پرستار بیمار عصبی ، پرستاری و مراقبت از بیماری که مشکل عصبی دارد

بیماران بداخلاقی که از مشکلات عصبی رنج می برند اغلب با داد کشیدن، متشنج کردن اوضاع، مشاجره و بیان کلمات بد با پرستار و اعضای خانواده سعی در ایجاد فضای ناآرام دارند. این افراد معمولا حرف ها و خواسته هایشان را با داد و بیداد بیان می کنند. پرستار بیمار باید با داشتن خصوصیات زیر بتواند اوضاع را کنترل کند:

خونسرد بودن

پرستار بیمار در این مواقع باید خونسرد باشد و با کلماتی آرامشبخش فضا را آرام تر کند. پرستار بیمار باید صبور باشد و بهانه به دست بیمار ندهد.

صبور بودن

زمانی که بیمار عصبی است و پرخاش می کند پرستار بیمار نباید از عبارات دستوری و یا کلماتی که سبب ایجاد تشنج بیشتر می شود استفاده نماید. یک پرستار  با تجربه و خوب در این مواقع سعی می کند اوضاع را آرام کند و با استفاده از کلماتی آرامشبخش و لحن مثبت بیمار را آرام تر کند سپس علت عصبی شدنش را جویا می شود. در صورتی که پرستار بیمار نیز شروع به داد کشیدن و جر و بحث با بیمار کند اوضاع بدتر می شود.

لحن مثبت و آرام

بیان جملات مثبتی مانند: “موضوع اینطور که شما فکر می کنید نیست. اجازه بدهید توضیح بدهم” برای آرام کردن بیمار عصبی بسیار کاربردی می باشد. پرستار بیمار در مواجهه با بیماری که در حالت عصبی است می تواند با لحن مثبت و آرام حرف بزند و حق را به بیمار بدهد تا اوضاع آرام تر شود.

پرستار بیمار عصبی کار سختی پیش رو دارد. پرستار با بیماری که حالت غیر عادی دارد طالب خشونت می باشد نباید در زمان برخورد با این افراد اوضاع را متشنج تر کنید. پرستار بیمار باید در برابر این افراد بیشتر از حرف زدن از زبان بدنش کمک بگیرد و با طرز رفتار و حرکات صورتش به بیمار آرامش خاطر داده و به او بفهماند که دشمن وی نیست. گاهی از اوقات پیش می آید که با زبان بدن بهتر می توان منظور را رساند و شخص را تفهیم کرد.