنش نشان می دهد. برخی از این موارد عبارت اند از: گل‌ها و گیاهان مخصوصاً گرده آن ها، گرد و غبار، موی حیوانات و قارچ.

  • استعمال سیگار

دود سیگار برای شخصی که سیگار می کشد و افرادی که تحت تاثیر دود آن «دود دست دوم» قرار دارند موجب افزایش احتمال ابتلا به آسم، عفونت های تنفسی و … می شود. همچنین در نوزادانی که مادر آن ها در طی بارداری سیگار یا مواد مخدر مصرف می کند احتمال ابتلا به بیماری هایی از جمله آسم نسبت به بقیه بیشتر است.

استعمال سیگار یکی از عوامل موثر در ابتلا به آسم

  • عوامل محیطی

1.شرایط آب و هوایی:

هوای سرد، هوای بسیار خشک، هوای دارای رطوبت زیاد، هوای مه آلود

2. مواد آلوده کننده:

دود، بخارهای شیمیایی، دخانیات، نیتروژن دی اکسید، گوگرد دی اکسید، مواد شیمیایی، ذرات مضر معلق در هوا، اوزون تروپسفری

3.عوامل طبیعی:

گرده‌های علف، چمن، درختان و گیاهان، پر، کرک، پشم، پرز، انواع کپک، مواد معطر

  • فشار های روانی و استرس:

شیوع آسم در بین افرادی که فشار های روانی و استرس بیشتری را تحمل می کنند بیشتر است.

  • عوامل ژنتیکی:

آسم می تواند از پدر و مادر به فرزند منتقل شود. درصورت مبتلا بودن یک والد به آسم احتمال ابتلا فرزند به آسم 25% و در صورت مبتلا بودن هر دو والد به آسم احتمال ابتلا فرزند50% است.

  • سابقه ی عفونت های ویروسی:

احتمال ابتلا به آسم در افرادی که در کودکیشان عفونت های ویروسی زیادی داشته اند بیشتر است.

انواع آسم

انواع آسم در بزرگسالان

در کودکان

آسم تحت تاثیر علت، سن و شدت انواعی دارد که عبارت اند از:

  • آسم کودکان:

آسم در کودکان بیشتر شایع است. اگر فرزند شما به سختی نفس بکشد یا نسبت به مواد آلرژی زا حساسیت زیاد داشته باشد، با احتمال بیش تری برای ابتلا به آسم روبرو است.

  • آسم بزرگسالان:

افراد در هر سنی می توانند مبتلا به آسم شوند ، حتی اگر در کودکی آسم نداشته باشند ولی آسم در بزرگسالان اغلب پایدار است.

  • آسم فصلی:

این نوع آسم در زمان های خاصی اتفاق می افتد ممکن است در بهار به علت گرده ها یا در پاییز به علت هوای سرد باشد. در زمان های دیگر فرد آسم دارد اما علائم آن بروز نمی کنند.

  • آسم شغلی:

افراد ممکن است به مرور زمان از آلودگی هایی که به خاطر شغل با آن ها در ارتباط است، مبتلا شود. برای مثال افرادی که در کارخانه ها با بخار های سمی ، گرد و غبار و… کار می کنند.

  • آسم شدید:

این نوع علائم نسبتا دائمی دارد و با وجود استفاده از داروها فرد بهبود کامل نمی یابد اما می تواند علائم آن را کنترل کند.

علائم آسم

علائم ویروس کرونا لامبدا

علائم آسم بستگی به نوع آن دارد. همچنین هر فردی همه علائم را تجربه نمی کند و ممکن است بعضی از آن ها را داشته باشد. علائم عبارت اند از:
سرفه خشک مخصوصا هنگام خندیدن، قدم زدن یا ورزش
• خلط
• خس خس سینه «صدای سوت هنگام تنفس»
• تنگی نفس
• احساس فشار و سفت شدن قفسه سینه
• خستگی
• سرماخوردگی هایی که بیش از 10 روز طول می کشند.
با وجود بیش از یکی از علائم اگر مکررباشد، در شب و اوایل صبح بدتر شود ، تحت تاثیر هوای سرد عود کند، با مصرف بعضی از داروها مثل آسپرين بد تر شود؛ احتمال ابتلا وجود دارد و باید به پزشک مراجعه کنید. دقت کنید خس خس سینه و سرفه در کودکان بسیار شایع است، پس اگر کودک شما هنگام خس خس سینه هنوز شاد و فعال است و به نظر نمی رسد مشکلی در تنفس داشته باشد، احتمالاً این بیماری آسم نیست.

پیشگیری از بیماری آسم

دوری از محیط های آلرژی زا

جلوگیری کامل از آسم میسر نیست اما رعایت برخی موارد می تواند در کاهش بروز آن کمک کننده باشد. از جمله مواردی که می توان با رعایت آن ها از آسم پیشگیری کرد عبارت اند از: جلوگیری از مواجهه با عامل های محرک آسم، کاهش ساعت های حضور در فضای باز در فصل گرده افشانی، دوری از تماس نزدیک با حیوانات، استفاده از داروهایی که باعث جلوگیری آسم می شود، انجام آزمایش ها برای تشخیص و دوری از ورزش در هوای سرد.

چه گروه هایی بیشتر دچار آسم می شوند؟

آسم در ورزشکاران

بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت در جهان بيش از 300 ميليون نفر مبتلا به آسم هستند و این تعداد درحال افزایش است. در كشور ما، شيوع آسم در كودكان تقریباً 13٪ است كه متاسفانه این درصد نسبت به گذشته افزایش ‌یافته است. میزان شیوع آسم در پسران دو برابر دختران است اما میزان بروز آسم شدید در دختران و پسران یکسان است. در بزرگسالان زنان میزان آسم بیشتری نسبت به مردان دارند. همچنین آسم درجوانان شایع‌تر از افراد مسن است.

یکی از شایع ترین بیماری های مزمن در بین کودکان آسم است که اولین علائم آن تقریبا در ۵ سالگی به صورت عفونت های زیاد در دستگاه تنفسی نمود می کند. همچنین بزرگسالانی که در کودکی آسم نداشته اند نیز دچار آسم می شوند. ورزشکاران هم ممکن است پس از چندین سال تمرین بسیار فشرده، مخصوصاً هنگام تنفس هوای آلوده ، سرد یا خشک ، به آسم مبتلا شوند.

تشخیص آسم از دیگر بیماری ها

تشخیص آسم از بیماری های دیگر

در آلرژی افراد با تغییر فصل یا نسبت به برخی مواد بی ضرر علائمی از جمله آبریزش بینی، گرفتگی بینی، عطسه، سرفه، چشمانشان اشک‌آلود، خارش بینی گوش یا سقف دهان، قرمزی چشمان و… را نشان می دهند. اما در آسم خس‌خس سينه، سرفه، تنگي نفس، احساس فشار در قفسه سينه و … دیده می شود.

برخی علائم بیماری های تب یونجه، ذات الریه «پنومونی»، وجود لخته ­ی خون در ریه یا آمبولی ریوی، نارسایی احتقانی قلب و… ممکن است شبیه آسم باشند. برای تشخیص آسم از دیگر بیماری ها با مراجعه به پزشک آزمایش هایی انجام می شود تا از وجود یا عدم وجود آن در فرد مطمئن شوند. برخی از آزمایش ها برای تشخیص عبارت اند از :

  • اسپیرومتری یا تست سنجش عملکرد ریوی
  • آزمون تحریک برونش
  • تست آسم ناشی از ورزش
  • آزمایش های آلرژیک
  • نوار قلب «ECG»
  • سی تی اسکن ریه ها

درمان آسم

انواع داروهای آسم

بهترین روش درمان آسم حذف عوامل تحریک کننده و مصرف دارو هایی است که پزشک با توجه به نوع آسم، سن و محرک های آسم تجویز می کند. همه افراد مبتلا به آسم داروهای یکسانی مصرف نمی کنند. داروهای مورد استفاده برای آسم عبارت اند از:

1. داروهای تسکین دهنده:

این داروها حاوی کورتیکواستروئیدهای استنشاقی هستند و آنها را گشادکننده برونش می‌نامند. به صورت استنشاقی «اسپری» مصرف می‌شوند و علائم حمله آسم را کنترل می کنند.

2. داروهای پیشگیرانه:

این داروها با کاهش التهاب در مجاری تنفسی باعث کاهش تحریک ‌پذیری آن‌ها می‌شوند و کمک می کنند درصورت بروز حمله، حملات خفیف تر و کمتری باشند.

3. داروهای اورژانسی:

این دارو ها در زمان بروز آسم حاد مصرف می شوند که می توانند مقادیر زیادی از دارو های تسکین دهنده یا ضد التهاب باشند.

درمان آسم بسیار مهم است زیرا افزایش شدید حملات می تواند کشنده باشد. ما می توانیم با درمان آسم و مصرف داروها تا حد امکان از ریه ها حفاظت کنیم، تا حدودی علائم را کنترل کنیم، از حملات زیاد پیشگیری کنیم و به سالم ماندن ریه ها کمک کنیم.



بیماری عروق محیطی (PAD) چیست؟ و چه علاثمی دارد

بیماری عروق محیطی در سالمندان

معرفی بیماری رگ های محیطی در سالمندان

بیماری­های قلبی، اولین و مهمترین عامل مرگ و ناتوانی در دنیا به شمار می روند. این بیماری ها انواع مختلفی دارند و به طور کلی به سه دسته اصلی «بیماری عروق کرونری قلب»، «بیماری عروق مغز» و «بیماری عروق محیطی» تقسیم بندی می شوند. متأسفانه این بیماری­ها در میان سالمندان شیوع بیشتری دارند.

 از این رو لازم است افرادی که پدر یا مادر سالخورده در منزل دارند و یا افرادی که وظیفه انجام خدمات پرستاری سالمند در منزل را بر عهده می گیرند، اطلاعاتی در این زمینه به دست آورند. در این مطلب قصد داریم به بررسی بیماری عروق محیطی که از جمله بیماری­‌های قلبی شایع اما کمتر شناخته شده است بپردازیم.

عروق محیطی چیست و در کجا قرار دارد؟

بیماری رگ های محیطی در سالمندان

عروق خونی، لوله های باریکی هستند که در تمام نقاط بدن وجود دارند و وظیفه آنها خون رسانی به اعضا و ارگان های مختلف بدن می باشد. به رگ­هایی که در خارج از مغز و قلب قرار گرفته اند عروق محیطی گفته می شود. این رگ­ها خون حاوی اکسیژن تازه و مواد غذایی را به تمام قسمت های بدن از سر و گردن و دست و پا گرفته تا اعضا و احشای داخلی مانند شکم و کلیه ها و روده و… می رسانند و با تغذیه آنها سبب شادابی و ادامه حیاتشان می شوند.

بیماری شریان های حیاطی چه زمانی ایجاد می شود؟

رگ های محیطی چه زمانی ایجاد می شود؟

نام دیگر این بیماری شریان های محیطی است (PVD) و زمانی ایجاد می شود که یک یا چند عروق محیطی دچار آسیب شده و عمل خون رسانی به یکی از ارگان های بدن مانند دست یا پا به درستی انجام نپذیرد. بر اساس نوع آسیبی که به رگ وارد شده است، بیماری به دو نوع کلی تقسیم بندی می شود که عبارتند از:

1. عضوی

چنانچه رگ های محیطی به هر دلیلی دچار تغییرات ساختاری شده باشند بدون شک در خون رسانی آنها اختلالی ایجاد خواهد شد. این آسیب های فیزیکی می توانند شامل آسیب های بافتی، التهاب دیواره رگ ها و.. باشند. بیماری سرخرگ های محیطی (PAD) که در اثر رسوب چربی در دیواره داخلی رگ ها ایجاد می شود از جمله این نوع به شمار می رود.

2. عملکردی

در این نوع از بیماری، ساختار رگ ها آسیبی ندیده اند و به نظر می رسد آنها از نظر فیزیکی سالم هستند. اما واقعیت این است که به دلیل اسپاسم رگ یا عواملی از این قبیل، خون رسانی به عضو محدود شده است. بیماری رینود که در اثر استرس عاطفی، مصرف دخانیات و یا هوای سرد پدید می آید جزو این دسته از بیماری عروق محیطی به شمار می روند.

بیماری سرخرگ های محیطی (PAD) را بیشتر بشناسیم؛

سرخرگ های محیطی PAD

شایع ترین علت گرفتگی رگ ها و اختلال در خون رسانی، ایجاد پلاک هایی در دیواره داخلی آنهاست که به دلیل رسوب چربی یا مواد دیگر اتفاق می افتد. این پدیده آترواسکلروز نام دارد و چنانچه عروق کرونری قلب را درگیر کند با نام بیماری سرخرگ های کرونری شناخته می شود. و اگر رگ های تغذیه کننده مغز دچار این اختلال گردند، گفته می شود فرد دچار بیماری سرخرگ کاروتید یا آترواسکلروز مغزی شده است. 

اما اگر آترواسکلروز، شریان های محیطی بدن را درگیر نماید بیماری عروق محیطی (PAD) بروز پیدا می کند. این بیماری عمدتا عروق محیطی مربوط به ساق پا، دست ها، معده و یا کلیه ها را درگیر می کند و چنانچه به موقع شناسایی و درمان نشود می تواند بسیار خطرآفرین باشد.

بیماری سرخرگ های محیطی تا چه حد خطرناک است؟

بیماری سرخرگ های محیطی تا چه حد خطرناک است؟

انسدادی که در سرخرگ های محیطی ایجاد شده است مانع از رسیدن خون تازه به عضو می شود. بدون شک این حالت خطرناک است. چرا که هیچ کدام از ارگان های بدن بدون اتصال به دستگاه گردش خون قادر به ادامه فعالیت و حیات خود نخواهند بود. این امر می تواند در نهایت منجر به بیماری قانقاریا و قطع اندام گردد. 

از سوی دیگر، احتمال دارد بیماری سرخرگ های محیطی زنگ هشداری برای گرفتگی سرخرگ های مرکزی و بیماری عروق کرونری یا آترواسکلروز مغزی باشد. در واقع ممکن است رسوب چربی در سرخرگ های مرکزی نیز ایجاد شده و منجر به حوادث خطرناک مانند سکته قلبی، سکته مغزی و حمله قلبی گردد.

علائم بیماری عروق محیطی

علائم بیماری رگ های محیطی

علائمی که بیماری عروق محیطی در بدن ایجاد می کنند بسته به شرایط جسمانی فرد و میزان پیشرفت بیماری متفاوت است. ممکن است در ابتدا هیچ گونه علامتی وجود نداشته باشد. یا با بروز نشانه هایی چون درد دست و پا همراه باشد که فرد دلیل آن را افزایش سن و پیری قلمداد کرده و نسبت به آنها بی توجه باشد. 

اما به طور کلی موارد زیر برخی از علائمی هستند که می توانند خبر از این بیماری می دهد. البته توجه داشته باشید که همه علائم در یک فرد ظاهر نمی شود.

  • لنگش و گرفتگی پا به دلیل محدودیت خون رسانی
  • احساس خستگی و کوفتگی عضو
  • سرد بودن یک پا نسبت به پای دیگر
  • بالا رفتن ناگهانی فشار خون و دشوار بودن کنترل آن که در اثر گرفتگی سرخرگ های کلیه عارض می شود.
  • اختلال در عملکرد کلیه و نارسایی کلیه
  • کند بودن رشد ناخن ها
  • به وجود آمدن زخم در قسمت های مختلف پا که به راحتی خوب نمی شود.
  • ضربان نامنظم قلب
  • نبض ضعیف و ضربان ضعیف در کف پا
  • کم شدن موی پاها و درخشان شدن پوست آن
  • اختلال نعوظ در مردان

عوامل ایجاد کننده و تشدید کننده بیمازی عروق محیطی

ایجاد کننده و تشدید کننده بیماری رگ های محیطی

افزایش سن یک فرآیند طبیعی است و ممکن است ارگان های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهد. دوران سالمندی ممکن است با بروز بیماری های مختلف همچون بیماری های اسکلتی، دیابت، فشار خون و چربی خون بالا و بسیاری از مشکلات دیگر همراه باشد. از سویی خواه و ناخواه رژیم غذایی فرد نیز دستخوش تغییراتی می شود. سالمند ناچار است داروهایی را مصرف کند و همچنین تحرک او نیز کاهش می یابد.

همه این عوامل می توانند دلیلی بر ایجاد تغییرات در عروق خونی شوند. ممکن است آنها دچار انسداد گردند و پلاک هایی در درون آنها ایجاد شود. بنابراین افزایش سن، و تغییر در عادات و شیوه زندگی فرد، خود می تواند عامل بروز بیماری باشد. اما عوامل دیگری نیز وجود دارند که می توانند در ایجاد و تشدید این بیماری مؤثر باشند که از جمله آنها می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • عوامل ژنتیکی و سابقه خانوادگی ابتلا به بیماری های قلبی و عروقی
  • مصرف سیگار
  • فشار خون بالا
  • چربی خون بالا
  • دیابت
  • چاقی و اضافه وزن
  • کم تحرکی

چه کنیم تا در دوران سالمندی به بیماری عروق محیطی دچار نشویم؟

روش تشخیص کمبود چربی در بدن

با برخی از علل ایجاد کننده بیماری این بیماری آشنا شدید. احتمالا حالا می دانید برای آنکه در دوران پیری گرفتار این بیماری نشوید چه کارهایی می توانید بکنید. از سویی، شما می توانید با رعایت نکاتی از سالمندان خود نیز مراقبت نمایید. به نکات زیر توجه کنید و آنها را در زندگی خود و اعضای سالمند خانواده به کار بگیرید.

  • از استعمال دخانیات خودداری کنید.
  • فشار خون خود را کنترل کنید و در صورت ابتلا به بیماری فشار خون بالا حتما به پزشک مراجعه کرده و توصیه های لازم را رعایت کنید.
  • اگر به بیماری دیابت مبتلا هستید، آن را کنترل کنید. تجمع دیابت و بیماری های قلبی خطرناک است.
  • به طور منظم مورد چک آپ قرار گرفته و از میزان چربی خون خود آگاه باشید. افزایش چربی خون، علی الخصوص کلسترول بد و تری گلیسرید می تواند موجب رسوب چربی در دیواره داخلی سرخرگ ها شود.
  • ورزش کنید و وزن خود را در حد نرمال نگه دارید.
  • اگر مدام از غذاهای پرچرب و فست فودی استفاده می کنید رژیم غذایی خود را اصلاح کنید.

تشخیص بیماری عروق محیطی

تشخیص بیماری شریان‌های محیطی

اگر علائم بیماری عروق محیطی را در سالمند مشاهده کرده و یا پرستار سالمند در منزل، شما را از بروز چنین علائمی در فرد آگاه ساخت به سرعت از یک متخصص امر کمک بگیرید. پزشک می تواند با انجام معاینات فیزیکی، بررسی سابقه پزشکی و تست ABI متوجه این بیماری شود. ممکن است جهت اطمینان بیشتر، از روش های دیگری همچون آزمایش خون، سی تی اسکن، سونوگرافی داپلر و آنژیوگرافی نیز استفاده کند.

درمان بیماری عروقی محیطی

آنژیوپلاستی

شیوه درمان بیماری عروق محیطی طبق نظر پزشک و با توجه به شرایط بیمار تعیین می شود. تغییر شیوه زندگی و کنترل بیماری های زمینه ساز تا حد زیادی می توانند مؤثر باشند. اما ممکن است پزشک علاوه بر ارائه توصیه های لازم در جهت تغییر رژیم غذایی و فعالیت های بدنی و همچنین کنترل سایر بیماری های زمینه ساز، داروهایی را نیز تجویز کند. 

داروهای ضد پلاکتی، داروهای افزایش مسافت قابل قدم زدن و استاتین ها (جهت کاهش کلسترول خون) از جمله داروهای مؤثر جهت درمان و بهبودی این بیماری می باشند. در مواردی که به کارگیری روش های مذکور کارساز نیستند، انجام عمل جراحی پیشنهاد می شود. عمل ممکن است به یکی از شیوه های زیر انجام شود:

آنژیوپلاستی: یک جراحی بسته است که با فرستادن یک لوله به داخل سرخرگ، انسداد آن را برطرف می کنند.

 جراحی بای پس: زمانی انجام می شود که طول زیادی از مسیر سرخرگ مسدود شده است و قابل باز کردن از طریق آنژیوپلاستی نمی باشد. در این روش، برای درمان از سرخرگ مصنوعی یا سیاهرگی از سایر نقاط بدن استفاده می شود



بیماری های مقاربتی در سالمندان + (علائم ابتلا و روش های درمان)

بیماری های مقاربتی در سالمندان

بیماری های مقاربتی در سالمندان

درصد قابل توجهی از جمعیت جهان را سالمندان تشکیل می دهند. معمولا انسان با ورود به این دوره از زندگی خود دچار تحلیل قوای جسمی و عقلی می شود. به همین دلیل اغلب افراد فکر می کنند ورود به دوران پیری به معنای از دست دادن قوای جنسی و رفع این نیاز طبیعی می باشد. در حالی که اصلا چنین نیست و شواهد نشان می دهد که حدود ۸۰ درصد مردان و ۶۵ درصد از زنان سالمند همچنان از نظر جنسی فعال هستند. بنابراین یکی از مسائل مهمی که مطرح می شود پرداختن به سلامت جنسی سالمندان و پیشگیری از ابتلای ایشان به بیماری های مقاربتی می باشد. چنانچه از خدمات پرستاری سالمند در منزل استفاده می کنید می توانید از پرستار درخواست کنید تمام اطلاعات لازم در این زمینه را به سالمندان ارائه دهند. در ادامه مهمترین بیماری های مقاربتی و راه های پیشگیری از آنها را برای شما بیان می کنیم.

بیماری مقاربتی چیست و چگونه فرد را مبتلا می سازد؟

بیماری مقاربتی چیست و چگونه فرد را مبتلا می سازد؟

«بیماری­های مقاربتی» یا «بیماری­های آمیزشی» و یا «عفونت­های مقاربتی»، به آن دسته از بیماری­هایی گفته می شود که از طریق تماس جنسی از یک فرد به فرد دیگر منتقل می شوند. این بیماری­ها انواع متعددی دارند و ممکن است از راه های مختلفی در فرد ایجاد شوند. برای مثال فرد مبتلا می تواند عامل عفونتی را از طریق ترشحات واژن، مایع منی، زخم و یا خونی که در هنگام مقاربت حاصل می شود منتقل نماید. روش دیگر انتقال چنین بیماری­هایی استفاده از سوزن های آلوده و مشترک است که معمولا توسط معتادان تزریقی صورت می گیرد. بیماری مقاربتی همچنین ممکن است در هنگام زایمان یا شیردهی از مادر به نوزاد منتقل شود. برخی از این بیماری­ها دارای علامت بوده و به راحتی قابل تشخیص هستند. در حالی که برخی دیگر تا مدت ها به صورت نهفته و بدون علامت باقی می مانند اما به راحتی می توانند به فرد دیگر منتقل شوند.

نیمی از مبتلایان به بیماری­های مقاربتی را افراد بین ۱۵ تا ۲۵ سال تشکیل می دهند. زنان بیش از مردان در خطر ابتلا قرار دارند و گفته می شود حدود ۲۵ درصد از زنان (یعنی از هر چهار زن یک زن) حداقل به یکی از این بیماری­ها دچار است. اما متأسفانه این بیماری­ها در میان سالمندان نیز رو به افزایش هستند و سلامتی آنها را نیز تهدید می کنند.

آیا بیماری های مقاربتی سلامت انسان را به خطر می اندازند؟

آیا بیماری های مقاربتی سلامت انسان را به خطر می اندازند؟

بدون شک هر یک از عفونت­های مقاربتی می توانند مشکلات مختلفی را برای فرد به دنبال داشته باشند. درد ناحیه تناسلی، خارش، سوزش در هنگام ادرار، مشاهده زخم های دردناک در ناحیه تناسلی و گاها تب، بی حالی و خستگی و ده ها مورد دیگر جزو این مشکلات به شمار می روند.  اما مسئله مهم این است که چنانچه این بیماری­ها مورد بی اعتنایی واقع شده و به سرعت درمان نشوند ممکن است به مرور زمان عوارض و مشکلات بزرگتری را به وجود آورند. عفونت در ناحیه لگن، بروز انواع سرطان ها، مشکلات بارداری و یا از دست دادن توانایی باروری، انتشار عفونت به سایر اعضای بدن و حتی مرگ از جمله عوارض مهمی هستند که ممکن است به دنبال بیماری­های مقاربتی مختلف به وجود آیند.

معرفی چند نمونه از بیماری های مقاربتی شایع در سالمندان

چند نمونه از بیماری های مقاربتی در سالمندان

تاکنون بیش از بیست و پنج نوع بیماری مقاربتی شناخته شده است. این بیماری ها در اثر عواملی چون باکتری ها، ویروس ها، انگل ها و قارچ ها به وجود می آیند. در زیر چند نمونه از آنها را برای شما معرفی می کنیم.

1 - کلامیدیا

بیماری کلامیدیا

کلامیدیا یکی از شایع ترین بیماری­های مقاربتی است که عامل باکتریایی دارد و توسط باکتری­ ای به نام کلامیدیا تراکوماتیس به وجود می آید. علائم این بیماری معمولا برای چند هفته پنهان می ماند. پس از چند هفته ممکن است نشانه­هایی چون سوزش ادرار و ترشحات واژن در زنان و مردان و تورم و درد یک یا هر دو بیضه در مردان آشکار شوند.

2 - تبخال تناسلی

تبخال تناسلی

تبخال های تناسلی که نوعی بیماری عفونی آمیزشی هستند در اثر عامل ویروسی به نام هرپس سیمپلکس ایجاد می شوند. این تبخال ها در ناحیه تناسلی به وجود می آیند. روند بیماری به این شکل است که ابتدا خود را به صورت قرمزی ناحیه آشکار می سازد. سپس تاول هایی ظاهر می شوند و در نهایت ممکن است این تاول ها پاره شده و ترشحاتی از دورن آنها خارج شود. در اثر پاره شدن این تاول ها زخم هایی نیز به وجود می آیند که ممکن است تا مدت ها از بین نروند. این زخم­ها گاها بسیار دردناک هستند. سوزش ادرار، خارش و احساس ناراحتی در ناحیه تناسلی از جمله علائم اولیه این بیماری هستند که باید به سرعت در صدد شناسایی و رفع آن برآیید.

3 - هپاتیت B

بیماری مقاربتی سالمند و هپاتیت ب

هپاتیت B یکی دیگر از بیماری­های شایع مقاربتی است. ویروس این بیماری به سرعت می تواند در اثر رابطه جنسی به فرد سالم منتقل شود. درد شکم، درد مفاصل، بی اشتهایی، مدفوع بی رنگ، حالت تهوع و خستگی مزمن از جمله علائم هپاتیت ب به شمار می روند.

4 - ایدز

بیماری های مقاربتی در سالمندان و ایدز

بیماری ایدز یک بیماری کشنده و به عبارتی یکی از خطرناک ترین بیماری­های مقاربتی است که توسط ویروس HIV ایجاد می شود. ویروس اچ آی وی یا همان ویروس نقص سیستم ایمنی بدن به راحتی می تواند از طریق آمیزش جنسی یا از طریق خون از یک فرد بیمار به فرد سالم منتقل شود. این ویروس در مرحله اول ممکن است تا مدت ها به صورت نهفته و کاملا بدون علامت در بدن فرد زنده بماند. در مرحله دوم با تضعیف سیستم ایمنی بدن موجب ایجاد عفونت می شود. در این مرحله علائمی شبیه به آنفولانزا بروز پیدا می کند و به همین دلیل گاها با آنفولازا اشتباه گرفته می شود. در چنین حالتی اگر ویروس HIV به سرعت تشخیص داده نشود می تواند منجر به بروز بیماری های دیگر همچون تومور و یا حتی سرطان شود. و بالأخره این ویروس در مرحله سوم و آخر منجر به بیماری غیر قابل درمان ایدز می گردد.

5 - تریکومونیازیس

Trichomoniasis

تریکومونیازیس یکی دیگر از بیماری­های مقاربتی است که توسط تک یاخته تریکوموناس واژینالیس ایجاد می شود. این بیماری در زنان بیش از مردان شایع است اما می تواند مجاری ادراری مردان را نیز درگیر نماید. هر چند که ممکن است این بیماری تا مدت ها بدون علامت باشد اما گاها نشانه هایی از قبیل ترشحات غیر طبیعی و بدبوی واژینال، درد در هنگام ادرار و رابطه جنسی را در پی دارد.

6 - پاپیلومای انسانی (HPV)

انسانی

پاپیلومای انسانی که یک بیماری مقاربتی ویروسی است از جمله شایع ترین بیماری­های مقاربتی به شمار می رود. این ویروس گاها خود را به شکل زگیل های تناسلی نشان می دهد و در برخی از افراد می تواند منجر به بروز سرطان های مختلف از جمله سرطان ناحیه تناسلی گردد.

سایر بیماری های مقاربتی

سایر بیماری های مقاربتی

علاوه بر موارد ذکر شده در بالا بیماری های دیگری نیز وجود دارند که از طریق آمیزش جنسی منتقل می شوند و از جمله مهمترین آنها عبارتند از:

  • شپش ناحیه تناسلی
  • سوزاک
  • سیفیلیس
  • ویروس پاپیلومای انسانی یا HPV
  • شانکروئید
  • گال
  • زگیل آبکی یا مولوسکوم کانتوژیوکوم
  • لنفوگرانولوما ونروم

چگونه می توان از بیماری های مقاربتی پیشگیری کرد؟

چگونه می توان از بیماری های مقاربتی پیشگیری کرد؟

همیشه پیشگیری بهتر از درمان است و بهترین روش پیشگیری از بیماری¬های مقاربتی در سالمندان بالا بردن آگاهی ایشان در این زمینه است. سالمندان باید این بیماری ها را بشناسند و علائم آنها را بدانند. برای این کار در ابتدا خودتان باید مطالعه کافی داشته باشید. چنانچه فکر می کنید از پس این کار برنمی آیید می توانید از پرستار سالمند در منزل کمک بگیرید. بدون شک پرستاران سالمند اطلاعات کافی درباره این بیماری ها را داشته و می توانند آموزش های لازم را به سالمند شما بدهند. از جمله مهمترین روش های پیشگیری از بیماری های مذکور به شرح زیر می باشند:

استفاده از کاندوم در هنگام مقاربت (یکی از بهترین و مؤثرترین روش هاست)

  • دوری از مصرف الکل و مواد مخدر
  • تعهد به خانواده و داشتن تنها یک شریک جنسی
  • انجام منظم چک آپ های مربوط به بیماری های مقاربتی

تشخیص بیماری های مقاربتی

تشخیص بیماری های مقاربتی

چنانچه سالمند، علائم مربوط به بیماری های مقاربتی را به شما یا پرستار سالمند گزارش کرد سریعا او را نزد پزشک متخصص ببرید. پزشک جهت تشخیص قطعی بیماری مقاربتی و تجویز صحیح دارو نیاز به معاینه جسمانی یا انجام برخی تست های آزمایشگاهی خواهد داشت. آزمایشات STI، نمونه گیری خون و ادرار و آزمایش کشت خون، آزمایش پاپ اسمیر، نمونه پیری سواب و.. از جمله روش هایی هستند که جهت شناسایی بیماری های مقاربتی به کار می روند.

آیا بیماری های مقاربتی قابل درمان هستند؟

بیماری های مقاربتی قابل درمان هستند؟

به طور کلی اکثر بیماری­های مقاربتی که توسط باکتری ها ایجاد می شوند به راحتی با تجویز آنتی بیوتیک ها قابل درمان هستند. اما درمان بیماری­های ویروسی کار دشواری است. و تنها می توان داروهایی جهت تسکین علائم، کاهش درد و جلوگیری از پیشرفت بیماری تجویز کرد. ناگفته نماند که برخی از بیماری­های ویروسی نیز گاها به خودی خود از بین می روند. تا به امروز روش های مؤثر درمانی برای برخی از بیماری­های مقاربتی مانند شپش تناسلی، سوزاک، کلامیدیا و سیفیلیس یافته شده است. اما متأسفانه برخی دیگر از آنها مانند پاپیلومای انسانی، ایدز و تبخال غیر قابل درمان هستند.



بیماری آرتروز در سالمندان ( درمان آرتروز در سالمندان )

بیماری آرتروز در سالمندان

آرتروز یا استئو آرتریت یکی از شایع ترین بیماری های دوران سالمندی است. همانطور که می دانید مفاصل سالم و طبیعی دارای غضروف هایی هستند که از سایش استخوان ها به همدیگر جلوگیری کرده و همچنین از آنها در برابر ضربه محافظت می کنند. به عبارتی، زمینه حرکت آسان و بدون درد استخوان ها را فراهم می کنند. آرتروز که یک بیماری مفصلی است، موجب تخریب این غضروف های بین مفصلی می شود. غضروف ها به تدریج نازک شده و در نهایت از بین می روند. در نتیجه استخوان ها به طور مستقیم به هم ساییده می شوند و مشکلات زیادی برای بیمار به بار می آورند. از جمله مهمترین این مشکلات التهاب، تورم و همچنین احساس درد زیاد در آن ناحیه است. در مراحل پیشرفته تر، استخوان ها تغییر شکل می دهند و حرکت کردن بسیار سخت می شود.

آرتروز می تواند تمام مفاصل بدن را درگیر کند. اما به طور معمول بیشترین عارضه را در زانو، ران، ستون فقرات و مفاصل انگشتان دست نشان می دهد. تمام انسان ها، اعم از مرد و زن، پیر و جوان، سفید و سیاه و.. ممکن است به این بیماری مبتلا شوند. اما به طور کلی درصد ابتلای افراد سالخورده و پیر به این عارضه بیشتر است. به همین دلیل قصد داریم به معرفی بیماری آرتروز در سالمندان و بحث و بررسی علائم، عوارض، پیشگیری و درمان و سایر مسائل مربوط به آن بپردازیم

علائم بیماری آرتروز در سالمندان

بیماری آرتروز در سالمندان1

آرتروز یک بیماری پیشرونده است. بدین معنا که علائم آن به تدریج آشکار می شوند و به مرور زمان رو به وخامت می روند. از جمله مهمترین علائم استئو آرتریت می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • درد مفاصل

احساس درد در اطراف مفصلی که درگیر شده است یکی از اولین نشانه هایی است که بروز پیدا می کند. ممکن است در مراحل اولیه شدت درد کم باشد اما با پیشرفت بیماری، درد مفاصل به قدری افزایش می یابد که حرکات فرد را تحت تأثیر قرار داده و حتی خواب شبانه او را نیز مختل می کند.

  • خشکی مفاصل

سالمند مبتلا به آرتروز معمولا از خشکی مفاصل شکایت می کند. این حالت علی الخصوص بعد از بیدار شدن از خواب یا نشستن طولانی مدت پیش می آید.

 

  • کاهش انعطاف پذیری مفصل

از دیگر نشانه های آرتروز، کاهش انعطاف پذیری مفاصل است. به طوری که شخص دیگر نمی تواند مانند گذشته مفاصل را باز و بسته کند.

  • ساییدگی استخوان ها

همانطور که گفتیم، آرتروز غضروف ها را از بین می برد. بنابراین استخوان ها به هم ساییده می شوند. بیمار گاهی می تواند به طور آشکار این ساییدگی را حس کند و صدای به هم خوردن استخوان ها را بشنود.

  • تورم مفصل

مفصلی که درگیر بیماری آرتروز شده است ورم می کند و بافت نرم اطراف آن دچار التهاب می گردد.

خار استخوان

به دلیل ساییده شدن استخوان ها به همدیگر، زواید استخوانی در اطراف مفاصل پدید می آید و خار استخوان ایجاد می شود.

  • لنگیدن

مفصل ها به راحتی نمی توانند حرکت کنند و این امر موجب لنگیدن ماهیچه های اطراف مفاصل درگیر می شود.

علت بیماری آرتروز چیست؟

بروز بیماری آرتروز

یک علت واحد و شاخصی برای بروز بیماری آرتروز تعریف نشده است. اما از جمله مهمترین علل یا عواملی که می توانند زمینه ساز ابتلا به این بیماری باشند را برای شما ذکر می کنیم.

1. پیری

آرتروز یک بیماری فرسودگی و زوال در مفاصل است که خواه و ناخواه با افزایش سن پدیدار می شود. به عبارتی، «روند پیری» یکی از مهمترین عوامل اجتناب ناپذیر بروز این بیماری می باشد. به همین دلیل است که آرتروز در سالمندی بسیار شایع است.

2. ژنتیک

تأثیر «ژنتیک» را نیز نباید نادیده گرفت. آرتروز به هیچ عنوان سرایت کننده نیست. حتی در یک شخص از مفصلی به مفصل دیگر سرایت نمی کند. اما در برخی موارد می تواند از والدین به فرزند به ارث برسد و یا در اثر جهش های ژنتیکی پدیدار شود.

3. آسیب ها و بیماری ها

برخی از بیماری ها نیز می توانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند. بیماری هایی چون «دیابت، بیماری ویلسون، روماتیسم مفصلی، عفونت مفصلی و…» از جمله این بیماری ها می باشند. همچنین آسیب هایی همچون «شکستگی و تروما» که در اثر ضربات اتفاقی ایجاد می شوند نیز می توانند زمینه ابتلا به این عارضه را فراهم کنند.

4. سبک زندگی

سبک زندگی و عادات مختلفی که در طول عمر دارید می تواند یک دوران سالمندی سالم را برای شما به ارمغان بیاورند و یا بالعکس، موجب بروز بیماری های مختلف از جمله آرتروز گردند. «تغذیه ناسالم، عدم توجه به تعادل وزن، ورزش نکردن و عادات نادرستی که در طول عمر مدام تکرار می شوند» می توانند تبعات بدی را به دنبال داشته باشند.

5. فعالیت بدنی خیلی کم و خیلی زیاد

تعجب نکنید. همانطور که «فعالیت بدنی بیش از حد و کار کشیدن زیاد از مفاصلی همچون زانو، گردن و یا انگشتان دست» موجب بروز آرتروز در این نواحی می شود، «بی تحرکی و نشستن مداوم» نیز می تواند سبب آسیب رسیدن به غضروف ها و نرم شدن آنها گردد.

6. بدشکلی استخوان ها

برخی از افراد به صورت مادرزادی دچار «بدشکلی استخوان ها» هستند. داشتن پاهای پرانتزی از جمله این ایرادهای مادرزادی است که ممکن است در طول زمان منجر به بروز آرتروز زودرس گردد.

7. حرکات ورزشی نادرست

برای آنکه بدن سالمی داشته باشید باید ورزش کنید. اما «حرکات ورزشی غلط» می توانند به مفاصل شما آسیب های جبران ناپذیری وارد کنند. همچنین، برخی از ورزش ها مانند «فوتبال، کوهنوردی و…» فرسایش زانوها را تسریع کرده و در صورت عدم رعایت نکات مراقبت از مفاصل، می توانند موجب بروز آرتروز شوند.

چه کنیم تا در پیری به آرتروز مبتلا نشویم؟

تغذیه سالم درمان بیماری آرتروز

شناخت علل بروز یک بیماری یا عوامل تشدید کننده آن می تواند گام مؤثری در جهت پیشگیری از آن بیماری باشد. حال که با مهمترین علل زمینه ساز بیماری آرتروز آشنا شدیم به راحتی می توانیم زندگی سالمی داشته باشیم و از بروز آرتروز در سالمندی پیشگیری نماییم. کافی است عادات غلط را ترک کرده و سبک زندگی خود را اصلاح نماییم. هر چند که برخی از عوامل مانند افزایش سن، ژنتیک و بیماری های مادرزادی غیر قابل پیشگیری هستند. اما سبک زندگی صحیح می تواند بروز آرتروز را حتی در این شرایط هم به تعویق بیندازد. برای آنکه همیشه مفصل های سالم و پرقدرت داشته باشید کارهای زیر را انجام دهید:

  • تغذیه سالمی داشته باشید. غذاهای حاوی کلسیم و همچنین خوراکی های غضروف ساز را بشناسید و در برنامه غذایی خود بگنجانید.
  • وزن خود را در حالت ایده آل نگهدارید. چاقی و اضافه وزن یکی از عواملی است که می تواند ابتلا به بیماری آرتروز را تسریع بخشد.
  • ورزش کنید و تحرک داشته باشید. اما حواستان باشد حرکات ورزشی را صحیح و اصولی انجام دهید. حرکات اشتباه موجب آسیب دیدن مفاصل می شوند.
  • حالت نشستن خود را اصلاح کنید. اگر نشستن روی زمین را بر نشستن روی صندلی و مبل ترجیح می دهید حواستان باشد مفاصل زانو، ستون فقرات و گردن آسیب نبینند.
  • از توالت فرنگی استفاده کنید. استفاده از توالت ایرانی در طولانی مدت به زانوها آسیب جدی می رساند.
  • درمان شکستگی استخوان ها و بیماری های زمینه ساز آرتروز را جدی بگیرید.
  • از کفش های مناسب استفاده کنید.
  • چنانچه عوامل خطرزا مانند بیماری های مادرزادی یا زمینه ژنتیکی دارید به طور منظم، سلامت مفاصل خود را کنترل کنید.

تشخیص بیماری آرتروز

معاینه فیزیکی برای تشخیص بیماری آرتروز

تشخیص بیماری آرتروز باید توسط پزشک متخصص صورت گیرد. پزشک، ابتدا معاینات فیزیکی را انجام داده و به بررسی سابقه پزشکی شما می پردازد. سؤالاتی درباره بیماری های فعلی شما و همچنین اینکه آیا والدین شما به بیماری آرتروز مبتلا بوده اند یا خیر مطرح می کند. در مرحله بعدی برای اطمینان از وضعیت استخوان ها و مفاصل درخواست عکس رادیوگرافی و ام آر آی خواهد داد. در نهایت با بررسی جواب عکس ها و آزمایشات می تواند ابتلا یا عدم ابتلای شما به بیماری آرتروز را به طور قطعی تشخیص داده و مراحل درمان را آغاز نماید.

آیا آرتروز درمان دارد؟

انجام حرکات ورزشی برای درمان بیماری آرتروز

درصد زیادی از سالمندان از بیماری آرتروز رنج می برند و بر این باورند که این بیماری یک عضو جدا نشدنی دوران پیری است. اما اصلا چنین نیست و آرتروز نیز مانند بسیاری از بیماری های دیگر قابل درمان است. آرتروز مراحل مختلفی دارد که با توجه به میزان شدت بیماری تعیین می گردد. از این رو، درمان های مختلفی نیز برای این بیماری وجود دارد.

1. مرحله مشکوک (یک زایده استخوانی بسیار کوچک در مفصل رشد کرده است اما دردی در آن ناحیه حس نمی شود.):

معمولا پزشکان در این مرحله نیازی به درمان نمی بینند. ممکن است رژیم غذایی یا مکمل های خاص و همچنین حرکات ورزشی توصیه شود.

2. مرحله خفیف (ضایعه استخوانی رشد کرده اما غضروف هنوز کاملا سالم است. فرد پس از یک پیاده روی طولانی احساس درد می کند.):

استفاده از بریس ها، گردن بند طبی، زانو بند طبی و کفش های طبی توصیه می شود. در صورت نیاز دارو تجویز می گردد. اگر بیمار اضافه وزن دارد باید وزن کم کند.

3. مرحله متوسط (در این مرحله، غضروف نیز آسیب دیده و ضخامت آن کم می شود. فرد در هنگام نشستن و برخاستن احساس درد می کند و هنگام بیدار شدن از خواب، خشکی مفصل او را آزار می دهد.):

استفاده از داروهای مسکن ضد درد و ضد التهاب، تزریق کورتیزون و مکمل های ویسکو درون مفصلی، و همچنین روش هایی همچون فیزیوتراپی و… به کار می رود.

4. مرحله شدید (غضروف کاملا از بین رفته و نشست و برخاست، راه رفتن و حرکات دیگر برای بیمار سخت و دردناک است.):

جراحی ترازبندی استخوان و همچنین تعویض مفصل زانو، راهکارهای درمان آرتروز در این مرحله هستند.



بیماری کلیه پلی کیستیک و دلایل بروز آن

بیماری کلیه پلی کیستیک ناشی از چیست؟

کلیه ها دو اندام مهم و پرکاری هستند که وظایف بسیاری از جمله تصفیه خون و تعدیل میزان آب بدن را بر عهده دارند. بدن سالم نیاز به کلیه سالم دارد. اما متأسفانه گاه این عضو دچار اختلالاتی شده و عوارضی را در بدن ایجاد می کند. از آنجا که این اختلالات انواع مختلفی دارند و به دلایل متفاوتی به وجود می آیند، بیماری های مربوط به کلیه نیز شامل موارد مختلفی می شود. یکی از مهمترین بیماری های مربوط به کلیه ها، «بیماری کلیه پلی کیستیک» می باشد. این بیماری یک اختلال ژنتیکی است که می تواند عوارض و خطرات زیادی را در پی داشته باشد. در ادامه به معرفی بیشتر این بیماری و ذکر علل، علائم و عوارض آن خواهیم پرداخت.

کلیه پلی کیستیک چیست؟

بیماری کلیه پلی کیستیک

کیست به کیسه های پر از مایع و تاول مانند گفته می شود که ممکن است در هر قسمت از بدن وجود داشته باشند. پیشوند پلی (poly) نیز به معنای متعدد و بسیار زیاد است. بنابراین کلیه پلی کیستیک به کلیه ای گفته می شود که تعداد بسیار زیادی کیست در دیواره آن وجود دارد. این امر موجب التهاب و بزرگ شدن کلیه و در نتیجه، مختل شدن عملکرد آن می گردد.

بیماری های شایع در سالمندان

علت بروز بیماری کلیه پلی کیستیک

بروز بیماری کلیه پلی کیستیک

عامل اصلی ابتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک، وجود ژن های معیوب در بدن است. این ژن ها عمدتا به صورت ارثی و از والد یا والدین به فرزند منتقل می شوند. ایجاد این بیماری به صورت اکتسابی و به دلیل وقوع جهش ژنتیکی در بدن خود فرد غیر ممکن نیست. اما درصد بسیار کمی از بیماران (حدود ۵درصد)، به صورت اکتسابی مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک می شوند.

کلیه پلی کیستیک ژنتیکی و انواع آن

کلیه پلی کیستیک ژنتیکی و انواع آن

بیماری کلیه پلی کیستیک ژنتیکی دو نوع اصلی دارد:

1. بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب

کلیه پلی کیستیک اتوزومال غالب شایع ترین نوع این بیماری است. وجود ژن اوتوزومی غالب در یکی از والدین کافی است تا احتمال ۵۰ درصدی برای ابتلای فرزند به این عارضه را ایجاد کند. این بیماری معمولا در بزرگسالی و در محدوده سنی سی تا چهل سال خود را نشان می دهد. به همین دلیل در گذشته آن را با عنوان بیماری کلیه پلی کیستیک بزرگسالان می شناختند. اما واقعیت این است که فرد از همان دوران جنینی این ژن های معیوب را با خود داشته است بدون آنکه هیچ گونه علائم یا عوارضی از خود نشان داده باشند.

2. بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال مغلوب

بیماری کلیه پلی کیستیک اتوزومال مغلوب که بیماری کلیه پلی کیستیک نوزادی نیز نامیده می شود شیوع کمتری دارد و تنها ده درصد مبتلایان دچار این نوع از بیماری هستند. زمانی که هر دو والد یعنی پدر و مادر دارای ژن های معیوب باشند به احتمال بیست و پنج درصد، فرزند آنها نیز به این بیماری مبتلا خواهد شد. علائم این نوع از بیماری ممکن است در همان جنینی یا نوزادی خود را نشان دهد و در ماه های اول زندگی کودک به مراحل حاد خود رسیده  و موجب از دست رفتن جا او گردد. اما در برخی از موارد نیز ممکن است تا سنین بزرگسالی به صورت پنهان و بدون علامت باقی بماند. نکته دیگر اینکه، در این نوع از بیماری، کیست ها علاوه بر کلیه در کبد نیز رشد می کنند.

بیماری کلیه پلی کیستیک اکتسابی چه زمانی روی می دهد؟

بیماری کلیه پلی کیستیک اکتسابی چه زمانی روی می دهد؟

همانطور که گفتیم تنها درصد بسیار ناچیزی از مبتلایان به بیماری کلیه پلی کیستیک به صورت اکتسابی دچار این عارضه شده اند. در واقع این افراد ژن های معیوب را از پدر یا مادر خود به ارث نبرده اند بلکه این ژن ها در اثر جهش های ژنتیکی در بدن وی تولید شده اند. این جهش ژنتیکی در صورتی ایجاد می شوند که اختلالات جدی در بدن بیمار وجود داشته باشد. اغلب مواردی که دچار نوع اکتسابی این بیماری شده اند افرادی هستند که دچار نارسایی شدید کلیوی بوده اند و به مدت پنج سال تحت درمان دیالیز قرار گرفته اند. ادرار این بیماران معمولا دچار تغییر شده و یا خونی است. علت این امر پاره شدن کیست ها و ورود خون و مایع درون آن به ادرار می باشد.

علائم بیماری کلیه پلی کیستیک

علائم بیماری کلیه پلی کیستیک

بیماری کلیه پلی کیستیک ممکن است سال ها بدون علامت باقی بماند. اما در این مدت کیست ها رشد کرده و گاها اندازه آنها به بیش از یک و نیم سانتی متر نیز می رسد. برخی از علائمی که در این مراحل ممکن است بروز پیدا کنند عبارتند:

  • احساس درد در ناحیه شکم و پهلو
  • فشار خون بالا
  • تکرر ادرار
  • عفونت ادرار ومشاهده خون در آن
  • خستگی مفرط
  • مشکلات کلیه مانند نارسایی کلیه یا سنگ کلیه

روش های تشخیص قطعی بیماری کلیه پلی کیستیک

روش های تشخیص قطعی بیماری کلیه پلی کیستیک

اگر با توجه به سوابق پزشکی اعضای خانواده در معرض خطر ابتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک هستید و یا علائم ذکر شده در بالا را در خود مشاهده کردید بهتر است سریعا به متخصص مراجعه کنید. چند روش مطمئن جهت تشخیص قطعی این بیماری و حتی تعداد و اندازه کیست های روی دیواره کلیه وجود دارد.

  • روش اول«سونوگرافی» است که طی آن، دستگاهی بر روی شکم شما قرار می گیرد که امواج صوتی تولید می کند، برخورد این امواج به بافت ها و بازگشت آنها به سمت دستگاه سبب ایجاد تصویر کلیه ها بر روی رایانه خواهد شد. این همان عکس کلیه های شماست.
  • روش دوم انجام «سی تی اسکن» است. در این روش درون یک دستگاه استوانه ای شکل قرار می گیرید و این بار تصاویر کلیه شما توسط اشعه های ایکس گرفته می شود.

روش سوم آزمایش «ام آر آی» است که یک روش بسیار عالی برای تصویربرداری از بافت های مختلف بدن از جمله کلیه هاست. در این روش خبر از امواج صوتی و یا اشعه ایکس نیست. بلکه با استفاده از یک میدان مغناطیسی قوی و امواج رادیویی، تصویری از کلیه ها تهیه می شود.

عوارض و خطرات بیماری کلیه پلی کیستیک

عوارض و خطرات بیماری کلیه پلی کیستیک

علاوه بر علائم کلی که قبلا برای بیماری کلیه پلی کیستیک ذکر کردیم، بحث عوارض و خطرات این بیماری طی پیشرفت آن پیش می آید. برخی از مهمترین این عوارض به شرح زیر می باشند:

• ایجاد اختلال در عملکرد کلیه ها:

از مهمترین عوارض بیماری کلیه پلی کیستیک این است که به مرور زمان عملکرد کلیه ها مختل شده و توانایی آنها برای انجام وظایفشان کمتر می شود. در موارد حاد، بیمار دچار نارسایی کلیه می شود.

• افزایش فشار خون:

کلیه ها آب اضافی بدن را دفع کرده و با تولید ماده ای به نام رنین، شدت انقباض رگ های بدن را تعدیل می نماید. به همین دلیل نقش بسیار مهمی در حفظ تعادل فشار خون دارد. بیماری کلیه پلی کیستیک موجب بروز اختلال در عملکرد کلیه و افزایش فشار خون می شود.

• رشد کیست ها در کبد:

با پیشرفت بیماری پلی کیستیک کلیه و همچنین افزایش سن بیمار احتمال رشد کیست هایی در کبد نیز افزایش می یابد.

• درد مزمن:

از عوارض دیگر بیماری کلیه پلی کیستیک بروز دردهای مزمن در ناحیه شکم و پهلوها می باشد. معمولا پزشک جهت تسکین این دردها داروهای مسکن تجویز می کند.

• بیماری های قلبی:

افرادی که مشکلات قلبی مثل ناهنجاری دریچه قلب دارند یکی دیگر از عوارض این بیماری است که حدود ۲۵درصد بیماران را درگیر می کند.

کنترل بیماری کلیه پلی کیستیک و پیشگیری از وقوع عوارض بیشتر

Health Kidney

پیشگیری از وقوع بیماری کلیه پلی کیستیک امکان ندارد. اما اگر به این بیماری مبتلا هستید می توانید با تغییر سبک زندگی و انجام اعمالی ساده، آن را تحت کنترل گرفته و برای مدت زمان بیشتری سلامت کلیه های خود را حفظ کنید. در زیر برخی از کارهایی که می توانید انجام دهید را برای شما بیان می کنیم.

  • با انجام آزمایش های منظم، میزان قند خون و چربی خون خود را در فواصل زمانی مشخص اندازه گیری کرده و آنها را در محدوده نرمال نگهدارید.
  • وزن خود را کنترل کنید و مراقب باشید به چاقی یا اضافه وزن مبتلا نشوید.
  • فشار خون خود را بسنجید و مراقب باشید به بیماری فشار خون بالا مبتلا نشوید.
  • غذاهای سالم بخورید. غذاهای حاوی نمک، چربی و قند بیش از حد را از رژیم غذایی خود حذف کنید.
  • ورزش کنید.
  • استرس نداشته باشید.
  • اگر پزشک متخصص شما دارویی تجویز کرده است آنها را به موقع مصرف کنید.
  • از مصرف دخانیات و الکل که عامل تخریب کلیه هستند بپرهیزید.

آیا بیماری کلیه پلی کیستیک درمان دارد؟

بیماری کلیه پلی کیستیک درمان دارد؟

بیماری کلیه پلی کیستیک درمان قطعی ندارد. اما پزشک متخصص داروهایی را جهت کاهش سرعت رشد بیماری و از بین رفتن کلیه تجویز می کند. این داروها ممکن است، مسکن و جهت التیام دردهای مزمن، آنتی بیوتیک جهت رفع عفونت کلیه ها، داروهای مدر جهت تخلیه آب اضافی بدن و یا داروهای فشار خون جهت تعدیل فشار خون باشند. همچنین توصیه هایی جهت اصلاح رژیم غذایی و سبک زندگی خواهد کرد که لازم است مو به مو رعایت کنید. در موارد حاد، عمل جراحی جهت تخلیه کیست ها انجام می گردد.

فرد مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک می تواند بچه دار شود؟

فرد مبتلا به بیماری کلیه پلی کیستیک می تواند بچه دار شود؟

بیماری کلیه پلی کیستیک یک بیماری ارثی است. بنابراین اگر بدن شما حامل ژن های معیوب است احتمال انتقال این ژن ها به فرزندتان نیز وجود دارد. از این رو چنانچه قصد تولید مثل دارید حتما از یک متخصص ژنتیک کمک بگیرید. او می تواند تاریخچه و الگوی ابتلای اعضای خانواده و فامیل به این بیماری را یافته و در این راه به شما کمک کند.



علائم کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا در کودکان

کرونا از گروه ویروس ها هستند که می تواند در بدن اثر کم مانند سرماخوردگی و اثر شدید مانند بیماری های حاد تنفسی « سارس » داشته باشند. ویروس ها دائماً از طریق جهش تغییر می کنند و انتظار می­رود انواع جدیدی از ویروس ها رخ دهد. در ابتدا سازمان بهداشت جهانی این جهش ها را با نام کشور ها نامگذاری کرد اما بعد طبق قرارداد های جدید از اعداد یونانی برای نامگذاری استفاده کرد.

همه ویروس ها در طول زمان تکامل می یابند و با گسترش و تکثیر دچار تغییر می شوند. اواخر سال 2020 کرونای جهش یافته در هند شیوع پیدا کرد که به اسم کرونای هندی شناخته شد و بعد سازمان بهداشت جهانی آن را کرونای دلتا یا به طور دقیق تر Covid-19 the B.1.617.2 (Delta) Variant نامگذاری کرد. پس از گذشت چند ماه ، سایر کشور ها هم خبر از وجود این نوع جهش دادند و در اکثر کشورهای جهان کرونای دلتا یافت شد. CDC بیان می کند که کرونا دلتا عامل بیش از ۸۰ درصد موارد جدید COVID-19 در ایالات متحده بود. بعد از گذشت مدتی در هند کرونای دلتا پلاس شیوع پیدا کرد اما تعداد افراد مبتلا به آن کم هستند.

علائم کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا در کودکان

طبق تحقیقات به نظر می رسد علائم کرونا دلتا با COVID-19 یکسان است. اما پیش بینی می شود با تکامل بیشتر این ویروس و جهش های جدید، علائم نیز تغییر کنند. پزشکان با مشاهدات بیشتر دریافتند افرادی که کرونا دلتا می گیرند سریعتر بیمار می شوند و درگیری کودکان و جوانان نسبت به بزرگسالان بیشتر از نوع اولیه است . همچنین سرعت تکثیر کرونا دلتا بیشتر است و در دستگاه تنفسی مشکل ایجاد می کند. در بعضی موارد در کودکان بعد از گذشت سه یا چهار روز، مبتلا با علائمی رو به رو می شود که شایع ترین آن ها تب بالا است در بزرگسالان نیز به همین صورت می باشد.

افراد واکسینه شده امکان گرفتن کرونا یا کرونا دلتا را دارند ولی در اکثر موارد بدون علامت هستند. بعضی دیگر از افراد واکسینه شده در صورت ابتلا به کرونا دلتا علائم بسیار خفیفی دارند که بیشتر  شبیه به سرماخوردگی و دارای سرفه، تب یا سردرد هستند. اگر در این افراد علائم با از دست دادن بویایی همراه باشد، باید تست pcr « آزمایش کرونا » انجام شود تا از درگیری یا عدم درگیری مطمئن شوند .

در همه موارد حتی درگیری بدون علامت، امکان سرایت به دیگران وجود دارد. با توجه به اینکه سرایت این نوع از بقیه بیشتر است و بر کودکان تاثیر بیشتری دارد باید علائم زیر جدی گرفته شود :

همه ویروس ها در طول زمان تکامل می یابند و با گسترش و تکثیر دچار تغییر می شوند. اواخر سال 2020 کرونای جهش یافته در هند شیوع پیدا کرد که به اسم کرونای هندی شناخته شد و بعد سازمان بهداشت جهانی آن را کرونای دلتا یا به طور دقیق تر Covid-19 the B.1.617.2 (Delta) Variant نامگذاری کرد. پس از گذشت چند ماه ، سایر کشور ها هم خبر از وجود این نوع جهش دادند و در اکثر کشورهای جهان کرونای دلتا یافت شد. CDC بیان می کند که کرونا دلتا عامل بیش از ۸۰ درصد موارد جدید COVID-19 در ایالات متحده بود. بعد از گذشت مدتی در هند کرونای دلتا پلاس شیوع پیدا کرد اما تعداد افراد مبتلا به آن کم هستند.

  • تنگی نفس زیاد
  • سرفه خشک
  • سردرد
  • تب بالا
  • بدن درد و گلو درد
  • کم شدن یا از دست دادن حس بویایی
  • مشکلات گوارشی که بیشتر در کودکان می باشد و همراه دل پیچه ، اسهال و… است.

واگیری کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا در کودکان

مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها «CDC» کرونای دلتا را از سرماخوردگی معمولی ، آنفولانزا و دیگر ویروس‌ها واگیر تر توصیف کرده است. به همین علت نگرانی اصلی در حال حاضر در رابطه با کرونا دلتا است که از سایر گونه های دیگر مسری تر می باشد. اولین بار این نوع در هند شناسایی شد سپس به سرعت به بریتانیا و بعد از آن به ایالات متحده که در حال حاضر کانون اصلی آن می باشد، منتقل شد.  محققان واگیری کرونا دلتا را تا 40% و بعضی دیگر تا 50% بیشتر از نوع آلفا گزارش کرده اند. به همین دلیل است که دلتا با سرعت بیشتری در جهان پخش می شود و سبب درگیری تعداد بیشتری از کودکان و جوانان می شود. 

طبق گفته محققان در محیطی که هیچ کس واکسینه نشده یا ماسک نمیزند برآورد می شود ، فرد آلوده به ویروس کرونای اولیه 2.5 نفر دیگر را آلوده خواهد کرد اما در همان محیط، کرونا دلتا از یک نفر شاید به 3.5 یا 4 نفر دیگر سرایت کند. با رشد سریعتر این نوع در بین جوانان و سایر گروه های سنی ، میزان نسبتاً کمی از آلودگی می تواند باعث تسلط سریع ویروس بر تعداد بیشتری از افراد شود. همچنین کودکان مبتلا به نوع دلتا بیشتر از کودکان آلوده به آلفا یا ویروس اصلی در بیمارستان بستری می شوند.

 

 

کدام گروه بیشتر در معرض کرونا دلتا هستند؟

کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا تاثیر بیشتری بر کودکان و نوجوانان دارد پس باید به علائم کرونا در کودکان بیشتر توجه کرد. مطالعات اخیر در انگلستان نشان می دهد که بزرگسالان زیر ۵۰ سال ۲.۵ برابر بیشتر به کرونا دلتا مبتلا می‌شوند. متاسفانه هیچ واکسنی برای کودکان 5 تا 12 سال تایید نشده است اما ایالات متحده و برخی از کشور ها واکسن هایی را برای خردسالان و نوجوانان مجاز کرده اند . به طور کلی به علت واکسیناسیون بزرگسالان، جوانان و کودکان بیشتر در اثر ابتلا به COVID-19 هستند و تحقیقات حاکی از این است که کرونا دلتا بیشتر از انواع دیگر بر کودکان و جوانان تاثیر می­گذارد.

طبق گفته محققان در محیطی که هیچ کس واکسینه نشده یا ماسک نمیزند برآورد می شود ، فرد آلوده به ویروس کرونای اولیه 2.5 نفر دیگر را آلوده خواهد کرد اما در همان محیط، کرونا دلتا از یک نفر شاید به 3.5 یا 4 نفر دیگر سرایت کند. با رشد سریعتر این نوع در بین جوانان و سایر گروه های سنی ، میزان نسبتاً کمی از آلودگی می تواند باعث تسلط سریع ویروس بر تعداد بیشتری از افراد شود. همچنین کودکان مبتلا به نوع دلتا بیشتر از کودکان آلوده به آلفا یا ویروس اصلی در بیمارستان بستری می شوند.

 

  • کودکان و نوجوانان
  • افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
  • افرادی که به دلیل سن مشکلات پزشکی زمینه ای دارند.
  • افرادی که هنوز واکسن نزده اند.
  • افرادی که در منطقه شان خطر ابتلا زیاد است.
  • افرادی که از داروهایی استفاده می کنند که سیستم ایمنی بدن را ضعیف می کند.

توجه داشته باشید کسانی که بیماری های خاص دارند یا از داروهایی استفاده می کنند که سیستم ایمنی بدنشان را ضعیف می کند ، ممکن است حتی در صورت واکسیناسیون، کامل از آنها در برابر این بیماری محافظت نشود. این افراد باید به تمام اقدامات احتیاطی توصیه شده برای افراد واکسینه نشده ادامه دهند تا زمانی که توسط ارائه دهنده­های مراقبت های بهداشتی توصیه دیگری نشده باشد. همچنین افرادی که واکسینه نشده اند ، باید اقدامات خود را برای محافظت ادامه دهند.

پیشگیری از کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا در کودکان

بهترین راه برای پیشگیری از کرونا دلتا انجام کامل واکسیناسیون است. متاسفانه واکسنی برای کودکان تایید نشده اما بزرگسالان بعد از تزریق دو یا سه فاز از هر یک از واکسن ها باید دو هفته صبر کنند تا کامل اثر خود را بگذارد. راهکارهای دیگر برای پیشگیری و حفاظت در برابر کرونا دلتا از افرادی که واکسن نزده اند مخصوصاً کودکان و جوانان که بیشتر درگیر می شوند ؛ عبارت اند از:

  • استفاده از ماسک ؛ پوشاندن دهان با باند ، فقط یک ماسک دریچه دار یا ماسک های شفاف مجاز نیست.
  • شستن دست ها بطور مرتب با آب و صابون یا استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده الکی
  • بهداشت تنفسی را رعایت کرده و هنگام عطسه یا سرفه دهان و بینی را با آرنج یا دستمال بپوشانیم.
  • فاصله اجتماعی « ۱ متر » را با سایرین در محیط‌های عمومی رعایت کنیم.
  • از لمس چشم، دهان و بینی خودداری کنیم.
  • استفاده از ویتامین های D و C برای تقویت سیستم ایمنی بدن
  • قرنطینه افراد آلوده ؛ به حداقل رساندن تماس مستقیم‌ با افراد آلوده ، اشیاء یا وسایل شخصی مرتبط با آنها

شستن دست ها در کودکان برای پیشگیری از ابتلا به کرونا دلتا

بهترین راه برای پیشگیری از کرونا دلتا انجام کامل واکسیناسیون است. متاسفانه واکسنی برای کودکان تایید نشده اما بزرگسالان بعد از تزریق دو یا سه فاز از هر یک از واکسن ها باید دو هفته صبر کنند تا کامل اثر خود را بگذارد. راهکارهای دیگر برای پیشگیری و حفاظت در برابر کرونا دلتا از افرادی که واکسن نزده اند مخصوصاً کودکان و جوانان که بیشتر درگیر می شوند ؛ عبارت اند از:

WHO حتی افرادی که واکسن زده اند را تشویق به استفاده از ماسک می کند. همچنین CDC راهنمای خود را در ماه ژوئیه به روزرسانی کرد ، تا توصیه کند که افراد واکسینه شده و غیر واکسینه از ماسک در محیط های داخلی عمومی و مناطق دارای سرایت بالا استفاده کنند. آژانس های دیگر نیز به استفاده از ماسک در محیط های داخلی برای همه معلمان، کارکنان، دانش آموزان و … توصیه می کنند. در نتیجه، استفاده از ماسک می تواند تا حدودی از شیوع بیشتر کرونا دلتا در کودکان و جوانان جلوگیری کند.

درمان کرونا دلتا در کودکان

کرونا دلتا در کودکان

به دلیل نبود واکسن برای این گروه سنی و احتمال درگیری بیشتر با کرونا دلتا راه هایی برای درمان وجود دارد . در صورت مشاهده علائم در کودکان با مراجعه به پزشک و عمل به توصیه ها و مصرف داروهای تجویزی مانند مسکن مناسب برای کودکان ، داروهای پایین آورنده تب و … می توان از کودک مراقبت کرد. همچنین استفاده از مایعات زیاد ، مصرف مغزیجات مقوی ، مصرف غذاهایی که ایمنی بدن را بالا می برند و… برای تسریع بهبودی کودک موثر است.

در بعضی موارد که شدت ابتلای کودک به دلتا زیاد است باید به بیمارستان مراجعه کنید تا پزشک مستقیم علائم را کنترل کند. ممکن است در مواردی برای درمان کودک نیاز به اکسیژن، تزریق وریدی مایعات و داروهای استروئید باشد، تا کودک بتواند نفس بکشد. در موارد خیلی کم اگر کودک نتواند به خوبی نفس بکشد از دستگاه تنفس مصنوعی استفاده می کنند.

تاثیر واکسن بر کرونا دلتا

کرونا دلتا در کودکان

CDC می گوید بیشترین شیوع و پیامدهای شدید، در مناطقی با نرخ واکسیناسیون پایین اتفاق می افتد و تقریباً همه بستری ها و مرگ ها در افراد واکسینه نشده بوده. با توجه به اطلاعات ، افرادی که واکسینه شده اند، در مقایسه با افرادی که واکسینه نشده اند، از حفاظت بیشتری برخوردار هستند. با توجه به سخن پزشکان، کسانی که واکسینه نشده باشند و از استراتژی های پیشگیرانه استفاده نکنند، در معرض خطر بالای ابتلا به ویروس های جهش یافته هستند. طبق اطلاعات جدید بعضی از کشور ها اقدام به واکسیناسیون نوجوانان بالای 12 سال کرده اند. این اقدام به خاطر درگیر شدن بیشتر نوجوانان با کرونا دلتا مانع از مرگ در این گروه سنی می شود.

اثر پذیری واکسن ها در برابر گرفتن کرونا و کرونا دلتا توسط افرادی که هر دو دوز توصیه شده را دریافت کرده بودند به صورت روبه رو است: واکسن Pfizer-BioNTech در مطالعات 88٪ در برابر بیماری های علامتی و 96٪ در بستری شدن در Delta موثر بود، درحالی که Oxford-AstraZeneca 60٪ در برابر علائم و 93٪ در برابر بستری شدن Delta موثر بود. داده ها نشان می دهد که یک دوز از واکسن برای محافظت در برابر عفونت علامتی با نوع دلتا کافی نیست ، اما 2 دوز واکسن اثربخشی را به 88 %  افزایش می دهد.

هیچ واکسنی 100٪ مانع از ابتلا به دلتا و سایر جهش ها نمی شود. کارشناسان بهداشت پیش بینی می کنند حدود 10 % از واکسینه شده ها ممکن است آلوده شوند، اما اکثر افرادی که واکسن زدنند یا هیچ علامتی ندارند یا علائم بسیار خفیفی دارند و به ندرت منجر به بستری یا مرگ می شوند. لازم به ذکر است که پوشش زیاد واکسیناسیون باعث کاهش انتشار ویروس و جلوگیری از ظهور انواع جدید می شود.

انواع جهش های کرونا

کرونا دلتا در کودکان

با طولانی تر شدن عمر کرونا، جهش های متفاوت به جود میاید. هرچه این زمان طولانی تر شود انتظار می رود که انواع جدیدی از ویروس رخ دهند. گاهی اوقات انواع جدید ظاهر و ناپدید می شوند. در ادامه انواع جهش ها را نام میبریم:

  • آلفا: یا 1.1.7 ، اولین بار در بریتانیا ظاهر شد.
  • بتا: یا 1.351 ، اولین بار در آفریقای جنوبی ظاهر شد.
  • گاما: یا1  ، ابتدا در برزیل/ ژاپن شناسایی شد. تصویر این ویروس به رنگ نارنجی است و سریعتر از انواع دیگر پخش می شود. در حال حاضر واکسن های مجاز، بر ضد این نوع عمل می کنند.
  • دلتا: یا نام دقیق تر آن1.617.2dh است. CDC کرونا دلتا را یک گونه‌ی نگران کننده نامید. تصویر این ویروس به رنگ سبز و اولین شناسایی آن در هند بود. این نوع بسیار سریعتر از انواع قبل پخش می شود و ممکن است باعث موارد شدیدتری نسبت به سایر شود. واکسیناسیون میتواند بهترین محافظ در برابر دلتا باشد. می توانید درباره ی تفاوت کرونا دلتا بیشتر مطالعه کنید.
  • دلتا پلاس: یا K417N یک جهش اضافی نسبت به نوع دلتا دارد و این نوع هم ابتدا در هند گزارش شد.

ارتباط سندروم التهابی ، کاوازاکی و کرونا دلتا در کودکان

157129959

با طولانی تر شدن عمر کرونا، جهش های متفاوت به جود میاید. هرچه این زمان طولانی تر شود انتظار می رود که انواع جدیدی از ویروس رخ دهند. گاهی اوقات انواع جدید ظاهر و ناپدید می شوند. در ادامه انواع جهش ها را نام میبریم:

علائم سندرم التهابی:

علائم سندرم التهابی

  • تب بالای 38 درجه
  • احساس خستگی
  • دل درد
  • اسهال و استفراغ
  • ورم و التهاب در صورت
  • قرمزی زبان
  • خشکی و چاک روی لب
  • مشکلات تنفسی

برای درمان می توان اگر شرایط خیلی وخیم نیست با پزشک تماس گرفت و به راهنمایی های او عمل کرد اما اگر شرایط حاد است و مشکلات تنفسی و تب بالا وجود دارد باید به متخصصین اطفال مراجعه کرد زیرا همان طور که گفتیم قلب در گیر می شود و باید مرتب قلب کودک چک شود تا مشکلی پیش نیاید.

سندروم کاوازاکی به سندروم التهابی شبیه است. این بیماری نیز بسیار نادر است و به صورت تب آشکار می شود. سندروم کاوازاکی اغلب در کودکان زیر 5 سال مشاهده می شود که التهابی است و می تواند به سایر اعضای بدن آسیب بزند. در کاوازاکی امکان درگیری قلب و رگ های کرونری وجود دارد، در نتیجه باعث التهاب ماهیچه های قلب و صدمه قلب می شود.

علائم کاوازاکی:

علائم بیماری کاوازاکی

  • تب
  • خارش بدن
  • ورم بدن و صورت
  • قرمزی چشم

در رابطه با این سندروم ها و کرونا دلتا باید بیان داشت که هنوز این ارتباط به صورت دقیق تایید نشده و پژوهشگران در حال مطالعه و تحقیق می باشند. وجود چند نمونه از کودکان در بعضی کشور ها که به سندروم ها مبتلا شده بودند و تست کرونای آن ها مثبت بود علت اصلی ارتباط این سندروم ها با کرونا دلتا بود. اما کاوازاکی کودکان زیر پنج سال را درگیر می کند در حالی که این کودکان دارای میانگین سنی 13 سال بودند.در صورت ابتلاء کودک شما به کرونا میتوانید از پرستار کودک در منزل کیان مهر بهره بگرید.



گرفتگی رگ های قلب + علائم گرفتگی قلب

علائم گرفتگی رگ های قلب

علائم گرفتگی رگ های قلب در سالمندان

گرفتگی رگ های قلب یک بیماری خطرناک است که می تواند منجر به بروز سکته قلبی، سکته مغزی و… شود. ممکن است این بیماری را با نام های دیگری همچون تصلب شرایین، انسداد عروق و یا نام انگلیسی آن یعنی آترواسکلروزیس (Atherosclerosis) بشناسید. رگ های قلب مسیرهایی هستند که خون غنی از اکسیژن و مواد مغذی را به تمام اعضا و ارگان های بدن منتقل می کنند. در حالت عادی و در بدن یک فرد سالم، دیواره داخلی این رگ ها صاف بوده و خون به راحتی در درون آنها جریان می یابد. اما رگ های منسدد این چنین نیستند. یک یا چند قسمت از دیواره آنها توسط پلاک هایی از کلسترول، چربی، کلسیم و سایر املاح موجود در خون پوشیده شده است. این امر مانع حرکت روان و آسان خون می شود و موجب ایجاد اختلال در خون رسانی به قسمت خاصی از بدن می گردد.

تشخیص بیماری مذکور (گرفتگی رگ قلب) در مراحل اولیه بسیار دشوار است. چرا که علائم گرفتگی رگ قلب در این مراحل خود را نشان نمی دهند. در برخی از موارد ممکن است هرگز علامتی نداشته و فرد به صورت ناگهانی دچار حمله قلبی شود. اما در موارد دیگر، هنگامی که بیماری به مراحل حاد خود رسیده باشد و یا یکی از پلاک ها بترکد علائمی از بیماری دیده خواهد شد. این علائم با توجه به نوع و میزان گرفتگی رگ در افراد مختلف متفاوت هستند. آشنایی با آنها می تواند کمک شایانی در شناسایی و درمان سریع این عارضه و جلوگیری از حملات یا عوارض خطرناک تر آن باشد. از جمله مهمترین این نشانه ها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

1. درد قفسه سینه (آنژین صدری)

های قلبی و عروقی سالمندان

یکی از مهمترین علائم مربوط به بیماری های قلبی و عروقی، احساس درد در قفسه سینه یا همان بیماری آنژین صدری است. زمانی که یکی از رگ های منتهی به قلب تنگ شود و یا توسط پلاک هایی مسدود شود خون و اکسیژن کافی به قلب نرسیده و احساس فشار یا درد در قسمت قفسه سینه ایجاد می شود. این درد امکان دارد در شانه ها، گردن، فک و بازوها نیز حس شود. درد قفسه سینه را باید جدی بگیرید. اما به خاطر داشته باشید که این دردها همیشه علامت گرفتگی رگ ها نیستند. گاهی ممکن است مشکلات گوارشی یا عوامل دیگر نیز منجر به بروز درد در قسمت قفسه سینه شوند. بنابراین قبل از مشورت با پزشک متخصص و انجام آزمایش های لازم دچار استرس و تشویش نشوید.

2. تپش قلب

گرفتگی رگ های قلب

تپش قلب نامنظم یکی دیگر از علائم گرفتگی رگ های قلب است. فردی که به بیماری آترواسکلروزیس مبتلا است گاهی دچار تپش قلب آزار دهنده می شود. این حالت نه تنها در زمان فعالیت بلکه حتی در حال استراحت هم ممکن است پیش آید.

3. تنگی نفس

گرفتگی رگ های قلب

تنگی نفس می تواند علل مختلفی داشته باشد. اگر دستگاه تنفسی شما کاملا سالم است و به هیچ کدام از بیماری های ریه مبتلا نیستید ممکن است این علامت در اثر گرفتگی رگ های قلب نمایان شود. اگر با وجود اینکه فعالیت سنگینی انجام نداده اید دچار تنگی نفس همراه با تپش قلب شدید بهتر است به پزشک مراجعه کنید.

4. تعریق بیش از حد

گرفتگی رگ های قلب

عرق کردن بیش از حد هم می تواند یکی از نشانه های گرفتگی رگ قلب باشد. اگر دائما از تعریق زیاد گلایه دارید و همزمان برخی از علائم دیگر را هم در خود مشاهده می کنید بهتر است با یک پزشک متخصص مشورت کنید.

5. احساس ضعف و خستگی

گرفتگی رگ های قلب

قرار نیست شما یک فرد خستگی ناپذیر باشید. اما اینکه در تمام ساعات شبانه روز احساس خستگی، بی حالی و ضعف کنید امری غیر طبیعی است. گاهی اوقات، خستگی مداوم می تواند حاکی از گرفتگی رگ های قلب باشد. بنابراین این نشانه را جدی بگیرید. علت آن را بیابید و در صدد درمانش برآیید.

6. سرفه کردن

گرفتگی رگ های قلب

سرفه کردن فرآیندی غیر ارادی است که گاه ممکن است در اثر نارسائی قلبی و گرفتگی عروق قلب ظاهر شود. چنین افرادی معمولا از سرفه های مزمن شبانه رنج می برند. سرفه مربوط به بیماری قلبی ممکن است خشک و آزار دهنده باشد. اما در شرایط حادتر کف آلود و همراه با خلط خونی هستند.

علائم دیگر

گرفتگی رگ های قلب

بیمارانی که دچار گرفتگی رگ قلب هستند ممکن است علاوه بر علائمی که در بالا ذکر کردیم از موارد دیگری هم گلایه داشته باشند. احتمالا آنها دچار سوءهاضمه خواهند شد. احساس درد ناگهانی در قسمت های مختلف بدن مانند گردن، فک ، بازوها و پاها احساس می کنند. سرگیجه شدید می گیرند یا دچار لکنت زبان می شوند. در مردان، انسداد عروق قلب می تواند موجب اختلال در نعوظ شود.

چه کنیم دچار گرفتگی رگ قلب نشویم؟

گرفتگی رگ های قلب

علی رغم اینکه تشخیص علائم گرفتگی رگ قلب دشوار است، اما راه های بسیار ساده ای برای جلوگیری از این بیماری وجود دارد. برای آنکه به راحتی از این بیماری پیشگیری کنید در گام اول باید علل ابتلا به این بیماری و عوامل تشدید کننده آن را بشناسید. سپس از این عوامل دوری جسته و عادات درست و پیشگیری کننده از انسداد عروق را جایگزین آنها بکنید. با هم به بررسی «عوامل آسیب زا» و «راه های پیشگیری» می پردازیم.

عوامل تشدید کننده انسداد عروق قلب

گرفتگی رگ های قلب

یک دلیل مشخص و تعریف شده برای بیماری گرفتگی رگ قلب وجود ندارد. اما فاکتورهایی وجود دارند که می توانند در طول زمان موجب ایجاد رسوبات مختلف در دیواره داخلی قلب و تشکیل پلاک در آن گردند. از جمله این فاکتورها می توان به موارد زیر اشاره نمود:

  • سیگار کشیدن
  • تنفس و قرار گرفتن مداوم در هوای آلوده
  • بیماری دیابت و بالا بودن دائمی قند خون
  • فشار خون بالا
  • اضافه وزن و چاقی
  • کلسترول بالای خون
  • افزایش چربی های خاص مانند تری گلیسرید در خون
  • عدم تحرک بدنی
  • مصرف الکل
  • ژنتیک
  • افزایش سن و ورود به دوران سالمندی

کنترل بیماری گرفتگی رگ قلب و پیشگیری از آن

گرفتگی رگ های قلب

حال که با برخی از علل اصلی بروز بیماری رگ قلب آشنا شدید می توانید گام های مؤثری در جهت پیشگیری از آن بردارید. برخی از موارد مانند ژنتیک و یا افزایش سن قابل پیشگیری نیستند. اما افرادی که چنین شرایطی را دارند باید برای احتیاط تحت کنترل پزشک متخصص قرار گیرند. در مقابل، موارد دیگر را به راحتی می توانید از زندگی خود حذف کنید. برای مثال، از مصرف الکل و دخانیات خودداری نمایید. غذاهای دارای کربوهیدرات و چربی بالا را از برنامه غذایی خود حذف کرده و مواد غذایی سالم و پر از ویتامین را جایگزین آنها بکنید. ورزش کنید و وزن خود را در حالت ایده آل نگهدارید. اگر به بیماری هایی چون فشار خون بالا، چربی خون و یا قند خون بالا مبتلا هستید با مصرف دارو و اجرای توصیه های پزشک، بیماری خود را کنترل کنید.

تشخیص بیماری گرفتگی رگ قلب

گرفتگی رگ های قلب

با توجه به نکات ذکر شده، افرادی که یک یا چند مورد از علائم گرفتگی رگ قلب را در خود مشاهده کردند و یا اینکه در معرض خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند باید به پزشک متخصص مراجعه کنند. در این میان، خانواده هایی که عضو سالمند در منزل دارند نباید از بررسی وضعیت ایشان غافل شوند. چون سالمندان نیز جزو افراد در معرض خطر محسوب می شوند. جهت تشخیص قطعی گرفتگی رگ قلب اعمال زیر انجام می شود:

  • ابتدا معاینه فیزیکی توسط پزشک انجام و ضربان قلب بیمار بررسی می شود.
  • آزمایش خون جهت بررسی میزان قند و چربی خون انجام می شود.
  • در صورت نیاز با انجام سونوگرافی، میزان تغییرات فشار خون در قسمت های مختلف بدن بررسی می شود. این امر می تواند در تعیین محل های گرفتگی رگ ها کمک کند.
  • سی تی اسکن گرفتگی رگ ها انجام می شود تا محل دقیق انسداد مشخص شود.

درمان گرفتگی رگ قلب

گرفتگی رگ های قلب

تغییر سبک زندگی بهترین راه پیشگیری و حتی درمان انسداد عروق قلب است. اما با توجه به تشخیص پزشک ممکن است فقط این مورد کافی نباشد. در این صورت، در گام اول با تجویز دارو و در مراحل بعدی از طریق اعمال جراحی، بیماری را درمان خواهند کرد.

سالمندان و گرفتگی رگ های قلب

گرفتگی رگ های قلب

آترواسکلروزیس در هر سنی ممکن است ایجاد شود. اما معمولا سال ها طول می کشد تا علائم گرفتگی رگ قلب مشاهده شوند. از این رو اغلب این علائم در سالمندان ظاهر می شوند. از سوی دیگر، درصد بالایی از سالمندان دچار بیماری های پیش زمینه ای گرفتگی عروق قلبی از جمله فشار خون بالا، دیابت و چربی بالا هستند. بنابراین احتمال اینکه رسوباتی در رگ های قلب به وجود آید در سالمندان بیش از جوانان است. در وهله اول توصیه می شود سالمند خود را در فواصل زمانی مشخص نزد پزشک متخصص ببرید. اگر بیماری قلبی و گرفتگی رگ ها تشخیص داده شد لازم است توجه بیشتری در مراقبت از سالمند خود به خرج دهید.
تنها گذاشتن سالمند مبتلا به بیماری قلبی به هیچ وجه کار صحیحی نیست. این بیماران باید داروهای خود را طبق برنامه مصرف کنند. برنامه غذایی سالمی داشته باشند. در صورت امکان ورزش و فعالیت بدنی داشته باشند. اگر پرستار سالمند استخدام کرده اید حتما خیالتان راحت خواهد بود. در ضمن بهتر است اقدامات مربوط به مراقبت از بیمار در هنگام حمله قلبی را فرا بگیرید.



بیماری قارچ سیاه چه علائمی دارد ؟ علائم بیماری قارچ سیاه

قارچ سیاه چیست و چه کسانی را تهدید می کند؟

بیماری قارج سیاه

قارچ سیاه یک بیماری عفونی تهاجمی و خطرناک است که اغلب به ریه ها، سینوس ها و مغز حمله می کند. در برخی موارد نیز به صورت لکه های سیاه روی پوست ظاهر می شود. این بیماری نادر است و تنها افرادی که سیستم ایمنی بسیار ضعیفی دارند به آن مبتلا می شوند. اما همانطور که می دانید این روزها بیماری همه گیر کرونا سبب ضعف شدید سیستم ایمنی در برخی از افراد می شود و از این رو راه برای جولان دادن قارچ سیاه گشوده شده و نگرانی های زیادی در جامعه ایجاد کرده است. 

اما آیا همه کسانی که کرونا می گیرند مبتلا به قارچ سیاه نیز می شوند؟ آیا این بیماری نیز واگیردار است؟ در ادامه با ما همراه باشید تا بیماری قارچ سیاه را به طور کامل معرفی کرده و ارتباط آن با بیماری کرونا را مورد بررسی قرار دهیم.

قارچ سیاه چگونه وارد بدن می شود؟

بیمار قارچ سیاه چگونه منتقل می شود

بیماری قارچ سیاه همانطور که از نامش پیداست در اثر ورود عامل قارچی و هاگ های آن به بدن ظاهر می شود. این عوامل که گروهی از قارچ ها به نام موکورمایست ها هستند در محیط زندگی و اطراف ما وجود دارند. بدنی که سیستم ایمنی نرمالی دارد به راحتی می تواند این عوامل را از بین ببرد. اما بدن شخصی که در اثر بیماری یا مصرف داروهای مختلف دچار نقص و ضعف دستگاه ایمنی شده است توانایی مقابله با این قارچ را نداشته و در برابر آن تسلیم می شود. به این ترتیب قارچ در قسمت هایی مانند مخاط بینی یا ریه که دچار عفونت شده اند رسوخ کرده و فعالیت خود را آغاز می کند. تا جایی که می تواند زخم های بسیار عمیقی بر جای می گذارد و اگر به سرعت درمان نشود می تواند تبعات جبران ناپذیری همچون نقص عضو را به بار آورد یا حتی منجر به مرگ گردد.

قارچ سیاه چه ارتباطی با کرونا دارد؟

ارتباط بیماری قارچ سیاه با کرونا

نزدیک دو سال است که کرونا ویروس همه جهان را تحت تأثیر قرار داده و چالش های فراوانی را به وجود آورده است. جدیدا نیز کشور هندوستان موارد زیادی از ابتلای افراد کرونایی به یک بیماری به نام قارچ سیاه را گزارش کرده است. همچنین مواردی از این بیماری در ایران نیز مشاهده شده است. قارچ سیاه بیماری جدیدی نیست و تنها همراه با کرونا بروز پیدا نمی کند.

 بلکه قبلا نیز افراد دارای بیماری هایی چون دیابت، سرطان و.. را تهدید می کرد. اما از آنجا که امروزه کرونا بسیار شایع است و با تضعیف سیستم ایمنی بدن زمینه بیماری های عفونی را فراهم می سازد قارچ سیاه نیز شیوع بیشتری پیدا کرده است. یک دلیل دیگر ابتلای کرونایی ها به قارچ سیاه این است که برای کاهش درگیری ریه بیماران، پزشکان ناچار به استفاده از داروهایی چون کورتیکواستروئید ها و دگزامتازون می شوند. این داروها احتمال ابتلا به قارچ سیاه را افزایش می دهند.

قارچ سیاه را در درون مواد آلی پوسیده و کپکی که در خاک وجود دارند می توان یافت. این عامل ممکن است از طرق مختلف مانند هوا یا آب آلوده و از راه دهان، بینی یا زخم های روی پوست به بدن بیمار کرونایی وارد شده و سینوس ها و دستگاه تنفسی وی را تحت تأثیر قرار دهد.

انواع قارچ سیاه (موکورمیکوزیس)

موکورمیکوزیس سینوس و مغز « رینوس مغزی» : عفونتی در سینوس ها است که می تواند با پیشرفت به مغز سرایت کند. این نوع در افراد مبتلا به دیابت و کسانی که پیوند کلیه انجام داده اند بیشتر مشاهده می شود .

موکومیکوزیس شش «ریوی» : این نوع در افراد مبتلا به سطان یا کسانی که پیوند عضو یا سلول های بنیادی « مغز استخوان » انجام داده اند به علت کاهش ایمنی بدن بیشتر شایع است .

موکومیکوزیس گوارشی : در بین کودکان بیشتر از بزرگسالان شایع است . همچنین نوزادان نارس و نوزادان دارای وزن کمتر از حد طبیعی در هنگام تولد به دلیل مصرف آنتی بیوتیک ، جراحی و داروهایی که باعث کاهش ایمنی بدن می شوند ، بیشتر از کوکان دیگر در معرض خطر این بیماری هستند .

موکورمیکوزیس پوستی : ممکن است در اثر شکستگی یا پس از سوختگی پوست ، خراشیدگی، بریدگی ، جراحی و سایر آسیب های پوستی ایجاد شود. این نوع از بیماری شایع ترین شکل موکورمیکوزیس در افرادی است که سیستم ایمنی ضعیفی ندارند اما به دلیل اتفاقاتی که در بالا نام بردیم امکان ایجاد آن وجود دارد .

آیا قارچ سیاه نیز مانند کرونا مسری است؟

در رابطه با واگیردار بودن بیماری قارچ سیاه باید بگوییم، این بیماری به هیچ عنوان مسری نیست و نمی تواند از انسان یا حیوان به یک شخص منتقل شود. بنابراین حتی اگر کسی که عامل انتقال بیماری کرونا به یک فرد بوده است مبتلا به بیماری قارچ سیاه باشد نیز نمی تواند این بیماری را همراه با کرونا منتقل کرده باشد.

چه کسانی به قارچ سیاه دچار می شوند؟

وحشتی که کرونا به جان مردم افکنده است موجب می شود با گزارش هر عارضه یا بیماری جدید، نگرانی ها چند برابر شود. خوشبختانه قارچ سیاه هنوز در ایران شیوع زیادی ندارد. این بیماری تنها گروهی از کرونایی ها را که به دیابت مبتلا هستند و کنترل قند خون آنها بسیار دشوار و یا به نوعی غیر قابل کنترل شده است مشاهده شده است. همچنین برخی از بیمارانی که به دلیل شدت بیماری کرونا، دوز بسیار بالایی از کورتون دریافت کرده اند نیز دچار قارچ سیاه شده اند. علاوه بر آن، از جمله کسانی که بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به این بیماری می باشند می توان به موارد زیر اشاره کرد:

روش پیشگیری از ابتلا به بیماری قارچ سیاه

گروهی از قارچ ها که باعث ایجاد بیماری قارچ سیاه یا (موکورمیکوزیس) می شوند در سراسر محیط زیست وجود دارند و اغلب مردم با این قارچ ها در تماس هستند. اما این قارچ ها برای همه افراد مضر نیستند بلکه برای کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند مضر می باشد. برای جلوگیری از این بیماری باید از محل هایی که احتمال وجود هاگ های قارچی است دوری و مانع ایجاد این بیماری شد . به توصیه های زیر عمل کنید :

  • دوری از محل هایی که گرد و غبار زیادی وجود دارد
  • استفاده از ماسک هنگام طوفان و باد های گرد و غباری
  • استفاده از دستکش برای انجام کار های باغبانی مخصوصاً انجام کار با خاک ، خزه و کود
  • شستن کامل پوست با آب و صابون برای جلوگیری از عفونت های احتمالی پوستی

علائم بیماری قارچ سیاه

Symptoms of black fungus disease

بیماری قارچ سیاه کجای بدن را درگیر میکند

با توجه به اینکه بیماری قارچ سیاه از راه های مختلف وارد بدن شده و بر قسمت های مختلف تأثیر می گذارد، ممکن است در هر فردی علائم متفاوتی از خود نشان دهد. 

علائم اولیه آن شبیه به علائم سرماخوردگی یا به عبارت بهتر مشابه کرونای دلتا است. تب، سردرد، سرفه، آبریزش بینی ، تنگی نفس، احساس درد در قسمت قفسه سینه و مواردی از این قبیل می توانند خبر از عارضه قارچ سیاه دهند. 

با پیشرفت بیماری علائم دیگری از قبیل تورم صورت، ظهور لکه های سیاه در دهان، بینی و سینوس ها، آسیب به چشم ها و آسیب به سیستم عصبی نیز ظاهر می شوند. علاوه بر موارد ذکر شده، درد شکم، خونریزی دستگاه گوارشی و حالت تهوع و استفراغ نیز از جمله علائم بیماری قارچ سیاه گوارشی به شمار می روند.

آیا می توان از قارچ سیاه پیشگیری کرد؟

روش پیشگیری از بیماری قارچ سیاه

هیچ واکسنی برای پیشگیری از ابتلا به بیماری قارچ سیاه وجود ندارد. تنها راه جلوگیری از ابتلا به این بیماری، اجرای پروتکل های بهداشتی و پیشگیری از ابتلا به بیماری کرونای دلتا می باشد. علی الخصوص افرادی که دارای بیماری زمینه ای بوده و سیستم ایمنی ضعیفی دارند باید بیشتر مراقب خودشان باشند. برخی از نکاتی که ممکن است شما را از ابتلا به بیماری قارچ سیاه مصون بدارند عبارتند از:

  • حتی الامکان از تنفس در مکان هایی که آلوده به گرد و غبار هستند حضور پیدا نکنید. همانطور که گفته شد عامل این بیماری در خاک موجود است و با تنفس گرد و خاک ممکن است قارچ سیاه وارد بدن شود.
  • چنانچه ناچار به حضور در باغ، جنگل و محیط های خاکی هستید از ماسک و لباس های آستین بلند استفاده کنید.
  • زخم های پوستی را بپوشانید و سعی کنید اقدامات لازم جهت درمان هرچه سریعتر آنها انجام دهید. چنانچه زخم پوستی با گرد و خاک برخورد کرده است آن را به خوبی با آب و صابون بشویید.
  • اگر در مشاغلی چون باغبانی، حفاری، ساخت و ساز و… که با خاک سر و کار دارند مشغول به کار هستید از دستکش استفاده کنید.
  • اگر جزو افراد در معرض خطر ابتلا به بیماری های قارچی (که در بالا ذکر شد) هستید به پزشک مراجعه کنید تا در صورت نیاز داروهای ضد قارچ تجویز نماید.

درمان بیماری قارچ سیاه

درمان بیماری قارچ سیاه

قارچ سیاه قابل درمان است. اما متأسفانه داروی این بیماری در ایران بسیار نایاب است. از سوی دیگر افرادی که دچار این بیماری می شوند مبتلا به بیماری کرونای دلتا و بیماری های زمینه ای دیگر نیز هستند و این عوامل درمان آن را دشوارتر می کنند. در بیماران مبتلا به کرونا ابتدا سعی می شود با تزریق دوزهای پایین کورتون (ناچارا) و داروهای ضد التهاب، بیماری کرونا را درمان کنند و سپس به درمان قارچ سیاه می پردازند.

 در ضمن عوامل دیگری همچون تشخیص سریعتر، نوع و شدت بیماری زمینه ای میزان ضعف سیستم ایمنی و محل عفونت یا همان قسمتی از بدن که مورد حمله قارچ ها قرار گرفته است نیز در درمان این بیماری دخالت دارند. قارچ سیاه هر چه حادتر شود درمان آن سخت تر است. در اغلب موارد پزشکان ناچارند از روش های تهاجمی مانند جراحی و برداشتن قسمت های آلوده به قارچ استفاده کنند.

موکورمیکوزیس یک عفونت جدی است و با تجویز داروهای ضد قارچ معمولاً با amphotericin B ،  posaconazole یا isavuconazole درمان می شود اما متاسفانه این داروها نمی توانند کامل بافت را درمان کنند و اغلب باید جراحی انجام شود تا بافت آلوده از بین رود . جراحی می‌تواند بسیار شدید باشد و در برخی  از موارد به دلیل درگیری حفره بینی و مغز ممکن است عمل جراحی با برداشتن بافت مغز آلوده همراه باشد . همچنین جراحی  می تواند منجر به از دست دادن بینایی و بدشکلی صورت شود .

میزان مرگ و میر در اثر ابتلا به قارچ سیاه

این بیماری اغلب یک عفونت تهدید کننده است . با بی توجهی به حوزه بیماری های قارچی و عدم ابزار و تجهیزات کافی برای تشخیص و درمان این بیماری ها مرگ و میر در اثر ابتلا به عفونت های قارچی بسیار بالا است و در برخی از موارد به 80 ٪ می رسد . میزان مرگ و میر کلی در اثر ابتلا به قارچ سیاه 54 % می باشد که با پیشگیری به 23 % هم می رسد . در کل میزان مرگ و میر به محل وجود عفونت ، نوع قارچ و میزان ابتلا بستگی دارد . به طور کلی مرگ و میر در اثر عفونت سینوسی 46 درصد ، عفونت های ریوی 76 درصد و در موکورمیکوزیس 96 درصد است .