آلزایمر در سالمندان ، نوعی اختلال در عملکرد مغز است که با افزایش سن بروز پیدا می کند. در طی این بیماری، فرد ابتدا حافظه موقت و کوتاه مدت خود را از دست می دهد. در طول روز بارها فراموش می کند که وسایل شخصی خود را کجا گذاشته است. سؤالی را بارها مطرح می کند و پاسخ آن را به خاطر نمی آورد. کم کم در شناسایی چهره افراد آشنا به مشکل بر می خورد. در مراحل بعدی و پیشرفته تر، سالمند خاطرات گذشته (حافظه طولانی مدت) خویش را هم از دست می دهد. عادات او تغییر می کند و ممکن است اعمال غیر عادی از او سر بزند. زمانی که علائم حواس پرتی بیش از حد، سر در گمی و فراموش کاری را در سالمند خود مشاهده کردید او را به پزشک ارجاع داده و در صدد درمان برآیید.

سالمندانی که دچار فراموشی یا آلزایمر شده اند را نباید تنها بگذارید. علی الخصوص افرادی که وارد مراحل حاد این بیماری شده اند صد در صد نیاز به یک پرستار سالمند دارند. این پرستار باید:

• اطلاعات کافی درباره بیماری آلزایمر داشته باشد و روش صحیح برخورد با چنین بیمارانی را بداند.
• ماهیت این بیماری را بشناسد و از سیر تحولاتی که در مغز پدید می آید کاملا آگاه باشد. به عبارتی، پرستار سالمند از مراحل اولیه تا پیشرفته آلزایمر اطلاع داشته باشد. این بیماری ممکن است در ابتدا با فراموش کردن نام و آدرس آغاز شود اما در مراحل حاد منجر به از دست دادن توانایی پردازش ذهنی شود. در این مراحل، بیمار توانایی کنترل ادرار، مدفوع و سایر اعمال ارادی و غیر ارادی را نخواهد داشت.
• علاوه بر آنکه به فکر بیمار است و سعی می کند به او روحیه دهد، از خودش نیز در برابر استرس و تنش مراقبت کند.
• توصیه های پزشک متخصص را مو به مو اجرا کرده و داروها را طبق زمانبندی به بیمار بدهد.
• فعالیت هایی که می توانند موجب تقویت یا تحریک ذهن شوند مانند کتاب خواندن، به چالش کشیدن ذهن بیمار و… را انجام دهد. البته توجه داشته باشید که نباید این اعمال منجر به ایجاد آشفتگی ذهنی در سالمند شوند.